Voor de vertrekkende mensen… vat het niet te persoonlijk op.

17 Jaar was ik toen ik naar Breda ging om te studeren. Eigenlijk wilde ik een high school year in Amerika doen. Of Spaans leren in Spanje. Ik had hier helemaal geen geld voor en moest genoegen nemen met een kamer in Breda. Dat was ook ver weg vanuit Friesland. Ook leuk.

Hoeveel mensen de dagen voor vertrek wel niet geroepen hebben dat ze langs zouden komen weet ik niet meer. Wel weet ik dat er uiteindelijk maar heel weinig vrienden ook echt gekomen zijn. Drie jaar later vertrok ik voor drie maanden naar Italië om op een camping te werken. Van april t/m juni. Wat had ik het toen leuk gevonden als er iemand langs was gekomen. Dat was natuurlijk totaal niet realistisch, want het was helemaal geen zomervakantie toen ik daar zat. Maar op momenten dat je aan thuis denkt staat gevoel voorop en niet het realisme.

Tot ziens!

Daarom wil ik vertrekkende mensen de volgende tips geven:

1. Zet niet te hoog in en stel eventueel je verwachtingspatroon bij.

2. Vat het niet te persoonlijk op.

3. Onderhoud contacten op andere manieren.

Je kent het misschien wel; iemand verteld dat hij voor langere tijd naar het buitenland gaat en iedereen roept gelijk dat ze een logeerbed moeten regelen. Bijna iedereen wil langskomen. De vertrekkende partij is wellicht zelfs even bang dat er te veel mensen zullen komen. Waar moeten die allemaal slapen? Maar uiteindelijk valt toch een heel groot deel af. Reken er op dat er niemand komt en dat als je iemand wilt zien jij zelf actie moet ondernemen.

Waarom? vanwege geld, werk verplichtingen, een beperkt aantal vakantiedagen, andere vakantieplannen, een huis kopen, gezondheidsredenen, een zwangerschap, een klein kindje en ga zo maar door. Vandaar mijn tip.  De reden heeft vaak niets te maken met wie er in het andere land zit.

Dit in gedachten houden heb ik ook bewust niet tegen mijn jongste zus gezegd dat ik haar kwam op zoeken toen ze 8 maanden op Kreta woonde en werkte. Ik was aan het afstuderen. Met z’n vijven werd het te duur. Alleen lukte niet met het aantal vakantiedagen en toen was het alweer oktober en kwam ze terug. Wat was ik blij dat ik niets had toegezegd.

Helaas ben ik ook nog nooit naar familie in Noorwegen geweest. We hebben elkaar wel regelmatig gezien tussendoor, maar het zou leuk zijn om ook hun woon-en leefomgeving te zien. We vonden de reis nog te ver en duur met kleine kinderen. En nu zijn onze kinderen wat groter. Alleen wonen ze volgend jaar elders.

Afgelopen jaar heb ik ook een aantal keer geroepen dat ik langs zou komen. Bij vrienden in Amerika. We zijn al tickets aan het zoeken. Dat gaat er zeker van komen. Ook riep ik het bij kennissen die deze zomer als expats naar Amerika zijn gegaan. Er van uitgaande dat het op de route lag tijdens onze rondreis. Dat blijkt toch niet helemaal zo te zijn. Maar we gaan het nog steeds proberen.

Gelukkig zijn er genoeg andere manieren om contacten te onderhouden. Ik ben nog altijd voorstander van brieven schrijven. Een brief is langer onderweg, maar veel mensen worden wel echt blij als ze een brief krijgen. Vertel niet alleen over de grote dingen die je meemaakt, maar juist de alledaagse zijn heel interessant.

En natuurlijk is er Social Media waardoor het lijkt alsof je toch dichtbij bent.

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

5 × vier =

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies ". Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten