Wereldwijd opgroeien of opgroeien in Nederland?

Toen-Nu-Later

Toen

Toen ik een site aanmaakte om te bloggen was mijn intentie om te schrijven over vakanties/reizen en opgroeiende kinderen. Mijn kennis uit de opleidingen die ik deed, mijn werkervaring en vooral mijn eigen ervaringen wilde ik delen. Ik droomde over lange reizen en ik hield van schrijven. Een goede combinatie dacht ik. Corona gooide roet in het eten. Ik wilde hier niet over schrijven. Al die negatieve verhalen. En de positieve vond ik dan weer niet interessant genoeg om over te schrijven.

Nu

Ik kan blijven wachten tot dat stomme virus met z’n vele varianten weg is, maar dan schrijf ik nooit meer denk ik. Nu weet ik het even niet zo goed. Wat wil ik? Wat maakt mij nou echt gelukkig? Wat zijn mijn dromen en plannen? Wat wil ik met de site? Ik heb in de kerstvakantie twee boeken gelezen die me aan het denken hebben gezet. De boeken ‘Beter op reis’ en ‘De reis van je leven’ (van Joost en Viora). Op aanraden van mijn zus. Thanks! Die hebben mij aan het denken gezet. Waarom wachten? Doe wat je wilt doen!

Later

Later Later Later…. uitstelgedrag. Daar ben ik best goed in. Ga ik NU nadenken over wat ik LATER wil? Of ga ik NU nadenken over wat ik NU wil?

Wie ben ik?

Ik ben Sjoeke, alweer 37, getrouwd met een hele lieve man en heb drie fantastische kinderen. Ik werk met veel liefde in de kinderopvang. Houd van slapen en van liggen 🙂 lezen. Ben dus eigenlijk best lui. Gelukkig houd ik ook van wandelen, geen uren hoor, gewoon een gezellig rondje. Spelletjes doen, samen film kijken, op pad met de kinderen, nachtjes weg, borrelavondjes en carnaval vind ik ook erg leuk. Maar stiekem leef ik toch wel een beetje van vakantie naar vakantie en ik merk dat ik een veel leuker mens ben als er weer iets is om naar uit te kijken. Ik houd niet van het huishouden, sporten en vroeg opstaan (tenzij ik voor een vakantie vroeg uit de veren moet, dan mag je me ’s nachts wakker maken). Ik zei al dat ik lui ben hè 🙂

Wat houdt me dan nog tegen?

  • Mijn gezin. Moet ik alles ontregelen vanwege mijn droom? Het moet niet alleen leuk zijn voor mij, maar ook voor de kinderen. Ik zeg niet dat ze niet mee willen, maar ze vinden het allemaal wel een hele grote stap. Gaan we echt op wereldreis met kinderen?
  • Geld. Als ik alleen zou zijn dan zou ik zeggen. Ik verkoop (bijna) alles hier en ga op pad. Maar geen haar op mijn hoofd die zonder man en kinderen maandenlang wil reizen. Du dit is nog wel een dingetje (of eigenlijk een groot ding). Ik zal dus de loterij moeten winnen. Of toch flink door sparen. Extra werken, spullen verkopen of werk vinden dat we beide tijdens onze reis online kunnen doen. Parttime werken tijdens de reis zal er wel voor zorgen dat we langer kunnen gaan. Tips?
  • Huis. Eigenlijk wil ik het huis niet zomaar verkopen, we wonen op een prima plek en als we weer terugkomen moeten we natuurlijk wel een huis hebben.
  • Werk. We hebben beide een baan die goed bevalt. Komen ze toch weer aan… Zie je ze ook al? Al die beren? Er staan er nogal wat op de weg.

Wereldwijd opgroeien

Ik blijf gewoon lekker schrijven wanneer ik daar zin in heb. Wie wil die leest het en wie niet wil die leest het niet. Eigenlijk is het zo simpel. En dan hoop ik dat ik over een jaar kan zeggen; “het is weer wereldwijd opgroeien geworden in plaats van opgroeien op je vaste stekkie”.

En later

Later wil ik geen spijt hebben van dingen die we niet gedaan hebben als gezin.

Slapen

Er is al een aantal keer gevraagd wanneer ik weer een bericht op wereldwijdopgroeien zet. Uhm..ik was even ingedut. Geen inspiratie, maar ook geen laptop. Deze heeft het na jaren trouwe dienst opgegeven. In slaap gevallen. En ik ben bang dat hij niet meer wakker wordt. Het regent buiten. Misschien is het toch tijd voor een powernap. Vorige week las ik een berichtje op Facebook van Ouders van Nu met een slaapschema. En vanochtend konden de kinderen langer uitslapen, omdat ik vergeten was mijn wekker te zetten. En daar is weer de inspiratie. Schrijven over één van mijn hobby’s? Dat moet vast wel lukken.

Lees verder “Slapen”

Onze ervaringen met de zorg in Amerika

Omdat er vraag naar was… en het de afgelopen dagen te heet was om het huis te poetsen… Het is een heel verhaal geworden. Heb je geen zin om alles te lezen, scroll dan door naar ‘echt Amerika?!’ Daar staat alles wat ons opgevallen is puntsgewijs.  

