Inmiddels alweer ruim twee weken onderweg. Lees hier het eerste reisverslag en hier het tweede deel van onze reis met de camper. We vertrekken uit Page en gaan naar Zion en Bryce Canyon, via Heber City/ Grand Teton en Yellowstone naar Cody.
11-08-2022 Op Tarantula jacht in Zion, Utah
Zodra de kinderen wakker waren wilden ze zwemmen. Alex was toen al uren wakker. Hij wilde met de drone vliegen. Zonsopkomst fotograferen. Helaas bleek hij weer net op de aanvliegroute van het vliegveld te staan, dus dat ging niet door. We wisten van te voren dat drones in Nationale Parken verboden waren zonder toestemming, maar dat er zo weinig gevlogen kon worden hadden we niet verwacht.
Reparatie
We deden de was nog even terwijl de kinderen aan het zwemmen waren en toen ik ook nog even een duik in het water nam repareerde Alex de camper. Hij kon het werk toch niet missen. Alle schroefjes die er tijdens de rit uit gerammeld waren werden weer vast gezet. Afwassen ging helaas niet meer, want het gas ging niet aan. ??? Stop kapot en geen nieuwe. Na een telefoontje naar Road Bear moesten we dus toch weer terug naar de Walmart. We kregen deze paar dollar wel netjes vergoed. Daarna de camper in en op naar Zion National Park. Onderweg stopte Alex nog even voor een drone filmpje. Eindelijk een plek waar wel mocht.
De route was wel heel mooi. De bovenstaande foto’s zijn allemaal tijdens het rijen gemaakt.
Het verkeer werd speciaal voor ons tegengehouden.
En toen we er eigenlijk al klaar mee waren kwamen we aan bij Zion. We moesten 15 dollar betalen, want de camper was te groot om op de normale manier door de tunnel te rijden.
Er waren rangers die het verkeer regelden. Voor de grotere voertuigen, die wel door de tunnel kunnen, stopten ze het verkeer van de andere kant. Zo ook voor ons. We konden zo rustig door het midden van de tunnel rijden. Daar was het wel hoog genoeg. Goed geregeld! Wat een entree van het park. Supermooi weer. We stonden op Watchman Campground. Midden tussen de rotsen. Onze plek was eigenlijk een invalide plek, dus heel ruim en vlakbij het toiletgebouw.
Plannen maken voor de volgende dag.
Na een verfrissend drankje en een bakje chips (zout aanvullen in de warmte) buiten liepen we naar het Visitors Centre. We kregen info over de veiligheid van het water. Niet zwemmen i.v.m. blauwalg. En ze vertelden over welke dieren er o.a. zijn. Tarantula’s. Ieh!
We wilden eigenlijk de Narrows lopen de volgende dag. Maar helaas. Kans op Flash Floods. Wat konden we wel doen? We zouden wel de riverside walk kunnen doen. Wel zicht op de canyon, maar veel minder gevaarlijk.
Terug bij de camper gingen Alex en L voetballen, de meiden knutselen met plastic flesjes, plastic zakjes en veel plakband. Zo worden de zakjes van de Walmart ook hergebruikt. Een mooi moment voor mij om een dagverslagje te schrijven. We mochten helaas geen kampvuur maken, dus marshmallows roosteren zat er niet in. We aten een vette diepvriespizza. Toen het donker werd gingen we op Tarantula jacht. We zagen veel herten en eekhoorntjes. En heel veel dikke zwarte torren die hun kop letterlijk in het zand staken als we langskwamen lopen. Maar die grote spinnen lieten zich niet zien.
12-08-2022 Spijt van de Narrows. Of eigenlijk het niet lopen van de Narrows.
Na een ontbijtje buiten aan de picknicktafel (die staan hier op bijna alle campings bij de kampeerplaatsen) lopen we een paar minuten naar het Visitors Centre. Daar stappen we in de shuttle bus. We lopen de Riverside Walk. De rivier heeft een vies kleurtje, bruin water stroomt er doorheen. Maar verder is het er wel mooi. Overal hoge rotsen, waar op meerdere plekken water naar beneden stroomt. Aangekomen bij de Narrows baalde ik toch dat we geen waterschoenen meegenomen hebben. We hadden toch een klein stukje kunnen gaan? Het leek me zo bijzonder. Er waren maar weinig mensen die net als ons voor veilig kozen. De meeste mensen (ook met kleine kinderen die hun handen in het water wasten) liepen met waterschoenen en stokken het water in. Er stonden behoorlijk wat waarschuwingsborden i.v.m. blauwalg. Die kon je eigenlijk niet missen.
