Met de camper op pad.
In het reisverslag deel 1 kon je lezen dat we een begonnen met een stedentrip in San Francisco voor we de camper ophaalden. Op 03 augustus haalden we de camper op om echt te gaan reizen. Lees hier het tweede deel van het verslag van onze camperreis.
03-08-2022 Hitte en een speciaal zwembad
Het instellen van de navigatie van de camper lukte niet, we konden de bestemming niet vinden. Maar eigenwijs als we zijn gingen we de Road Bear medewerkers niet vragen om ons te helpen. We hadden ook onze eigen navigatie op de telefoon, dus die hebben we gebruikt. Eerst boodschappen doen, dat nam veel tijd in beslag. Het lijstje had ik vooraf al gemaakt. Bijna 300 dollar armer waren we dan eindelijk op weg naar de eerste camping. Een tussenstop, want in 1x keer naar Yosemite zagen we niet zitten. Wat een enge weg. Berg op. Berg af. Met de afgrond wel heel dichtbij. Alex vond dit natuurlijk helemaal niet eng, maar ik vond het niet zo grappig. Dit deed me denken aan vroeger toen mijn vader de berg op reed in Italië en mijn moeder dat heel eng vond. Lijk ik toch meer op mijn moeder dan ik dacht. Sorry mam 🙂
Helaas werd L onderweg ziek. Kwamen al die plastic zakjes van de Target toch goed van pas.
Toen we ergens rond 18.00 uur op de camping aankwamen bleek de balie al gesloten te zijn. Wel hing er een briefje met het nummer waar we heen konden. Gelukkig was dit goed te vinden. Eerst even plassen. Ah nee, helaas, gesloten. Blij dat we een camper hadden. Toen gingen we op zoek naar het zwembad. Dit hadden we snel gevonden. Alleen zwemmen zat er niet in.
Water ook niet. Het riviertje zag er ook vies uit. We spraken af om de volgende dag ’s ochtends gelijk te vertrekken. Even douchen en naar bed. Dat was flink zweten vannacht. Wat een hitte! Een groot verschil met de afgelopen dagen in San Francisco.
04-08-2022 Yosemite of toch niet
Inpakken en wegwezen. Op weg naar Indian Flat Campground vlakbij Yosemite National Park. ’s Ochtends belden we eerst even om te checken of we de 140 konden nemen en of het veilig was op de camping. De brand was ver weg van de camping en de weg (140) was open. Gelukkig!
We reden weg en binnen een paar minuten gaf L aan zich nog steeds niet goed te voelen. Hoe dichter we bij Yosemite kwamen hoe mooier de route. Alleen zag L daar weinig van met zijn hoofd in de plastic zak. We stopten even bij een visitors centre in Mariposa. Kregen een stapel folders mee, moesten nog even tanken en reden toen verder naar de camping.
Wat een verschil met de vorige camping. Hier konden we het wel 2 nachten uithouden. Het is wel echt bloedheet op de camping, dus snel naar het riviertje om te zwemmen. Wauw! De kinderen noemen het zelfs een droom om zo tussen de bergen te zwemmen.
Genieten!
Eigenlijk wilden we al naar Yosemite. Zo nieuwsgierig naar dit park. Van de hitte waren we allemaal wat moe. Niet gek met 40 graden. En we hadden nog niet geluncht. Dus we gingen wat kleins eten. Dat viel weer niet goed bij L. Dus maar niet rijden nu. Even rusten en daarna wilden de meiden naar het zwembad. Alex ging mee. L sliep en ik deed ook een poging. Daarna maakte ik macaroni, aten we dit buiten op en ging iedereen douchen. Even een spelletje en op tijd naar bed, want de wekker stond al om 05.30 uur.
05-08-2022 Yosemite… nu echt
Gaap! Dat was vroeg, maar je moet iets over hebben voor een parkeerplaats. Deze keer geen overgeefgedoe gelukkig. Wel een prachtige route.