De eerste 24 Uur in Amerika

Na een dagje Niagara Falls (zie mijn vorige bericht) en een flinke file bij de grensovergang kwamen we ’s avonds aan bij onze vrienden in Pittsford. Wat leuk om hen weer te zien! We gaven de cadeautjes en de kinderen gingen gelijk trampolinespringen. Heerlijk zo’n grote trampoline waar ze met meer kinderen op kunnen. De volgende ochtend baalden ze dan ook flink dat het regende en ze niet konden springen. Gelukkig was het ’s middags droog. Ze sprongen een paar minuten. Ik stond voor het raam te kijken en Alex was bij de kinderen aan het fotograferen. Op het moment dat hij met zijn rug naar de kinderen toe stond hoorde hij ‘KRAK’.

Lees verder “Onze ervaringen met de zorg in Amerika”

Moederdag, hoe wordt het bij jullie gevierd.

Op de peuteropvang wordt alweer druk geknutseld voor moederdag. Hier thuis heb ik nog niks ontdekt en wordt nog niet geheimzinnig gedaan. Ik ben benieuwd of er iets komt. Dure cadeaus hoef ik niet, zelfs geen praktische. Maar ik kan het wel waarderen als er aandacht aan geschonken wordt. Een brief, ontbijtje, knutselwerkje of een gezellig dagje uit. Daar word ik blij van. Meestal koop ik samen met mijn zussen iets voor mijn moeder. En bij schoonmoeder gaan we vaak even op bezoek, met een kleinigheidje of iets lekkers voor bij de koffie bijvoorbeeld.

In de winkels zie je zoveel cadeaus voor moederdag. Van een paar centen tot honderden euro’s. Ik wilde een blog schrijven over Moederdag wereldwijd. Omdat ik dus heel nieuwsgierig ben. Maar daarvoor hoor ik graag verhalen van jullie.

Vier je Moederdag? En hoe? Waar woon je? Ik hoor het graag. Laat je een bericht achter?

Er volgt dus nog een blog over Moederdag.  Tot snel!

Even bijkletsen

De afgelopen tijd heb ik weinig geschreven. Ik had hier minder behoefte aan, omdat ik genoeg andere dingen te doen had. Van alles en nog wat. Daarom nu even een ‘bijklets-bericht’. Kletsen is volgens mij het leukst als je dit samen met iemand doet. Dus hierbij nodig ik je uit om te vertellen wat jij gedaan hebt afgelopen week. Of wat je ook maar kwijt wilt. 🙂

Lees verder “Even bijkletsen”

Nieuw jaar; terugblik en vooruit kijken

En dan is het alweer 2 januari. Sinds de kerst denk ik al na over mijn eindejaarsblog. Waarom het zo lang duurde? Tijdgebrek? Nee niet perse. Ik wist eigenlijk niet wat ik moest schrijven. Wat was het voor een jaar? Moeilijk te omschrijven. Ik vond het geen topjaar, maar het was ook niet één en al ellende. Meer mwah.. oké. Iedereen had zijn hoogtepunten en dieptepunten. Omdat schrijven echt een hobby voor mij is en ik dagboeken altijd kwijt raak probeer ik het jaar toch kort samen te vatten.

Lees verder “Nieuw jaar; terugblik en vooruit kijken”

Van typmiep tot pedagogisch medewerker

Eerder schreef ik over mijn voorgenomen carrière switch. Lees hier mijn vorige bericht

En die verandering van werk en werkgever is er gekomen!

 

Een maand ben ik nu pedagogisch medewerker.

En wat ben ik blij dat ik deze keuze gemaakt heb!

 

 

 

 

Op mijn vorige werk was het allemaal prima, maar ik miste echt de uitdaging. Ik deed alles op de automatische piloot.

Nu heb ik heb nog veel te leren. Ik ben bezig met BHV en een herhaling van de KinderEHBO. De protocollen die belangrijk zijn ken ik nog niet allemaal. En ook zal het allemaal nog veel sneller kunnen. Maar ik weet zeker dat dit goed gaat komen.

Vandaag schrijf ik over de verschillen en overeenkomst, de voor-en nadelen van werken als flexmedewerker en mijn toekomstdroom. Nieuwsgierig? Lees dan verder.

Lees verder “Van typmiep tot pedagogisch medewerker”

Thuismanager? – gezellig weekend alleen met de kinderen

Afgelopen weekend was Alex op pad. Vanaf vrijdagochtend was ik dus alleen met de kinderen. Dat komt niet zo vaak voor, meestal ben ik de gene die een paar nachten weg is.

Met school, peuterspeelzaal, kinderdagverblijf, speelafspraakjes en sporten vind ik het door de week soms al een heel gepuzzel om iedereen op tijd overal te brengen en halen. Ik heb echt respect voor ouders die dit altijd helemaal alleen moeten doen. Ik ben op het werk geen manager, maar voel me soms wel net een thuismanager. En dan is een duobaan helemaal niet verkeerd.

Lees verder “Thuismanager? – gezellig weekend alleen met de kinderen”

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies ". Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten