In deel 1 beleefden we al zoveel. We gingen op safari en hadden de tijd van ons leven. Kon dit worden overtroffen in het tweede deel van de reis? De Garden Route.
Reisverslag week 2
(ook dit verslag is met onbewerkte foto’s gemaakt)
04-08-2024 Vliegen naar het tweede avontuur
We zijn alweer een week op pad. Stop de tijd! Wat gaat de tijd toch snel. En wat hebben we toch al veel gezien en gedaan. Vanochtend stonden we om 07.00 uur al op en om 07.30 uur zaten we aan de ontbijttafel. We bestelden van de kaart. Op de omelet van L na zat er friet bij het ontbijt. Vonden wij toch wel gek. Ik heb het geproefd, maar het smaakte me niet. Vervolgens uitchecken en binnen een uur waren we bij de autohuur maatschappij in Johannesburg. We hadden onderweg nog getankt voor 70 euro. En 2 euro 50 fooi voor de (ongewenste, maar niet onnodige) ramenwassers. De auto had hier en daar wat krasjes opgelopen op het hobbel pad. We denken dat het meeste er wel af te wassen was, maar in de donkere parkeergarage werd er ook niet zo kritisch gekeken.
Vliegen
Op het vliegveld was het heel even zoeken naar de juiste terminal. We gokten goed en konden meteen onze bagage kwijt. De handbagage controle duurde wat langer, want iemand van ons had per ongeluk een klein schaartje mee willen smokkelen. Ik noem geen namen, maar misschien was het wel de oudste van het stel. Uiteindelijk verliep de rest van de rit prima. De middelste was nog erg verkouden en zij had daardoor extra last van haar oren. Het waaide behoorlijk hard, dat voelden we bij het landen. En bij het uitstappen van het vliegtuig. We werden al gewaarschuwd door de gezagvoerder. We moesten namelijk een klein stukje over het vliegveld lopen. Het leek wel te stormen. De koffers hadden we snel en ook bij de autohuur hoefden we niet lang te wachten. We hadden hetzelfde type auto. Een witte met maar 2200 km op de teller. Op sommige plekken zaten nog beschermstickers. Dus een heerlijke auto. Niet mooi van buiten, maar dat is bijzaak. Hier begon dus het volgende deel van onze reis. De Garden route, Week 2.
Tsitsikamma
We reden 2 uren, waarvan 185 km over dezelfde weg, voor we aankwamen in Stormsrivier.
We verbleven in At the Woods. Het was inmiddels al 16.15 uur en we hadden alleen een kitkat gehad in het vliegtuig, dus zochten we al snel het restaurant van het guesthouse op. Dit was al net zo gezellig. Gemoedelijke sfeer. We aten een heerlijke pizza, terwijl het buiten keihard regende. De eerste keer regen tijdens de vakantie. Na het eten deden we de open haard aan in de gezamenlijke zitkamer. De mannen waren helemaal in hun element. De vrouwen ook, die waren klaar voor een spelletje quixx. Ja we hadden genoeg spelletjes mee.
Om 20.00 uur gingen we naar de kamers. Met het idee dat het al bijna nacht was. Na een lekkere douche gingen we dus alweer vroeg naar bed. Beetje standaard deze vakantie. Morgen gaan we ziplinen! Ik ben zo benieuwd hoe de kinderen dit vinden. Verder hoop ik nog de hangende brug te zien. Bij mooi weer gaan we vast aan de wandel.
05-08-2024 Soms zit het even tegen
De dag verliep wat anders dan gepland. F werd wakker om 5.00 uur en huilde van de pijn. Ze kon niets met haar linkerbeen vanwege de pijn in haar bovenbeen/lies/heup. Hoe het kwam en hoe ze er weer van af kwam was een raadsel. We tilden haar naar het ontbijt. Het ontbijt was hier ook weer prima. We spraken de serveerster en zei wilde het even masseren. Ze gaf aan dat ze een EHBO cursus had gedaan waarbij dit soort dingen ook besproken werden. Het klonk echt alsof ze wist waar ze mee bezig was. Helaas was het hier niet mee opgelost, maar volgens onze dochter had het wel iets geholpen. Een flinke wandeling zat er niet in, dus we gingen met de auto naar Tsitsikamma NP.
Een prachtig park met een strikte procedure voor gasten. Een ieder van ons werd geregistreerd voor we moesten betalen en bij vertrek checkten ze zelf de kofferbak. We reden naar een parkeerplaats bij een restaurant. Hier gingen Ivonne en de middelste zitten.
De rest liep naar de suspension bridge. Een korte route dachten we. Door het bos, langs de kust. Prachtig. Hier zagen we ook de eerste dassies. (grote marmotten leken het wel).
De brug werd voorgegaan door twee kleinere hangbruggen. Er stond precies. aangegeven hoeveel mensen er gelijktijdig op mochten. Maar of daar nou zo goed naar gekeken werd.. Heel wat foto’s verder kwamen we bij het uitkijkpunt aan de overkant. Wauw!
Toen begonnen we aan de terugweg. Het was toch een korte route? Kort misschien wel, maar in ons geval niet snel. Trap op en nog meer trappen op. Buiten adem kwamen we boven. De vrouw van het restaurant had bij vertrek al gezegd dat ik het niet meer koud zou hebben als ik terug kwam. Ze had helemaal gelijk. We aten een kleine lunch bij het restaurant voordat we het park verlieten. Het was tijd voor pijnstilling bij de middelste en Alex zijn buik was inmiddels ook flink van slag.
Slingeren als apen
Bij het guesthouse aangekomen bleek dat we nog maar een uurtje hadden voor het zipline avontuur. F baalde dus ontzettend, want ze kon nog steeds nauwelijks lopen. Ook Alex zag het niet zitten om tijdens het ziplinen naar de wc te moeten. Dus we gingen met z’n vieren op pad. Het was maar 300 meter lopen. Eerst kregen we uitleg, toen de uitrusting aan en in de jeep. Ik ging eerst, toen de jongste, daarna de oudste en Ivonne sloot de rij.
We gingen van 10 banen af. De kinderen keken een beetje gespannen in het begin, maar dat nam al snel af. Ze vonden het heel leuk. Ik was echt geen moment angstig. Het ziplinen was heel leuk om te doen, maar voor het uitzicht hoef je het niet te doen. We zagen vooral veel boomtoppen. Er werd gevraagd om fooi. (Oeps.. portemonnee vergeten en Ivonne haar pas op de telefoon deed het niet.) We beloofden de volgende dag terug te komen. Omdat het op de kamer iets minder goed ging hebben we besloten om pizza te halen bij de buren van het Tsitrus Café. Het smaakte weer prima. We gingen daarna snel naar bed. Wel even gewisseld, zodat F naast mij lag en oma ook even rust had. Tussen 19.00 en 20.30 uur sliep iedereen. Mooie tijd toch?
Accommodatie
At the Woods. Ook al lekker kneuterig. Gezellig. Oud. Goede service. Zitkamer met open haard die je mag aansteken. We hadden 1x een family room (hier sliep Ivonne de eerste nacht met de kinderen. Tweede nacht hebben we gewisseld) en 1x een tweepersoonskamer. Inclusief ontbijt. Goede ligging. Restaurant vlakbij. Alles wat je nodig hebt is er. Flesjes drinken mag je zelf pakken en noteren. Wordt achteraf verrekend. Leuk detail: de deurklinken en sloten zitten hier heel laag. Na een halve fles wijn kan dit een uitdaging zijn. Wel leuk voor de foto’s.
06-08-2024 Van knus hotelletje naar Villa aan het strand
We sliepen bijna de klok rond. De middelste werd wakker en gaf direct aan dat ze zich wat beter voelde. Alex nog niet helaas. We gingen ontbijten en pakten onze spullen. Het was alweer tijd om uit te checken. Het inpakken van spullen gaat steeds sneller, hoe vaker we dit doen hoe eerder we klaar zijn.
Opvang voor wilde dieren
We hadden nog niet genoeg dieren gezien, dus stopten we onderweg bij Jukani Wildlife Sanctuary. Je kunt ook combitickets kopen voor 3 parken; Jukani wildlife sanctuary, Monkey world en Birds of eden. Wij vonden dat iets te veel voor onderweg. Dus twijfelden we tussen de eerste twee. Met het luipaard dat we nog niet gezien hadden in gedachten kozen we voor de eerste.
Een opvang voor wilde dieren. Met een gids liepen we rond de verblijven. We kregen veel uitleg over de dieren. Het begon met een springbok met drie poten. Daarna de leeuwen. Deze kwamen uit een dierentuin en konden niet meer de natuur in. Daarna een witte leeuw. Wat mooi zeiden wij, maar toen we hoorden dat deze wit zijn vanwege genetische fouten door het fokken met broers/zussen dachten we er anders over. We mochten in dit park geen go pro/ selfiesticks meenemen. Dit was omdat dit de dieren kon laten denken aan de tijd dat ze achterna gezeten werden door mensen met geweren.
De dieren die we zagen: zebra’s, springbokken, boerderijdieren, leeuwen, hyena’s, wilde honden, een jaguar, poema, caracals, een honingdas en prachtige tijgers. De witte tijger (hetzelfde verhaal als bij de leeuw) bestaat gelukkig nog nauwelijks. In dit park hebben ze er 1, deze is oud en blind, maar ziet er prachtig uit. De leeuwen met de grote manen vonden we ook heel indrukwekkend. Ook zagen we een vrouwtjesleeuw met manen. Dit had te maken met de te grote hoeveelheid testosteron door het geven van hormonen vanwege anticonceptie. Interessant om al die verhalen te horen, maar ook wel heftig als je hoort wat die dieren hebben meegemaakt.
Weer zagen we geen luipaard. Deze verstopte zich goed. Het blijven natuurlijk wilde dieren en die laten zich alleen zien wanneer zij dat willen. En deze wilde het overduidelijk niet. De grootste kans om het luipaard te zien was als de verzorgers het eten brachten, zo rond 15.00 uur, maar ook dan was het geen garantie. Wij waren hier om een uur of elf ‘s ochtends, dus wachten vonden we geen optie. De gids vertelde heel passievol. We begonnen met een privé rondleiding, maar al snel voegden een aantal gezinnen zich bij die van ons. Wat luisteren onze kinderen dan goed. Deze kinderen begrepen niet dat niet-rennen ook echt betekent dat je niet mag rennen. Beetje jammer.
Na de tour was het ook klaar voor de ziekenboeg. De middelste strompelde naar de auto met een nieuwe sleutelhanger en we reden verder.
Rijden
De laatste 25 kilometer op weg naar Knysna moest ik rijden. We hadden maar 1 bestuurder op gegeven vooraf, maar die kon nu echt niet rijden. Al nadenkend over.. wat als dit zo blijft, dan de verzekering maar bellen etc.. besloten we dus te ruilen. Voor het eerst in zo’n grote auto en dan ook nog links. Toch ging het goed. Misschien wat te voorzichtig her en der, de weg naar boven leek zo smal. (Terugweg bleek dat allemaal heel erg mee te vallen en zat het meer in mijn hoofd). We kwamen veilig aan in de buurt van Knysna (spreek uit Neisna). Ik kon heel makkelijk het parkeervak inrijden. We waren te vroeg om in te checken. We dronken wat en aten een gebakje (en F maak je daar niet blij mee, dus zij koos een waterijsje) met uitzicht op zee. Weer een totaal andere omgeving.
Beachvilla
Toen liepen de kinderen naar het strand en werden we gebeld dat de accommodatie klaar was.
We gingen naar onze beachvilla. Wat een huis! Toen alles uitgeladen was liepen we (F bleef in het huis) naar een kleine supermarkt. Hier kochten we rijst, kip en een groentecurry oid uit blik. Er was niet heel veel keus. En we kochten een ijsje als dessert. De winkelmedewerker keek ons wel heel gek aan toen we aan het praten waren. Ze verstond ons deels, maar kon het accent niet plaatsen. Dit leidde tot een gesprekje over waar we vandaan kwamen. Wij gaven aan dat we het Zuid-Afrikaans gewoon konden lezen en dat vond ze heel gek. Dus hadden we het over de verschillen tussen de woorden/uitspraak.
Daarna gingen de kinderen naar de gym. De oudste om echt te sporten, de middelste om voor de spiegel het lopen te oefenen en de jongste om wat te fietsen. Alex vloog met z’n drone een rondje en maakte beelden van de kust, Ivonne ging wat puzzelen en ik liep een klein rondje over het park. Fijn om af en toe ook even iets voor jezelf te doen. Op het strand keek ik naar de prachtige kleuren van de zon die onderging. Echt een besefmomentje van ‘hier sta ik alleen aan de kust naar de Indische Oceaan te kijken in Zuid-Afrika, ik ben gewoon in Zuid-Afrika’ Even slikken. Genieten!