Het regende vandaag, dus het koelde wat af. We hadden een reservering voor Yosemite (om het park in te komen) en we kochten de America The Beautiful pass. (Een entreepas voor alle Nationale Parken in Amerika , deze is een jaar lang geldig, kost 80 dollar en geldt voor 1 voertuig en voor ons alle vijf). We reden naar het Wawona hotel. Vanaf daar zou de gratis shuttle zijn, volgens de mevrouw van het visitors centre in Mariposa. We hadden nog net een parkeerplaats. Ontbeten daar, kleedden ons aan en pakten de jassen. En toen.. kwamen we erachter dat de shuttle 4 mijl verder kwam. Dus wij weer de camper in. Inmiddels dus toch niet meer zo vroeg, nog wel voor 09.00 uur, dus hopen op een parkeerplek op de parkeerplaats van Mariposa grove.
Gelukt. Plek genoeg. Misschien hadden we toch iets later kunnen opstaan. We stapten in de shuttle bus. Samen met vele anderen. Waaronder een klein jongetje dat keihard aan het brullen was. Hij wilde in de gordel vast zitten. Wel heel goed natuurlijk, alleen niet mogelijk. Toen dacht ik; ‘wat fijn dat onze kinderen al zo goed meewerken met alles’. 🙂 We stapten uit de shuttle en zagen gelijk de eerste sequoia’s al. Onderweg hadden we al vele zwarte bomen gezien en het rook ook nog echt naar brand.
Mariposa Grove; the sequoia’s
Vele sequoia’s hebben een naam gekregen. Wij zagen de omgevallen boom- Fallen Monarch. The bachelor and the three Graces. Bij de Grizzly Giant keken we onze ogen uit. En we liepen onder een boom door. Waarvan de naam heel mooi in het boekje stond, maar die ik nu niet meer weet. Vele foto’s maakten we tijdens de wandeling van 3,2 mijl. Daarna gingen we weer met de shuttle terug.
F en ik waren vooraf bang voor de beren, maar het wildlife dat wij zagen beperkte zich tot heel veel eekhoorntjes in verschillende kleuren en maten. En een enkel hert. Kleine spinnen, mieren en vliegen niet meegerekend. Na een simpele lunch in de camper reden we naar Yosemite Valley. We stopten onderweg bij tunnel view. Mooi uitzicht, maar jammer van de regen. En bij El Capitan, Cathedral Rocks en Bridalveil Fall. De waterval was alleen op afstand te zien, dus daar waren we zo weer weg. De grote rotsen vonden we wel heel indrukwekkend. We zagen geen bergbeklimmers op El Capitan. Vanwege de regen? Vanuit de auto zagen we de mooiste uitzichten, maar de kinderen wilden niet overal stoppen.
Yosemite Valley
We namen de shuttle bij Curry Village. Om te gaan wandelen naar Mirror Lake. Helaas was er weinig lake over zo in de zomer en viel de weerspiegeling ook wat tegen. Maar het was wel een mooie wandeling door rotsachtig bos. F en ik (held op sokken) vonden dit natuurlijk weer spannend, omdat deze route door het leefgebied van mountain lions (puma’s) was. Volop waarschuwingsborden. Wat te doen als.. Na een wandeling van ongeveer net zo lang als ’s ochtends waren we allemaal blij dat we weer in de shuttle zaten. Met de camper reden we daarom nog langs wat sightseeing punten voordat we terug gingen.
Vriendinnetjes
Op de camping aangekomen hadden we nieuwe buren. Ze kwamen tegelijk met ons aan, maakten een zelfde soort camperreis in omgekeerde volgorde. Ze gingen tegelijk met ons zwemmen bij Cedar Lodge. Binnen 5 minuten was F al bevriend met het buurmeisje T. Beide 10 jaar en allebei even enthousiast over alles wat ze meemaakten. N. deed ondertussen alleen vele koprollen en handstanden in het water. L had contact met de buurjongen van dezelfde leeftijd. Zij speelden ook even samen. Na het zwemmen gingen F en T samen douchen en toevallig aten we beide in het restaurant van het naastgelegen hotel. Cedar Lodge. Het eten was oké. De meisjes speelden nog samen tot ze echt naar bed moesten. Telefoonnummers werden uitgewisseld. Zo leuk om te zien hoe ze in korte tijd al zo’n goed contact hebben opgebouwd samen.
Oh ja.. vandaag was het riviertje heel koud. L heeft het even getest voor ons. Hij was er net zo snel uit als dat hij er in ging. Dat kwam door al die regen natuurlijk.
06-08-2022 Tioga Road
Dit zou 1 van de mooiste wegen van onze camperreis zijn. We hadden nog maar weinig wegen gezien, maar dit was zeker de mooiste tot dan toe. En misschien wel van de hele reis. Een groot deel van het jaar is deze dicht vanwege de sneeuw, maar in de zomer is de weg toegankelijk. We stopten op verschillende uitkijkpunten, maakten vele foto’s en Alex filmde zelfs een deel van de route. We gingen niet wandelen. Dit vonden we zelf niet zo nodig en de kinderen al helemaal niet. De route was echt adembenemend mooi. En als je dan ook nog echt ‘roadtrip muziek” aan hebt staan is het niet gek als je tranen in je ogen krijgt van geluk. We zijn hier echt. Met z’n vijven. Genieten! Bij Olmsted Point stond een ranger. Zij gaf uitleg over de verschillende soorten eekhoorns. En over een soort marmot die 8 maanden per jaar slaapt. En de andere maanden zoveel eet dat zijn gewicht verdubbeld om daarna de slapende maanden door te komen. Beetje jammer dat ze bij de ranger benoemden dat ik hier jaloers op zou zijn.
Brand?
Tijdens deze stop moesten we de camper flink poetsen. Het flesje olijfolie viel uit de kast. Overal was het dus vies en vet. Stinken. De geur werd alleen maar erger toen we weer aan het rijden waren. Dit bleek dus niet van olijfolie te komen. Bij de stop bij Tenaya Lake ging ons alarm ineens af. Brandalarm? De kinderen renden naar buiten en wij gingen op zoek naar de locatie van de brand. Wat een herrie! Geen brand. Wat dan? Dat ding bleef maar piepen, zelfs nadat Alex de batterij eruit had gehaald. Was er dan nog 1? We snapten er werkelijk waar helemaal niks van. Toen wist Alex het ineens. Die vieze geur was gas. (in combinatie met extra kruidige olijfolie.) Tijdens het vallen van het flesje heb ik een poging gedaan om deze te vangen. Waarschijnlijk ben ik toen tegen de knop van het gasfornuis aangelopen. Snel zetten we alle ramen en deuren open. De piep stopte en de geur verdween meteen.
Tenaya Lake
Tijd om naar Tenaya Lake te lopen. Een paar meter vanaf de parkeerplaats was een prachtig meer, midden tussen de bergen. Wauw! Snel het water in. Brrrrr… dat was koud. Ondanks de temperatuur genoten we er echt van. Toen iedereen het koud had gingen we snel terug naar de camper. Omkleden en verder rijden.
Naar de Middle of Nowhere
Tot boven de 9000 ft. We stopten nog een paar keer en reden toen door Tioga Pass.
Net voor Lee Vining zagen we Mono Lake. Het leek een prachtig meer. Op afstand. We besloten er niet naar toe te gaan, we hadden nog een lange rit voor de boeg.
