2 nachten Toronto in de zomer; Reisverslag en tips.

Op vrijdagmiddag kwamen we aan op vliegveld Toronto. Na een flinke wandeling stonden we in een rij. We wisten eigenlijk niet waarvoor. Paspoortcontrole? Na zo’n tien minuten wachten waren wij aan de beurt. We moesten onze paspoorten op een scanner leggen. En natuurlijk deed die van ons het niet. (Misschien omdat we begonnen met die van de kinderen en alleen die van de volwassenen nodig zijn hoorden we achteraf. Geen idee. Dat stond er volgens mij niet bij.) Maar goed.. we kregen een bonnetje en moesten naar de volgende rij. Na even zoeken vonden we de goede rij, kregen we een aantal vragen over ons bezoek en konden we door.  Het wachten op de koffers duurde wel erg lang. Maar gelukkig was dit onze eindbestemming. 

Op naar de autohuur. Na een gesprek met een hele onvriendelijke dame (wat zelfs bevestigd werd door haar collega’s 😉 ) konden we op naar het hotel. In de spits. Toch fijn dat Alex niet zo’n held op sokken is.

De kinderen lagen lekker te slapen in de auto. Gelukkig was het in de auto rustig, want dat was het buiten de auto zeker niet.

Rond 18.30 uur Canadese tijd waren we bij het Don Valley Hotel & Suites. Een echte aanrader. We hadden twee kamers. Helaas niet naast elkaar. Maar ach, we bleven maar twee nachten. Wel mooie kamers. Heerlijk zo’n kingsize bed. Groot genoeg voor drie personen. Rond 19.00 uur even wat eten in het restaurant van het hotel was niet zo’n succes. Niet omdat het niet lekker was. Nee, het was juist heerlijk. En ook niet vanwege de service. Die vriendelijke dame deed er alles aan om het de kinderen naar hun zin te maken. Maar we aten nog niet de helft van onze bestelling. We vielen bijna in slaap aan tafel.

De volgende ochtend begonnen we met een ontbijtje bij de Mac Donalds. Dat hebben we in Nederland nog nooit gedaan. Zelfs een kleine koffie en thee bleken een behoorlijke beker te zijn. De kinderen aten maar weinig. Zo kenden we ze helemaal niet. Daarna gingen we door naar een Aziatische foodmarket om eten voor de reis van morgen te halen. Daar haalden we o.a. een pot chocolade pasta en crackers. Die gingen er gelukkig wel in.

Genoeg noodles hier.

En dan? Het was bloedheet, maar we wilden toch de stad in. Thuis had ik gelezen over PATH- het grootste ondergrondse winkelcentrum ter wereld. En over de Toronto Islands met o.a. Centreville Amusement Park, maar ook de kindvriendelijke wijk ’the distillery district’ sprak ons aan. Na een kort overleg, want de kinderen willen natuurlijk ook meebeslissen, werd het de CN tower. Daar zouden we mooi over de stad kunnen kijken.

 “He, daar is een parkeerplaats. En het is nog maar twee minuten rijden. Dat kunnen we wel lopen.”

Bij een wandeling door de stad zie je pas hoe mooi de stad is.
Niet de mooiste foto, maar zie je dat fietsenrek voorop de bus? Dat hadden alle bussen die we zagen. Er werd veel gebruik van gemaakt.
We komen dichterbij.
The sun is shining…

Daar hadden we spijt van. Bijna een uur verder, helemaal bezweet, mopperende kinderen met blaren op hun voeten en vijf lege flesjes water kwamen we er aan. Dat was een domper. Er stond een enorme rij midden in de zon. En er kwam weinig beweging in. Misschien toch niet zo verstandig om op zo’n hete zaterdag de CN tower in te gaan. Had ik dat niet ergens gelezen? Tip; ga door de week, zo vroeg mogelijk of tegen het einde van de dag.

Maar toen zagen we dat de CN tower tegenover het honkbal stadion van de Toronto Blue Jays stond. 

Yeah!

En dat is toch wel een leuke verrassing met een honkballer in huis. Samen gingen we naar de winkel en toevallig was er een half uur later een rondleiding. (deze was 3 à 4x per dag in de drukke periode). Ik plofte samen met de meiden in een sportcafé neer. Lekker de voeten laten rusten met een drankje er bij. En vele schermen om naar sport te kunnen kijken. De meiden vonden de videoclips vooral leuk. Na een uurtje kwamen de mannen terug en waren heel erg enthousiast over de rondleiding. We bestelden een bord nacho’s en wat friet en de honkbalstadion weetjes bleven maar komen. “Mama, weet je waarom het dak zo speciaal is? En dat het heuveltje van de pitcher weggaat voor concerten? En we mochten zelfs op het veld staan”.

Blue Jays Stadion.

Voordat we terugliepen kregen we nieuwe pleisters voor de blaren. De wandeling kon beginnen. Het zonnetje was iets minder aan het branden. Binnen een half uurtje waren we terug bij de auto. Na een minuut of 15 waren we weer in het hotel en deden we snel onze zwemkleren aan. Dat buitenzwembad wachtte op ons. Heerlijk even afkoelen. Er was zelfs toezicht aanwezig. Waarschijnlijk was hij er meer om te zorgen dat er geen ongenodigde gasten kwamen en de geleende handdoeken weer ingeleverd zouden worden. Maar daar waren we ook blij mee. We bestelden eten voor op de kamer. We waren allemaal erg moe. Misschien toch nog een beetje het tijdsverschil? En na een douche- en baddersessie was het tijd om te gaan slapen.

Zondag, 21 juli. De dag waar we zo lang naar uitgekeken hadden. De dag dat we naar Pittsford, USA zouden gaan. We stonden vroeg op, genoten van ons ontbijt op bed en pakten onze koffers in. Wat een fijne kennismaking met Toronto. Er is nog veel meer te zien. De bedoeling was om nog een dag terug te komen. De dag voor vertrek.

Nu eerst op naar de Niagara Falls (aan de Canadese kant), voordat we de grens over zouden gaan. Ook een geweldige daguitstap vanuit Toronto.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

zeventien − vijftien =

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies ". Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten