Is het de behoefte aan mooi weer? Is het een midlife crisis? Is het de sleur? Is het gras groener aan de overkant? Is het de wanderlust? Is het de behoefte aan samenzijn met het gezin? Is dit alles?
Dit is mijn wens..
Het is weer eens zover… ik ben onrustig, wil de wereld verder ontdekken. Ik kan genieten van het samenzijn met mijn man en kinderen. Van de leuke uitjes of avondjes met vrienden. Van de weekenden met de familie die al gepland staan. Van de kleine kinderen op mijn werk. Maar… nu denk ik aan de Kleine Zeemeermin. De videoband met deze film keek ik zo vaak als kind. En keihard zong ik dan mee:
Moet je ‘ns zien, wat hier al ligt.
Zoiets is toch, een geweldig gezicht?
Vind je mij dan niet een kind, een meisje dat, alles heeft?
Zoveel gevonden, hier in de zee.
Als je hier rond kijkt, dan krijg je ’t idee.
‘T meisje dat dit heeft vergaard, tja, die heeft alles wel.
Al die spulletjes vind ik zo prachtig, ik bewonder ze iedere keer.
Wil je een ditte-me-dat?
‘K heb er tachtig.”
‘T maakt niet uit.
‘T heeft geen zin.
Ik wil meer!
(…)
Daar wil ik heen, als dat toch kon, heerlijk genieten warm in de zon!
Dat is mijn wens, net als een mens, bij hen te zijn!
(…)
Dat is mijn wens.
Net als een mens.
Bij hen te zijn!
Verwend nest…
Wil ik meer spullen? Nee, daar geef ik niks om. Mag toch hopen dat het geen midlife dingetje is. Hoop niet dat ik al halverwege mijn leven ben. Ik ben nog (net) geen veertig en hoop nog heel lang te leven. Wat wil ik dan? Ik wil de wereld zien. Samen met mijn man en kinderen. Rondreizen. Genieten.
Niet werken om later te genieten. Ik wil nu genieten. Natuurlijk weet ik dat er zoveel mensen zijn voor wie dit geen optie is. Natuurlijk weet ik dat gezondheid het allerbelangrijkste is. Natuurlijk weet ik dat reizen niet zaligmakend is. Natuurlijk weet ik dat geluk in kleine dingen zit. En toch. Ik ben net een verwend kind met ‘ik wil, ik wil, ik wil’. Ik wil op reis.
Genieten van de mooie natuurgebieden die de wereld te bieden heeft, rondreizen in een camper, mensen leren kennen, onderdompelen in andere culturen, wildlife spotten.
Een korte wensenlijst: Canada, IJsland, Fins Lapland, Namibië, Botswana, Australië, Nieuw-Zeeland, Maleisië, Japan, een tropisch eiland. Een ander deel van Amerika en Zuid-Afrika. De lange versie bespaar ik jullie. (Ja, de lijst is nog langer)
Wat houdt me tegen…
- Geld. Eerst maar eens sparen, sparen, sparen. Het valt me op dat reizen nu zoveel duurder is dan een paar jaar geleden.
- Onze zoon. Hij wil graag in Nederland blijven. Hij vindt de teamsport die hij doet nu heel belangrijk. Daar zijn zijn vrienden. Daar ligt zijn ambitie.
- School voor de kinderen. Elk jaar zit er wel iemand in een speciaal jaar. Groep 8 wil ik ze niet ontnemen, de eerste klas en het examenjaar zijn ook lastig.
- Mijn man. Hij heeft nog niet zolang een nieuwe baan. En is nou niet per se een wereldreiziger.
- Tijd. Alleen in de drie weken van de zomervakantie kunnen we veel zien, maar dan ontbreekt de tijd om echt het reizen te ervaren.
Is het dan niet heel egoïstisch om deze reis toch door te zetten? Ja misschien wel. Dit heeft me echt aan het denken gezet.
Voordelen…
De kinderen zullen zoveel leren op reis. Over zichzelf, op sociaal gebied, over de wereld waarin we leven en de mensen op deze wereld, de taal en geschiedenis. Ze kunnen groeien in alle opzichten.
En de tijd samen nemen ze ons nooit meer af.
Waarom ga je dan niet alleen…?
Aan de ene kant denk ik, waarom niet? Aan de andere kant wil ik mijn man en kinderen ook zeker niet zo lang missen. Het voelt niet goed om weg te gaan en hun hier achter te laten. Daarnaast maak ik dan het geld op waarvan we samen leuke dingen kunnen doen. En… het lijkt me juist zo fijn om samen avonturen te beleven.
Durf ik dit te delen?
Durf ik dit bericht te plaatsen? Als je dit leest heb ik dit toch gedaan. Waarom? Zoeken naar herkenning? Misschien vind ik de antwoorden waar ik naar op zoek ben? Misschien een stok achter de deur om in plaats van dromen ook echt actie te ondernemen? Misschien om het gewoon even kwijt te zijn, zonder dat ik Alex en de kinderen er (weer) mee lastig val. Misschien is er wel iemand die een vacature heeft voor een baan die ik online kan doen? (nu enkele uren naast mijn werk en op reis om bij te verdienen) En dan komt die stem weer… wat heb ik aan een baan als ik toch nooit zal gaan. Wie weet?
Wat heb je hier als lezer aan..?
Heel eerlijk, waarschijnlijk helemaal niks. 🙂 Of je moet toevallig dezelfde dilemma’s hebben of hebben gehad.
Dan hoor ik het graag.