8 Maanden na het ziekenhuis bezoek in Amerika

Hoe gaat het nu met ons?

Het lijkt voor jullie vast alweer een eeuwigheid geleden. En er zijn ook veel belangrijkere dingen die spelen. Maar nu ik thuis zit met de kinderen bedenk ik pas hoe fijn op vakantie gaan is. Hoewel we nu ook genieten van het samen zijn is het toch heerlijk als je kunt gaan en staan waar je wilt. Nieuwe mensen leren kennen. Avonturen beleven. Nieuwe gebieden ontdekken. Ook al is dit even niet aan de orde. Dromen mag. Altijd. En ondanks of misschien juist dankzij de impact die de val van onze oudste heeft (gehad) zijn wij aan het dromen over een nieuwe vakantie.

De eerste maanden na het ongeluk vlogen we van de ene emotie naar de andere. Geluk omdat we onze vrienden gezien hebben. En er ook hele mooie dingen gezien en gedaan hebben. Verdriet omdat we het zo zielig vonden voor onze zoon. Angst. Hij vond het heel spannend om zijn been te bewegen, om weer te lopen, te rennen. Frustratie en onmacht omdat je het graag van hem wilt overnemen. Boosheid vanwege het geregel met het ziekenhuis daar. Teleurstelling omdat het niet de vakantie was die we voor ogen hadden. En Alex en ik zaten heel erg met het gevoel dat de vakantie niet af was.

We hebben er veel over gepraat. Samen een mooi foto album gemaakt. Met veel ruimte voor de mooie dingen. Het doet me goed om de meiden te horen praten over NYC of de Niagara Falls of de nagelsalon of over Dexter (de hond van onze vrienden). Onze zoon kan gelukkig weer aan zijn vriend denken zonder de link met het ziekenhuis te leggen.

Twee weken voor carnaval is hij geopereerd en de titanium plaat is verwijderd. Na een extra dagje, omdat onze zoon goed ziek was van de narcose mocht hij gelukkig weer naar huis. Hij had al snel geen pijn meer. Nu is hij weer in de opbouwende fase.

We hadden een weekendje Center Parcs gepland, samen met vrienden, zodat hij nu wel kon gaan zwemmen met een vriendje. Helaas, Center Parcs is geannuleerd. Zoals ik al zei, er zijn ergere dingen. Ik begrijp ook heel goed waarom alles nu geannuleerd wordt. Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet jammer vind. En voor onze zoon vind ik het vooral heel vervelend. Ik gun hem nu echt iets leuks. Een nachtje weg met Alex, zijn kinderfeest, het weekend Center Parcs… uitstel is in dit geval geen afstel.

En nu zitten we dus thuis en hebben we genoeg tijd om een nieuwe verre vakantie te plannen. Voor dit jaar zit dit er niet in. Maar misschien volgend jaar? (als de prijzen van vliegtickets nu niet gigantisch omhoog schieten.)

Ik ga weer even verder dromen over bestemmingen in de Verenigde Staten (en andere landen waar ik graag heen zou gaan). Groetjes Sjoeke

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

5 − twee =

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies ". Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten