Deze week reisden we van de ene grote stad naar de andere. We begonnen in Kaapstad, gingen via Dubai en eindigden op het vliegveld in Brussel. Dit was Zuid-Afrika week 3.
Na het bezoek aan de pinguïns (week 2) reden we nog 1,5 uur langs de kust. Ook hier weer met prachtige uitzichten over grote rotspartijen en het water. Stiekem hoopte ik hier nog een walvis te zien, maar het bleef bij hopen dat die ene rots ging bewegen en het toch een walvis was. In dit bericht lees je het verslag over onze reis in Zuid-Afrika week 3.
(ook in dit verslag zijn de foto’s onbewerkt, maar dat zie je vast wel)
Verschillen tussen arm en rijk
We kwamen door hele sjieke wijken met enorme huizen met grote hekken er om en prikkeldraad. En daar direct naast huisjes van golfplaten. Wat een contrast. Wel was er ook een groot onderscheid tussen de wijken van golfplaten. Sommige hadden schotels en gevaarlijke elektriciteitskabels er boven hangen. Anderen leken nog minder te hebben en in Kaapstad zagen we ook een grasveld vol met ‘tentjes’ van doeken en vuilniszakken.
Op deze momenten besef je pas hoe groot de verschillen zijn in de wereld. Wat zeuren wij dan over te weinig bergruimte in ons huis. Ik hoop dat we dit de kinderen kunnen meegeven. Genieten van alles wat we wel hebben en niet mopperen over dat wat we niet hebben.
We kwamen aan bij Romney Park All Suite Hotel. Dat voelde wel even gek na net die armoede te hebben gezien. Maar heel eerlijk gezegd vloog dat al snel weer naar de achtergrond toen we het gebouw binnen kwamen. Wauw! Eerst konden we onze grote auto in de parkeergarage zetten (voor 4 euro per dag, daar kun je in Nederland niet voor parkeren). Het paste allemaal net. Gelukkig hoefde ik niet te rijden. Omdat we nog niet naar het appartement konden lieten we de spullen in de auto en gingen eerst lunchen in het restaurant. Het duurde vrij lang, maar smaakte allemaal prima.
Daarna was het appartement klaar en konden we de spullen uitladen. Na een half uurtje stapten we weer in de auto. We hoorden dat het niet verstandig was om hier ’s avonds te lopen, maar dat je met de auto prima kon rijden in donker. Dus reden we rond vier uur naar V&A Waterfront. Een groot winkelcentrum aan de haven, met de meest dure merken. Dit had ik echt niet verwacht hier. Misschien zegt dat wel iets over mijn verwachtingen. Ook nu kwam het verschil tussen arm en rijk dus een aantal keer ter sprake.
Reuzenrad
In Nederland gaan we nooit in een reuzenrad, maar in Las Vegas vonden de kinderen het zo leuk en hier stond er ook 1. Dus we kochten kaartjes en moesten een minuut of tien wachten voor we aan de beurt waren. We zagen de stad van boven toen het tegen zonsondergang liep. Eigenlijk waren we net een paar minuten te vroeg, dat hadden we dus niet helemaal goed ingeschat. Het reuzenrad was zeker niet zo hoog als in Vegas, maar we genoten er wel van.
In het winkelcentrum kochten we enkele cadeautjes. Na het shoppen deden we een paar boodschappen. In dit winkelcentrum zat ook een Pick ’n Pay. Daarna aten we bij de Mac. Scheelt wel veel met Nederland hoor, voor 33 Euro hadden we 6 menu’s. Daarna liepen we terug en zagen het reuzenrad verlicht. We liepen er wel gewoon voorbij hoor, naar de parkeerplaats. Nog een keer was wel erg overdreven. In donker reden we terug voor spelletjesavond en om ongeveer 22.30 uur was het tijd om naar bed te gaan. Voor ons doen heel laat. Dat waren we toch niet meer gewend.
12-08-2024 De berg op
Ik was vannacht even wakker en toen bedacht ik dat de kinderen nog weinig echt hadden kunnen spelen. We zouden eigenlijk een bergwandeling maken, maar deden we dat niet meer voor onszelf dan voor de kinderen? Dus zodra de meiden wakker waren liep ik naar hen toe met het voorstel dat we ook naar een speeltuin konden gaan voor we naar de botanische tuin gingen. En dat we de berg dan alleen op de foto zouden zetten. En toen heb ik weer even geleerd dat ik niet voor anderen moet denken, maar moet vragen wat ze willen. De meiden waren toch teleurgesteld. We zouden de plannen toch maar niet omgooien.
De eerste volle dag in Kaapstad begon in het restaurant voor een uitgebreid, vooral zoet, ontbijt. We vergaten hier even dat de thee hier heel sterk is en haalden de zakjes er wat te laat uit. Even een herinnering aan dat wij slappe thee lekkerder vinden. Hier zaten er 3 zakjes in een theepot voor 2 personen.