Eerst stopten we in Mammoth Lakes om boodschappen te doen bij een Grocery outlet. De boodschappen waren inderdaad iets voordeliger. Voor N, die gestoken was door iets…(we weten nog steeds niet wat) en een flink plakkaat had op haar kuit, kochten we anti-histamine zalf. Dit bleek gelukkig goed te werken, na een paar dagen smeren was ze er vanaf. Daarna aten we in de camper op de parkeerplaats een domino’s pizza. We reden nog een flink stuk door en vanaf het plaatsje Independence moesten we nog 6 mijl de ‘onbewoonde’ wereld in. We kwamen aan op camping Greys Meadows. Hier hadden we een krappe plek tussen de bomen. Na contact met een andere campinggast belden we de beheerder en gingen we op een andere, ruimere en veel mooier gelegen plek staan. We besloten direct dat we maar 1 nacht zouden blijven in plaats van 2. Het was een prachtige plek, maar de kinderen konden hier niets doen. We regelden (voor zover mogelijk met de slechte verbinding) een nieuwe camping voor de volgende dag.
07-08-2022 Barstow
Na een korte nacht voor mij. Bang voor beren die het eten in de camper roken en aan de camper aan het schudden waren. Dat dit waarschijnlijk de kinderen waren die omrolden waardoor de camper toch iets bewoog ging er bij mij op dat moment niet in. Ja, ik weet het. Ik zie beren die er niet zijn. Uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen en de volgende ochtend werd ik wakker met een prachtig uitzicht. De avond er voor en ’s nachts dacht ik wel 100 x na over waarom mij die camping een goed idee leek. In the middle of nowhere kamperen. Nu wist ik het weer.
Alex maakte ’s ochtends nog wat foto’s van een vosje die aan het poseren was en we zagen een paar salamanders. Echte beren zagen we dus niet.
We aten snel een paar broodjes en stapten in de camper voor een rit van zo’n drie uur. We reden ongeveer 100 mijl van Death Valley vandaan, de temperatuur liep al flink op en we reden in een woestijnachtige omgeving. Wat waren we blij met de airco. Tijdens het rijden deden de kinderen gezellig een paar potjes WAT BEN IK?. Ze plakten de briefjes met plakband op hun voorhoofd. Een leuk voorbeeld waaruit blijkt dat kinderen niet veel nodig hebben om zich te vermaken. Toen het klaar was met de gezelligheid mocht F even voorin zitten. Ik ging naast N zitten hobbelen en viel zelfs nog even in slaap. L sliep ook een deel. En toen we wakker werden waren we al bijna bij KOA Barstow. Met zwembad! Met water! Dat was geen overbodige luxe, want heet was het hier zeker. 41 Graden. De zonnebrandcrème was al bijna op.
Na de lunch gingen de kinderen gelijk zwemmen. Alex en ik deden eerst de was. Hoorde er helaas ook bij. 4 dollar voor 2 volle wasmachines was goed te doen. Klaar in 22 minuten. Drogen deden we over de tafels en stoelen. Dat ging snel! Daarna ook snel naar het zwembad. We praatten met Amerikanen en Nederlanders. Het viel op dat we echt zo snel aanspraak hadden. Vooral Amerikanen willen graag weten hoe het gaat, waar je vandaan komt en vooral wat je van hun land vindt. De meeste mensen waren ook oprecht geïnteresseerd. Zo had je al snel de leukste gesprekjes. Na het zwemmen aten we een ijsje. F haar Oreo ijsje viel gelijk voor de helft op de grond. Wat een drama maakte ze er van :). Voor deze keer toch maar een nieuw ijsje gehaald.
Nog meer beestjes
Ik zat nog even (of eigenlijk best lang) in de stress toen ik allemaal bultjes van insecten op mijn lichaam zag. Het leken wel groepjes, dus muggen waren bijna uitgesloten. Vlooien? Van die dieren in Yosemite? Of bedwantsen? Ieh! Ik sprak met mezelf af om even het bed te checken, waste het beddengoed en verder zou ik het in de gaten houden. Toen Alex na een paar dagen mijn gezeur zat was kochten we van die detectoren voor bedwantsen voor onder het matras. En sinds die er onder zaten kreeg ik geen nieuwe bultjes meer. Nu nog steeds geen idee welke diertjes me dan geplaagd hadden? Of misschien toch een vervelende plant of zo?
We aten een keer aardappels, groente en vlees. Lekker buiten, want het was nog maar 31 graden. De kinderen en ik wilden nog een frisse duik nemen. We hadden nog 40 minuten voor het zwembad zou sluiten. Snel zwemkleren aan en gaan. Het zwembad was erg dichtbij onze camper. Alex vloog ondertussen een rondje met de drone. Totdat er een helikopter in de buurt kwam. Oeps… er bleek toch een militaire basis vlakbij te zijn. Deze was niet te zien in de app. Na het zwemmen douchten we in het toiletgebouw. Daarna was het tijd voor een avondje relaxen. Met een bakje chips op tafel.
08-08-2022 Route 66
Vandaag reden we van Barstow naar Needles. We stonden op Dessert View RV resort aan de route 66. We reden dan ook een stuk over de Route 66. Echt bijzonder was het niet. Het was meer het idee. Verder was de weg vooral erg hobbelig. En langs de weg zagen we wat vervallen gebouwtjes en huizen. We maakten natuurlijk wel een foto met het Route 66 sign.
Op de (mooie!) camping aangekomen was het inmiddels alweer 41 graden. Dus kleedden we ons om en gingen naar het zwembad. Maar een paar meter lopen. Heerlijk afkoelen. Voor het zwemmen aten we nog hotdogs als lunch. We zwommen tot het donker werd. Na het zwemmen hadden we echt geen zin meer om te koken. Het werden hapjes. Lekker kletsen, douchen en naar bed. Alex gooide de drone nog even de lucht in. Hij maakte zo nog een foto van het route 66 logo vanuit de lucht. Ondertussen kreeg ik op mijn telefoon allemaal waarschuwingen binnen over noodweer en overstromingen in de Grand Canyon en bij Needles in de buurt. Gelukkig viel het bij ons heel erg mee.
09-08-2022 Hobbel de bobbel, spetter de spater, van Bliksem mc. Queen naar de Grand Canyon
Vanuit Needles reden we naar de Grand Canyon. We stopten in Seligman. Daar staat veel in het teken van de film Cars. L heeft toen hij klein was de film zo vaak gezien, dus er moesten natuurlijk foto’s gemaakt worden. We aten een hotdog/ friet bij een soort diner in de bezinepomp shop. Bijna kochten we zo’n metalen sign, maar 20 dollar voor is toch best veel.
Toen we de foto’s maakten van ‘de auto’s uit de film’ zagen we de Bliksem ook al. Letterlijk. Snel liepen we terug naar de auto. Toen begon het echt keihard te regenen. Alex zei dat het zicht goed genoeg was. Vanaf achterin de camper dacht ik er iets anders over. Na een flinke rit kwamen we aan bij Grand Canyon National Park. Bij het incheckhokje was niemand, dus moesten we een stuk terug naar Yavaya (of zoiets) lodge. Daar stond ik in een lange rij om in te checken. Gelukkig liep het goed door.
Oh ja, we waren inmiddels in Arizona aangekomen.
Sunset
Op Trailer Village RV Park aten we eerst een boterham met ei voordat we datgene gingen doen waar we voor kwamen. De Grand Canyon zien. We namen de shuttle en dat werkte goed. We stopten op verschillende punten en maakte korte wandelingetje. Af en toe was het behoorlijk bewolkt, misschien dat het daarom iets minder druk was dan verwacht. De Grand Canyon was heel bijzonder. Veel mensen die we onderweg tegenkwamen gaven aan dat ze het vonden tegen vallen. Dat gevoel hadden wij totaal niet.
Ik wilde per se de zonsondergang zien. Jammer dat het zo bewolkt was dat de zon nauwelijks te zien was. De kinderen vonden mij op dat moment ook echt niet zo leuk. Ze moesten wel 15 minuten wachten op een zonsondergang die niet te zien was en ze mochten niet eens rennen daarboven.