Pauze
Tijdens de wandeling terug was N erg moe. Ze kon bijna niet meer. Het was ook behoorlijk warm. Zweten. We bleven haar water geven. En wat zoute crackertjes. We stopten regelmatig in de schaduw om haar even bij te laten komen. Een klein stukje op de rug kon nog wel, maar veel meer zat er voor ons ook niet in. Gelukkig daar was de bushalte. We stapten uit bij Zion lodge en aten een burger. Na een hele tijd wachten. Dit was de eerste keer tijdens onze camperreis dat we last hadden van wespen. En vliegen. We zagen wel heel veel donkere wolken. Toen we in de bus stapten begon het al snel te regenen en onweren. Goede keus.
Veiligheid voor alles.
Bij terugkomst hoorden we dat de Narrows gesloten waren. En de volgende dag bleek dit ook nog het geval te zijn. Achteraf gezien hadden we het qua flashfloods nog kunnen doen, maar zijn we toch heel blij dat we voor de veiligheid gekozen hebben. En misschien moeten we dan toch nog een keer terug gaan? Toen we thuis waren hoorden we dat er een week na ons wel echt een overstroming is geweest op die plek en dat er iemand verongelukt is. Zo heftig om dat te horen. Dit kwam toch wel even binnen zeg. Ik had toen ook zeker geen spijt meer van onze keuze.
Nog een keer wandelen
F kocht een mooie sleutelhanger van het park. Ik deed een kort dutje en toen ik wakker werd had ik zin in chips. We aten allemaal een bakje chips met frisdrank. (De kinderen drinken thuis eigenlijk geen frisdrank, maar op vakantie hebben ze toch heel wat suikers binnen gekregen door het drinken). We wilden nog iets gaan doen. Het werd een stukje van de Watchman trail. 5,3 km. in z’n geheel. We besloten een stukje te doen en dan terug te gaan. Tenminste.. dat dacht ik. Ik was na de eerste trap al aan het zweten, maar de rest wilde door. Helemaal kapot was ik toen ik bovenaan de berg kwam. Ik deed zelfs m’n shirt uit en liep in mijn topje. Dat wil wel wat zeggen hoor! De kinderen bleven me maar motiveren. Ze liepen allemaal met behoorlijk tempo de berg op. Zo trots! Het gaf wel echt een goed gevoel om de top ook samen te bereiken. Echt dankzij die vier toppers. Anders was ik na de eerste 500 meter al afgehaakt denk ik. Of toen we de bocht omgingen en er achter kwamen dat we nog heel ver omhoog moesten. En anders wel toen we over de losliggende stenen klommen naast de afgrond. Of toch toen ik helemaal buiten adem was… Nou ja, volgens mij is de boodschap wel duidelijk. Had ik al gezegd hoe trots ik was?
Na een rustpauze bovenop de berg moesten we natuurlijk weer terug. Dan ging me zoveel beter af. Ik kon veel beter ademen naar mate we lager liepen.
Spiders
Toen we terugkwamen bij de camper vroeg L aan Alex of hij mee wilde komen naar de wc? Waarom vroeg ik me af. Ze kwamen behoorlijk opgetogen terug. L had een zwarte weduwe gezien in het toiletgebouw. Onder de wastafel. Ze lieten de foto aan een ranger zien en hij bevestigde dit. De spin mocht gewoon blijven zitten, zolang deze niet bij de wc bril zit zei de ranger. Waarschijnlijk schuilde de spin voor de regen.
Toch Marshmallows
Net toen we wilden gaan eten kwam er iemand van het park langs en die zei dat er weer gebarbecued mocht worden. Dus het werden hotdogs van de BBQ. Met ’s mores na. Dat is toch echt vakantie! Na de ‘smores gingen we in het donker weer op Tarantula jacht. We belanden bij een ranger talk, de rangers vertelde over de vele dieren in het park. We zagen geen Tarantula’s, maar ik was ook behoorlijk onder de indruk van een andere grote spin. Snel afspoelen onder de camperdouche, want op de camping was geen douche. Nog een kort een spelletje Phase 10 en naar bed.
13-08-2022 Op naar de rode rotsen
Inpakken en wegwezen. Het voordeel van een camperreis is dat je zo weer weg bent. We deden in Springdale een paar veel te dure boodschappen en reden daarna naar Bryce canyon National Park. Tijdens de rit gooide Alex nog even de drone in de lucht, terwijl wij een plaspauze hielden. Even onze benen strekken en weer door. We reden langs Red Canyon. Prachtig mooie rotsen in het rood. We stopten niet, we hadden de kinderen een rust-dag (lees: geen wandelingen) beloofd. Na de rode rotsen van Red Canyon zagen we even niets en zelfs op Camping North van Bryce Canyon zien we geen rotsen. Het regende, dus de rustdag kwam goed van pas. We maakten het spelletje Phase 10 af. Toen het droog was liepen we toch even richting het Visitors Centre. Daar kregen de kinderen junior ranger boekjes. Allemaal opdrachten en puzzels en activiteiten die je kon doen om een junior ranger te worden.
Na een wc bezoek kwamen N en ik terug bij de camper en waren Alex, L en F weg. Ze waren het paadjes achter de camper omhoog gelopen en zagen al mooie hoodoos. Toen ze terugliepen bleek dat ze daar eigenlijk niet hadden mogen komen. Oeps.
Etenstijd. De generator ging even aan. Dat mocht alleen twee uurtjes ’s ochtends en 2 uurtjes ’s avonds. We maakten taco’s met magnetron rijst. Lange broek en vest aan en lekker smullen buiten. Het koelde al flink af. Voor de nacht legden we voor de eerste keer de dekbedden klaar. Dat was maar goed ook. Wat een verschil met de vorige nachten.
14-08-2022 Bryce Canyon
We ontbeten met wafels. Daarna pakten we de spullen en kleedden ons een paar keer om. ’s Ochtends vroeg was het koud en hadden we een lange broek aan. Nee, toch een korte, want het werd al weer warmer. Vest mee. Nee toch maar aan. Zonnebrandcrème, zonnebril, hoed, veel water, crackers, pleisters, muggenspray en de kaart. Tas vol.
De shuttle kwam vrij snel, deze reed elke 7 minuten. Ook hier was dit weer heel goed geregeld. We waren ruim voor tien uur in het park. De bus moest een paar keer stoppen voor overstekend wild (herten). We zagen prairy honden in de velden. Dit was het gebied voor deze beschermde dieren.
We stapten uit bij Bryce Point. Wauw! Mooier dan verwacht. We liepen naar het uitzichtpunt en maakten veel foto’s. Hup, weer naar de bus. De kinderen waren daar vooral onder de indruk van de enorme zwarte mieren die er liepen.
Inspiration point sloegen we over. Bij Sunset Point stapten we uit. Hier zagen we mooie hoodoos. We liepen naar beneden. Thor’s Hammer was zo dichtbij. Van 2 Bridges had ik eigenlijk iets meer verwacht. We liepen de Navajo Loop, een rondje van Sunset tot Sunrise Point. Prachtige stukken, maar de klim naar boven was pittig. Het was nog geen 5 kilometer, maar we aren allemaal buiten adem toen we aankwamen. Wel heel trots dat we het weer gehaald hadden. We vonden het ook allen echt een mooie wandeling.
Bryce City
Er kwamen weer hele donkere wolken aan, dus wij stapten snel in de bus. Weer hoefden we maar enkele minuten te wachten. Even twijfelden we? Terug naar de camper en daar iets simpels koken. Of toch.. Ja, op naar Bryce City. We verlieten het park. Eerst even checken of we de America the Beautiful Pass mee hadden. We moesten het park wel weer in kunnen natuurlijk. We zochten een burger restaurant uit en aten burgers en hotdogs. Drinken kregen we in veel te grote bekers. Terwijl wij rustig aan het kletsen waren over alles wat we gezien hadden viel de regen met bakken uit de lucht. Ondanks dat ze het liefst hadden dat we snel plek vrij zouden maken voor de volgende mensen bleven we toch iets langer hangen. Na de bui stapten we terug in de bus en reden naar de camping. Tijd om te relaxen. En een dutje voor de bejaarden 🙂 De kids hadden nog genoeg energie en speelden politie en boefje op de camping.
Nog niet genoeg gezien?
Om een uur of half vijf bedacht ik ineens dat we het park nog wel in konden. Dus.. op naar de bus. We stopten bij Inspiration Point. Het hoogste uitzichtpunt was de mooiste. Dat was wel een hele opgave na de klim van vanochtend. Wel zeker de moeite waard! Op de terugweg vonden we nog een Amerikaanse ‘Keitof’ steen. Gelijk maar even gedeeld op die Facebook pagina. L zijn hart klopte een paar keer zo snel toen hij uitgleed op het grind terwijl hij langs de afgrond liep. Gelukkig mocht hij van ons niet helemaal boven op lopen en viel hij de goede kant op.
In de camper aten we een boterham met ei. Even afspoelen onder de douche van de camper. Daarna deden L, F, N en ik een spelletje Clever. Het was zo gezellig dat we toch iets later dan gepland in bed lagen. We zouden de volgende dag vroeg opstaan, want de kinderen wilden snel naar de camping (met zwembad!).
Oh ja.. we hebben weer geen Tarantula’s gezien. L probeerde me nog wel bang te maken hoor. En de ratelslang die we dachten te horen bleek een krekelachtige te zijn.
2 nachten in Bryce Canyon
Veruit de meeste mensen (ik heb al heel wat reisverslagen gelezen vooraf) gaven aan dat 1 nacht voldoende is in dit park. Het park is namelijk niet zo groot. Maar wij waren heel blij met een tweede nacht. De eerste middag konden we even rustig aandoen. De volgende ochtend en middag op pad en de tweede ochtend vertrokken we voor een lange rit.
15-08-2022 Heber City, camping met zwembad
Vandaag ging de reis naar Heber City. Gewoon een willekeurige plek met luxe camping op de route naar Grand Teton National Park. Ongeveer 4 uren rijden. Om 7 uur ’s ochtends stonden we op. Af en toe maakten we een korte stop. We haalden een lekker ijsje bij een bezinepomp en op het eind gingen we naar de Walmart. Om 14.00 uur waren we op de camping. En wat voor één. We werden zelfs naar onze plek begeleid met een golfkarretje. Zo goed onderhouden, zo mooi schoon. Met een oude camper mocht je er ook niet staan. Achter het hek (met ruime opening, dus ik denk niet dat het opgesloten voelde) waren alleen 21+ ers welkom. De camping met het deel voor kinderen was ook groot genoeg om je goed te vermaken. De kinderen zwommen de hele middag. Ik sprong even mee het water in om af te koelen en genoot daarna van het bubbelbad.
Alex belde ondertussen met Road Bear omdat onze tafel tijdens het rijden steeds naar beneden zakte. Er lieten meer en meer schroefjes los. En ik (oké, met hulp van Alex omdat ik de droger niet aan de praat kreeg) deed de was.
’s avonds aten we Mac & Cheese (op z’n Nederlands met geraspte kaas over de macaroni) en een flinke watermeloen voor de vitamientjes. Wij gingen beide uitgebreid douchen. De campingdouches waren groot en heel schoon. De kinderen speelden op de sportvelden. Heel de avond met z’n drietjes. Toen ze terugkwamen deden we nog een spelletje Clever.
16-08-2022 Grand Teton, Wyoming
We hadden een lange reisdag voor de boeg. Minimaal 5,5 uur. We dumpten het vuile water, vulden het schone water bij. Hier kon het nog. Straks was het minder handig op de campings in de parken. Weer reden we naar de Walmart voor boodschappen voor de dagen die nog zouden komen. Uiteindelijk waren we rond 10.30 uur op weg. We reden van de ene berg naar de andere. Prachtige stukken, maar ook heel lang. We zagen weinig dieren, maar de vrouwtjeseland was wel mooi om te zien. Groot ook.
Moe en chagrijning.
Op een gegeven moment was ik er wel klaar mee. En dat liet ik geloof ik ook wel merken. Sorry! De kinderen deden het wel echt heel goed. F en N maakten een brief. N voor oma, omdat ze die zo mistte. F voor haar beste vriendin. L ging op de bank liggen en sliep veel. Tegen 17.30 uur waren we in Grand Teton. We waren hier maar 1 nacht en ik wilde graag wat zien. Dat had ik vooraf bedacht, maar eigenlijk was ik wel even klaar met bezichtigen. Alex en de kinderen vonden het prima dat we gewoon op de camping bleven en zo gingen ze frisbeeën. Die hadden we voor 2 Dollar gekocht bij de Walmart. Ik ging zitten en deed helemaal niets.
Vuur maken
We hadden geen stroom hier, dus wilden we barbecueën. Het vuur wilden we aanmaken met een vuursteen. Maar dat lukte niet. Heel irritant. Toch maar een aansteker er bij. De meiden aten Marshmallows als toetje. Helemaal blij. Daarna dook ik het bed in, tegelijk met de kinderen. Alex probeerde foto’s te maken van de sterren. Het was zo donker op de camping, dus de sterren waren goed te zien. De kinderen gingen daarom weer snel hun bed uit om buiten sterren te kijken. Prima, zo lang ik maar niets meer hoefde 🙂
17-08-2022 Reünie
Om 7 uur ging de wekker. We wilden namelijk echt om 8 uur vertrekken, want vandaag zou L zijn beste vriend weer zien. We zouden B en zijn ouders en broertjes ontmoeten in Cody. Aan de oostkant van Yellowstone. Ik was weer helemaal opgewekt en had zin om weer veel te zien. F was ’s ochtends niets op haar best. Dat klaarmaken voor een vroeg vertrek was niet zo haar ding. En toen moesten we bij het dumpen van het vuile water ook nog lang wachten. Maar goed ondertussen hadden we wel weer een leuk gesprek met een Amerikaanse vader en zoon die samen op pad waren.
Geen bereik.
Uiteindelijk reden we 45 minuten later dan gepland toch weg van de camping. Grand Teton National Park ging gelijk over in Yellowstone National Park. Wauw! Wat een bijzonder park. We stopten onderweg maar 2 keer kort. De eerste keer hadden we een prachtig uitzicht op de rivier en de tweede keer zagen we de eerste thermaal bronnen. Zo gek, stoom uit de grond.
We hadden geen internet in Yellowstone, bellen ging ook niet. We konden niet laten weten dat we later zouden zijn. Dus zo snel mogelijk door naar Cody.
Forever Friends
Toen wij om 12.15 uur aankwamen in Cody waren onze vrienden net even lunchen. Wij installeerden ons in de ‘hotelkamer’ van Cody Cowboy Village. Een cottage volledig in thema. Heel goed, maar met 300 dollar voor een nacht ook prijzig. De camper konden we vlakbij parkeren, mooi in het zicht. Eerst omkleden, want het was inmiddels weer voor een korte broek. Een simpele lunch in de woonkamer zorgde voor een nieuwe lading energie. En daar kwam een auto aangereden. Yes! L sprintte naar buiten. Daar zag hij zijn beste vriend weer, na twee jaar alleen telefonisch contact. Wat een fijn weerzien! Ik was vooraf bang dat het tegen zou vallen. Wat als ze elkaar niets meer te vertellen hadden? Of totaal andere interesses hadden? Dan zouden ze twee jaar uitgekeken hebben naar iets wat totaal niet was zoals ze beiden verwachtten.
Maar gelukkig bleken mijn zorgen totaal ongegrond. We namen een drankje met z’n allen op ons kleine terrasje. De jongens kletsen. Nederlands en Engels door elkaar. Ze speelden Pokemon Go op de telefoon en voetbalden. Ze voetbalden met F en Broertje L samen. Daarna gingen ze naar het zwembad. N ging ook mee. Het zwembad was klein en erg warm. De moeders zaten te kijken en de vaders genoten van een biertje op het terras.