Terug in het huis maakten we de kip klaar in de airfryer, kookten de rijst en warmden de groenteprut op. Het eten was niet de beste maaltijd ooit, maar goed te doen. Het was inmiddels al 19.30 uur. We keken even atletiek en gingen douchen en alweer op tijd naar bed. We hadden het nodig denk ik om alle indrukken te verwerken en om te herstellen.
Ik had graag Knysna ook heel graag gezien, maar soms loopt het even anders.
Accommodatie
Brenton Haven Beachresort in Brenton-on-Sea. We hadden een beachvilla inclusief ontbijt. 2 Verdiepingen met in totaal 3 slaapkamers met eigen badkamer, nog een extra wc, grote keuken uitgerust met alle apparatuur, eetgedeelte, kleine woonkamer, garage en 3 balkons waarvan 2 met een prachtig uitzicht op zee. Een heerlijke plek om je vakantie door te brengen als je gaat voor een strandvakantie. Zeker als het wat warmer is. Het resort had ook een zwembad, maar dat was nu te koud.
De middelste sliep bij oma, de oudste en de jongste samen en Alex en ik hadden ook een eigen kamer. We verdeelden het steeds pas op de plek van aankomst en dat ging prima. De kinderen gaven hun voorkeuren aan en daar kwam steeds goed uit.
07-08-2024 Richting de Struisvogels
Om 08.30 uur ging de wekker en om 09.15 waren we al klaar om uit te checken. Met de middelste ging het alweer een stukje beter. Alex zag er nog niet fit uit.
Het ontbijt was in een heel net restaurant. We kregen een 2-gangen ontbijt. De starter was een croissant met jam/ham/kaas of een chia-smoothie en voor het hoofdgerecht kon je kiezen uit een stuk of 8 gerechten. Dit smaakte goed. Na het ontbijt liepen de kinderen nog even naar het strand. Er stond een kunstenaar met allemaal spullen van ijzerdraad en kraaltjes. Dat hadden we al een paar keer gezien. Echt iets wat helemaal in lijkt te zijn als souvenir in Zuid-Afrika.
Tijd om in te stappen. We reden naar Oudtshoorn, de struisvogel stad. 2 Uren rijden over een prachtige route tussen de bergen door. Tussendoor even een pitstop in de berm. Als je snel wagenziek bent zijn die bergweggetjes niet prettig.
We kwamen weer veilig aan bij Oakdene Guesthouse. We werden verwelkomd in het Nederlands. Toen ik me voorstelde dacht ik even dat ze iets zou zeggen over mijn naam. Sjoeke betekent in het Vlaams namelijk zoiets als schatje. Maar dat viel mee.
We deden vandaag niet zoveel. ’s Middags reden we even naar de apotheek voor paracetamol. Deze was bijna op. En naar de Pick ’n Pay (grote supersmarkt) voor wat kleine boodschappen. Alex en de kinderen reden terug naar het guest house. Ivonne en ik liepen. Zo konden we meteen reserveren voor het avondeten van vanavond.
Nostalgie
We reserveren bij het restaurant ‘Nostalgie’. Dit restaurant zag er ook nog al nostalgisch uit. Binnen deed het me een beetje denken aan zo’n snoepwinkeltje van vroeger. Met een toonbank met daaronder allemaal glazen potten met snoepjes. En een houten vakkenkast er achter. Moeilijk uit te leggen.
’s Middags deden Ivonne en de kinderen een spelletje. Alex sliep even en ik zocht de vuile was bij elkaar voor de was service. De eigenaresse zou de was doen en deze kregen we dan de laatste ochtend weer terug. Om 17.30 uur hadden we al gereserveerd, dus om 17.15 uur liepen we naar het restaurant. De meesten van ons aten struisvogelbiefstuk. Lekker! De jongste koos voor een kipburger en at er zoveel van dat ze daarna boven de pot hing. Gelukkig viel het mee. ’s Avonds keken we nog even naar de Olympische spelen op tv voor we gingen slapen.
08-08-2024 Swartberg pass
Om 08.30 uur zaten we aan het ontbijt. De gastvrouw vond het niet zo leuk dat we geen eieren wilden. Ze had alles al voorbereid. Maar wij waren na 1,5 week hier wel even klaar met het eten van ei. Verder was het ontbijt heel goed. We gaven de twee zakken was af en gingen op pad voor een autorit van ongeveer 4 uren. Volgens de gastvrouw moesten we zeker stoppen bij een groen bankje. Wij overal zoeken, maar geen groen bankje gezien. Bleek deze wit geschilderd te zijn. Hebben we dus gemist. Ook gingen we langs de Meiringspoortpass. Ook een prachtig stuk. Dit is wel verhard. Helaas waren er een tijdje geleden overstromingen geweest en konden we daardoor niet naar de watervallen.
Omdat we (de vrouwen) moesten plassen en de kids ook even uitgelaten wilden worden stopten we bij een picknickplek. Eerst moesten we even wachten tot alle anderen weg waren, want achter de bosjes was geen optie aangezien deze op de berg stonden. Toen ze weg waren gingen we achter een paar grote keien zitten. We aten wat tuc koekjes en hadden voor de meiden een muffin voor de meiden. Die vinden Tuc koekjes echt niet lekker. Hoe dan? Wie lust er nou geen Tuc?
We reden verder naar Oudtshoorn. Daar pinden we geld, bezochten de apotheek en de supermarkt. Rond 14.00 uur waren we terug. We deden samen een spelletje keer op keer 2 op het terras van de B&B. Lekker in het zonnetje. ’s Ochtends was het maar 6 graden en ’s middags 23. En ze vonden het hier koud. Eigenlijk is het het hele jaar tussen de 26 en 46 graden, dus nu werkten ze met winterjassen aan en mutsen op.
Buffelsdrift
Om 16.00 uur reden we naar Buffelsdrift. Een prachtige locatie, met zelfs een heel prieel om te trouwen op het terras. We dronken wat op het terras boven het water met zicht op enkele dieren. Impala’s of bokken, kon ze van afstand niet uit elkaar houden. Achter de bosjes was nog een nijlpaard, maar die zagen we nauwelijks. Het water zat vol met karpers. Gelukkig mocht je hier niet vissen. We zouden eigenlijk binnen eten, maar omdat het heerlijk weer was bleven we lekker buiten zitten.
Natuurlijk hadden we wel weer een jas/vest mee, want als de zon onder zou gaan zou deze vast nodig zijn. De hertenbiefstukken waren te veel ver doorgebakken en de jongste kreeg de verkeerde burger, het dessert was echt mierzoet. Maar de rest was heerlijk en het uitzicht maakte alles goed. Toen de prachtige kleuren verdwenen en het donker was reden we 6,5 km terug. Terug op de kamer keken we samen de finale van de hockey heren. Beetje jammer dat tijdens de laatste spannende minuten de stroom uitviel. Gelukkig wisten we hoe we de schakelaar moesten omzetten, dus het was snel geregeld. Alle kamers waren vol en waarschijnlijk zette iedereen tegelijk de kacheltjes aan. We gingen zelfs laat, voor ons doen deze vakantie, naar bed. Om 22.00 uur sliepen we nog niet.
Accommodatie
Oakdene Guesthouse, een bed en breakfast. De eigenaren zijn van oorsprong Belgen, dus we konden gewoon Nederlands praten. Een echtpaar dat er echt alles aan deed om ons thuis te laten voelen. De vrouw van het stel maakte het liefst een heel plan voor ons met wat we konden doen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Hele goede bedoelingen, alleen niet helemaal onze stijl van reizen.
We hadden twee 3-persoonskamers. Ivonne sliep met de meiden en onze zoon sliep bij ons. Het ontbijt, inclusief zelf gemaakt brood en jam, was goed. Het was een mooi, oud huis. Uit 1853 en echt gemaakt om de warmte buiten te houden. Dat lukte goed. Buiten was het 22 graden, maar binnen was het fris en stond het kacheltje aan. In dit huis was ook een gezamenlijke ruimte waar de open haard open ’s avonds aan stond. Het was nu kouder dan normaal gesproken deze periode, maar we zaten wel lekker buiten onder de overkapping. Het zwembad was helaas geen optie vanwege de kou.
De ligging is goed, op loopafstand zijn er restaurants en winkels en je kunt hier in donker nog wel over straat.
09-08-2024 Route 62
Vandaag stonden we om 08.30 uur op. Vandaag kozen we wel een eitje 😊, dus de gastvrouw was blij. We kregen de was nog netjes gevouwen en gestreken terug. Om 10.00 uur checkten we uit en kregen zelfs een knuffel bij vertrek. Er stond een lange rit op de planning. Van Oudtshoorn naar Hermanus over de Route 62. Wat zijn wij toch bofkonten, twee jaar geleden Route 66 in Amerika en nu Route 62 in Zuid-Afrika.
We stopten onderweg bij een paar uitzichtpunten, het was overal even mooi. Eerst kwamen we aan in Ladiesmith. Niet helemaal ons ding, we werden heel erg aangestaard en we voelden ons daar niet zo prettig bij.
De volgende stop was bij Ronnies Sex Shop. Heel authentiek, maar qua hygiëne valt er nog genoeg te verbeteren. De wc’s waren uit het jaar nul. Maar als je moet dan moet je en buiten waaide het zo hard dat dat ook niet ideaal was. In de kroeg keken we onze ogen uit. Bh’s van verschillende maten, andere kledingstukken, stickers, visitekaartjes, briefgeld uit diverse windstreken. Een oudere man met lang haar en een lange baard achter de bar. We gingen buiten aan een picknicktafel zitten, bestelden een tosti en wat blikjes drinken. De tosti durfden we nog wel aan. We zagen de zak met brood liggen en het tosti- ijzer leek schoon. De tosti smaakte ook prima. Voor we gingen ‘zwommen’ de kinderen door het lege zwembad. (zo herkenbaar van onze vakantie in Amerika).
We reden door naar Barrydale, een gezellig plaatsje met diverse restaurantjes met speeltuintjes. Alleen waren wij natuurlijk net gestopt, dus we reden door. We kozen voor de iets langere weg naar Hermanus, zodat we nog een groter stuk van deze route konden rijden. Zo kwamen we aan bij Montegu. Hier zou je leuk kunnen wandelen en zijn hot springs. Twijfel.. gezien de tijd. We zijn toch maar doorgereden naar Hermanus.
We kwamen aan bij Baleia Guest House. Het stormde hier gewoon. We zetten de spullen op de kamer en liepen richting het centrum langs de kust. Het lopen van de middelste ging weer een stuk beter gelukkig. We zouden morgen gaan zwemmen met haaien, maar dit was afgezegd vanwege het weer. Heel erg jammer, maar toen we in Hermanus aankwamen en het water tegen de rotsen zagen aanslaan snapten we het wel. Het ging flink te keer. Walvissen zagen we niet. Het duurde even voordat we besloten hadden waar we gingen eten. Het werd Infusion. Heerlijk eten. De jongste genoot van een bord vol met garnalen. Ook Alex voelde zich steeds beter. Na het eten liepen we in een minuut of 15 terug naar het Guest House. In het donker, maar we voelden ons niet onveilig. weg
Terug op de kamer deden de meiden een spelletje in het stapelbed en de rest keek de finale van de hockeydames.
10-08-2024 NIET volgens planning
We begonnen de dag een beetje gek. We zouden namelijk met haaien gaan zwemmen en dat deden we dus NIET. De jongste moest toch wel even huilen, omdat zij zich hier zo op had verheugd. Het leek wel herfst vandaag. Om 08.30 uur gingen we ontbijten. Anders dat we gewend waren de afgelopen dagen. Ondanks het weer besloten we toch gewoon naar buiten te gaan. Op naar het strand.
We werden gezandstraald, maar hebben zo ongeveer in de broek geplast van het lachen. De zee kwam ineens wel heel erg dichtbij. Dat werd rennen! Vijf van ons waren net op tijd, maar de oudste van het stel stond met natte voeten.
Nadat we heerlijk uitgewaaid waren reden we naar het ‘gearringspoint’. In de hoop om walvissen te zien. Mislukt. Walvissen zagen we ook NIET. We bleven een hele tijd staan, want wat als er net 1 langskomt terwijl wij weg gaan. Helaas.
We dronken wat met uitzicht op zee, want ‘je weet maar nooit of er nog een walvis te zien is’. De middelste kocht nog een sleutelhanger en Ivonne een souvenir. We stapten weer in de auto en gaven John (van de parkeerplaats wacht) een fooi. We hadden maar 26 Rand aan kleingeld en John bleef maar dankjewel zeggen. Ik stond nog even bij de verkeerde auto te wachten, maar dat detail vergeten we maar snel.
Vervolgens deden we boodschappen bij de Pick ’n Pay. We kochten o.a. broodjes en (niet zulke lekkere) knakworstjes voor de lunch en hapjes voor de avond. Toen we van de parkeerplaats afreden hadden we geluk. We hadden geen kaartje, de slagbomen waren open en we zagen geen automaat. Toen we wegreden bleek dat er toch een automaat stond, want die mevrouw in het hokje vroeg om ons kaartje. Gelukkig was ze heel vriendelijk en mochten we zo doorrijden.
Inmiddels regende het weer en dus bleven we vanmiddag lekker op de kamer. We deden spelletjes in de gezamenlijke ruimte. Na een paar potjes verschillende spelletjes bleef de meiden nog even achter. De rest ging het ‘avondeten’ voorbereiden. We pakten een tafeltje en twee stoeltjes van buiten en zetten de tafel vol met hapjes. Gezond en ongezond. Het was gezellig, relaxt.
En toen ontdekte de oudste dat er water uit een schilderijtje liep. Gek. Toch ff checken. Oeps… het kwam uit het plafond, liep over de muur en kwam via het schilderij naar beneden. We moesten toch echt even opruimen, want er was van alles gevallen, voordat we naar de receptie liepen om het te melden. (chocopinda’s over de vloer etc.). We kregen een extra handdoek en omdat we morgen toch zouden vertrekken zouden ze dan verder kijken hoe het opgelost moest worden. Prima.
Lifters
Wat we al heel de vakantie zagen viel hier nog eens extra op. Er zijn zoveel lifters. In google maps stond zelfs de reistijd vermeld als je ging liften. De meeste lifters die we zagen stonden met geld in handen en er werd regelmatig gestopt. Hier stonden langs de weg borden waarop aangegeven dat er tussen bepaalde stukken niet gelift mag worden. Zal wel met veiligheid te maken hebben. Ik heb het idee dat ze in heel Zuid-Afrika gewoon oversteken waar het hun het beste uitkomt, dus ben benieuwd of hier dan wel rekening met deze borden gehouden wordt.
Alex voelde zich weer helemaal goed. Fijn!
Accommodatie:
Baleia Guest House. Een prima accommodatie, maar vergeleken met alle andere accommodaties was dit de minste. De ligging is wel goed, klein stukje lopen naar het strand en ook het centrum is op loopafstand. We hadden een 2-persoonskamer (oudste en Ivonne) en een familiekamer, bestaande uit twee ruimtes waarvan 1 met stapelbed en 1 met een 2-persoonsbed. Het ontbijt was tussen 08.00 en 09.00 uur. Weinig keuzevrijheid wat betreft tijd en eten. Het ontbijt was zeker niet slecht, maar we waren beter gewend. Wat wel opviel was dat ze meteen na het ontbijt de tafels al dekten voor het ontbijt de volgende dag. Jammer, omdat er zo geen hoge tafels vrij waren om gezellig te gaan zitten.
Het waaide echt keihard toen we hier waren en dat hoorde je heel goed in de kamers. Ook lekte het de laatste dag op de kamer, het regende enorm hard. We hadden er verder geen last van. Ook hier was een buitenzwembad, die we natuurlijk niet gebruik hebben vanwege het weer. De ligging was prima. Klein stukje lopen naar de kust en naar het centrum.
11-08-2024 Pinguïns
Na het ontbijt pakten we de spullen weer. Tijd om uit te checken. We deden nog een poging om walvissen te spotten, maar dat lukte niet.
Toen reden we in 45 minuten langs de kust naar Stoney Point. Hier stonden langs de weg al borden met opletten voor overstekende pinguïns. Net aangekomen op de parkeerplaats zagen we al een eerste pinguïn. Kleiner dan verwacht, het leek wel een eend toen hij lag. Totdat hij ging lopen.
We zagen er steeds meer. Heel bijzonder. We maakten foto’s en liepen toen richting de boardwalk. Hiervoor moest je wat betalen, een paar euro’s. Ach, als dat betekent dat ze goed voor de omgeving en de pinguïns zorgen hebben we dat er wel voor over. En een beetje beweging tijdens een autorit is ook niet verkeerd.
Alex zette af en toe een gek stemmetje op, de meiden vonden het helemaal geweldig en bleven vragen of hij wilde improviseren. Naast de vele pinguïns zagen we ook meerdere dassies Een soort grote marmotten. Deze zagen we ook al een paar bij Tsitsikamma, leuke beestjes. En we zagen toch een luipaard… of nou ja een soort van.
En toen gingen we door naar onze volgende bestemming. Welke dat is lees in het derde en laatste reisverslag.