Toen het donker werd reden we terug naar de camping met de laatste shuttle. De chauffeur vroeg waar iedereen heen ging en bracht ons rechtstreeks naar de camping. Dat scheelde weer een overstap. ’s Avonds aten we om 21.00 uur nog pasta. Dat hadden we de kinderen beloofd.
10-08-2022 De Grand Canyon in de zon en Page
Na een koelere nacht (wat ik heerlijk vond) sliepen we uit. Op naar Page. Eigenlijk waren de kinderen klaar met wandelen, maar toen we het park uitreden en het zonnetjes scheen besloten we toch te stoppen bij een paar uitzichtpunten. En dat was zeker de moeite waard! Wat een uitzicht! Zonder hekken op de meeste plekken. Je voelt het waarschijnlijk al aankomen. Weer wat spannende momenten voor mij. We zagen eekhoorntjes en salamanders, een tegenvaller voor L. Hij zocht naar ratelslangen en schorpioenen. Gelukkig (voor mij) vond hij deze niet.
Horseshoe Bend
We reden vandaag door hele wisselvallige omgevingen. Het ene moment langs de Grand Canyon, het volgende moment door de groene bossen (Kaibab forest) en later door het droge landschap van de Navajo indianen en we eindigden tussen de rode rotsen in Page. Bloedheet was het toen we bij Horseshoe Bend de parkeerplaats opreden. 10 Dollar kostte het om te parkeren. Insmeren, hoedjes en zonnebrillen op, water mee en aan de wandel. Er kwamen namelijk flink donkere wolken aan. We liepen in totaal bijna 2 kilometer voor 1 fotomoment, maar dit was wel een bijzondere plek. Het was echt zoals je altijd ziet op de foto’s. Maar ook geen plek om uren te lopen, want je hebt het vrij snel gezien.
Toen we terugliepen begon het flink te waaien. Vasthouden die hoedjes. N had het wel zwaar in de hitte. Het was inmiddels een uur of vier. We hadden de lunch overgeslagen, dus op naar de Mac Donalds. En vooral ook even afkoelen. Daarna moesten we nog boodschappen doen, dus we gingen naar de Walmart. Hier kochten we o.a. kampvuurhout. Toen door naar onze camping in Page.
Lake Powell Campground
Deze camping lag op het randje van de tijdsgrens. Goed opletten dus hoe laat het precies was. Een stukje meer naar rechts bijvoorbeeld en het was ineens een uur vroeger. De kinderen vonden het vooral heel gek dat we om 16.55 uur vertrokken vanaf de supermarkt en vervolgens om 16.00 uur aankwamen op de camping.
Het was bloedheet. Dus heel snel naar het zwembad. Daar vermaakten we ons prima. Zeker toen er nog twee Nederlandse jongens (ook bezig aan een vierweekse camperreis en blij om met andere kinderen te spelen)en 3 Amerikanen meededen met bommetje wedstrijden. Vooral die 2 forse Amerikaanse jongens zorgden voor een flinke lading water naast het zwembad. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel. Toch fijn dat het een binnenzwembad was. Alex wilde met de drone vliegen, maar dat viel dus in het water. En het kampvuur ging ‘m ook niet worden. Dus deden we een spelletje. Phase 10. Daarna aten we nog wat kleine hapjes, niet gek dat we niet zoveel meer wilden eten na de late lunch. We vielen al snel in slaap.
Dit was het tweede deel van het verslag van onze camperreis. We waren vier weken op reis. Vanaf hier reden we verder naar Zion, Bryce Canyon, Heber City, Grand Teton en reden we door Yellowstone naar Cody voor een ontmoeting met vrienden.
Oh ja.. nog even dit.. excuses voor de foto spam. Ik wil het liefste alle foto’s delen, maar dat is gewoon teveel. Zoals je ziet zijn het allemaal onbewerkte foto’s. Dit is zoals het is.
Als je vragen hebt over deze camperreis hoor ik het graag.
Liefs Sjoeke