Cowboy Show
Om 17.30 uur werden we verwacht bij de Cowboy Club voor het eten. We zaten aan een lange tafel en het eten smaakte prima. Eigenlijk wel heel goed voor een all you can eat buffet. De mannen dronken een grote kan bier en wij (de vrouwen) gingen voor een cocktailtje. In een plastic beker met een klein rietje. De show was vooral countrymuziek door een band van 3 mannen en een vrouw met wat geintjes tussendoor. Leuk om eens mee te maken, maar het duurde de kinderen allemaal wat te lang. Aan het einde mochten L met zijn vriend B en broer L op het podium. (De andere kinderen wilden niet.) Eerst met de hand op de borst voor het eren van de veteranen en andere helden (politie/brandweer/ambulance). Het tweede liedje was voor hun. Ze mochten met de tamboerijn meespelen. Trots!
Rodeo
Het was een all inclusive pakket, eten show en rodeo. Dus we liepen daarna naar het rodeo stadion. Ik wist niet zo goed wat ik daarvan vond. Aan de ene kant speciaal, dat maak je anders nooit mee. Aan de andere kant voelde het ook alsof ik de rodeo in stand hield of zo. Ondanks dat heel het stadje leeft van de Rodeo en het merendeel van de aanwezigen uit die regio kwam. Het was inderdaad een hele belevenis. Wat mij opviel was weer het eren van de veteranen vooraf. Zoiets zien we in Nederland niet zo snel gebeuren. Niet op deze manier. Ook het rondrijden van ruiters met reclameborden tussen de verschillende wedstrijden door vond ik bijzonder. Net als reclame op tv. Leuke muziek tussendoor maakte het wel echt gezellig.
F wilde vooraf niet heen, maar die keek haar ogen uit. Ook C was het er niet mee eens, het was cruel. N vond het vooral zielig voor de kalfjes en was blij als de kalfjes wonnen. Dan stond ze letterlijk te springen. L en B zaten gezellig naast elkaar, als vanouds. Zij vonden het toch wel heel leuk. De moeders waren natuurlijk weer echte moeders en genoten van de stukken waar niemand (geen mens en dier) pijn leek te hebben. Gewoon een rondje op muziek. Die kinderen op de kleine stier kon ik echt niet aan zien. Als laatste kwam het echt bull-riding, dat ging er hard aan toe. Na 2 uren was de show afgelopen. We maakten nog een gezamenlijke foto en liepen terug naar de cottage. Druk pratend over van alles en nog wat. Conclusie; het was heel bijzonder en leuk zo samen. Het was een hele gezellige avond. Alles in Cody ademt Rodeo. Een gezellige sfeer. Maar de rodeo zelf; ik zou er niet nog eens naar toe gaan.
Weer een borrel
De kinderen gingen nog voetballen tot het te donker werd en ze echt omvielen van de slaap. Wij dronken met z’n vieren nog een biertje. (oké, ik fris, want van bier word ik niet blij). Rond middernacht lagen we in een heerlijk zacht bed in de cottage.
18-08-2022 Afscheid
’s Ochtends rond 8 uur stonden we op. L deed meteen zijn nieuwe kleren aan (die hij gekregen had van onze vrienden) en ging naar de buren. Al snel hadden ze de bal weer te pakken. En de telefoons voor de Pokemons ook. We aten een simpel hotelontbijt, pakten in. Daarna dronken we nog een kopje koffie/thee op ons terrasje. We kletsten over toekomstige reizen, scholing van de kinderen en gemeenschappelijke vrienden en kennissen. Genoeg gespreksstof! Tegen tienen namen we afscheid van elkaar. Zij hadden namelijk nog een rit van 7 uur voor de boeg. We zeiden tot ziens… geen idee wanneer, maar ik weet zeker dat we elkaar vast weer een keer zien. Daarna checkten wij ook uit en reden nog even naar het centrum. Bij een souvenirshop kochten we wat cadeautjes. De lunch haalden we bij de Walmart (chicken wings en een salade). En weer de camper vol tanken voor we naar Yellowstone gingen.
Yellowstone, Salt Lake City en Las Vegas
Lees over ons bezoek aan Yellowstone National Park, Salt Lake City en Las Vegas in het laatste deel van onze camperreis.
Vragen over deze reis? Ik hoor het graag.
Groetjes Sjoeke