Tijd om de wandelschoenen aan te doen. Het werd niet de Tafelberg, want de kabelbaan was gesloten vanwege onderhoud. Dit is elk jaar ongeveer 3 weken in augustus. De Tafelberg op zou een hele lange wandeling zijn en je kon deze berg ook goed zien vanaf Lion’s Head. Deze wandeling zou korter en relatief makkelijk zijn. (Ik weet niet wat relatief is, maar ik zou dit toch iets anders omschrijven.) Ivonne besloot na enkele meters dat het te stijl omhoog ging en zij liep terug. Wij gingen door.
Wat een avontuur. Het begon met een gewoon wandelpad, maar het eindigde met het beklimmen van rotsen. Heftig! Eng! We hebben meerdere malen gevraagd of het te doen was met de kinderen, omdat we het halverwege al best gevaarlijk vonden. Iedereen die we tegen kwamen zeiden dat we het heftigste al gehad hadden en dat er oudere mensen en kleine kinderen boven waar. De mensen die letterlijk naar boven renden vroegen we maar niet, die dachten er vast anders over. Wij begrepen er echt niks van. Hoe kon je zo snel omhoog? Rustig aan gingen we door. Elkaar helpend. Conditioneel was het goed te doen. We kwamen er. Trots op ons vijven.
We hadden een prachtig zicht op de Tafelberg. Die volgens de kinderen toch niet zo bijzonder was. Ik begrijp ze wel. Mooi om te zien, een iconisch beeld, maar uiteindelijk toch ook gewoon een berg om te zien. En die hadden we echt al heel veel gezien. Wel allemaal anders en bijzonder. Maar nu keken we dus uit op de `Tafelberg. We genoten van het uitzicht, dronken wat, aten een koekje en maakten foto’s. We belden Ivonne dat we boven waren en weer terug zouden gaan.
De terugreis vond ik toch wel een dingetje. Je keek zo de afgrond in terwijl je letterlijk aan het zoeken was via welke rots je het beste naar beneden kon klimmen. Af en toe een ladder en soms een ketting om je aan vast te houden, maar meestal moest je vertrouwen op je eigen handen en voeten. Maar we kwamen terug bij de auto. Zo trots op onze kinderen. Ze deden het zo goed. Luisterden goed, waren heel enthousiast en hielpen elkaar.
Maar.. we hadden dus vooraf echt niet door dat deze route echt klimmen was. Terwijl ik me toch wel ingelezen had. Dan hadden we een minder grote tas meegenomen bijvoorbeeld en wel 3x nagedacht of we dit echt gingen doen met de kinderen. Achteraf is alles goed gegaan en ze vonden het een geweldige ervaring. De kinderen zouden zo nog een keer gaan. Maar als er iemand valt.. (vooral niet over nadenken Sjoeke). Dit besefmoment kreeg ik dus toen we terugkwamen op de kamer en het filmpje van de Go Pro zag.
Zou ik het anderen aanraden? Met jonge kinderen zeker niet. Met pubers die dit ook echt leuk vinden en vaker doen kan het wel denk ik. Er zijn natuurlijk meer bergen in het buitenland waar je echt moet klimmen. Maar je moet je wel echt bewust zijn van de risico’s. Veel mensen raden aan om dit bij zonsopkomst of zonsondergang te doen, maar ik zou dit wel echt in het licht willen doen. En goed opletten op de temperatuur. Wij hadden heerlijk weer om te wandelen. Het was zo’n 18 graden denk ik, droog en weinig wind. Maar vol in de hete zon, tijdens harde wind of regen zou ik het afraden.
Zoals ik al zei deden we echt rustig aan. Zo’n 4 uur later waren we pas weer bij de auto. Daar vermaakte Ivonne zich met stukjes wandelen en lezen. Oeps! Sorry! Dit hadden we vooraf iets anders bedacht. We wilden eigenlijk nog naar de Botanical Garden. Eerst eten. We hadden de tip gehad om naar het Hard Rock Café te gaan. Met uitzicht op het strand. We aten een late lunch/ vroeg diner. Het was inmiddels al 15.30 uur. Het eten was goed. Maar veel. Voor ons zelfs te veel. De voorgerechten die we bestelden als lunch bleken een hele maaltijd te zijn. Het eten was wel goed, maar veel duurder dan we gewend waren. Toch de naam he? We dronken ook nog een lekkere mocktail.
(We hebben echt spectaculaire filmpjes en mooie foto’s van boven, maar deze deel ik niet online vanwege de herkenbaarheid van de kinderen. Mocht je ons nou persoonlijk kennen en je interesse hebben.. je mag altijd langskomen hoor 🙂 )
Strand
In dezelfde straat zat een kleine supermarkt, dus we kochten wat chips en nootjes voor vanavond. Een diner was te veel van het goede. Toen staken we de weg over en gingen naar het strand.
Camps Bay. Een mooi wit strand, met veel zeewier er op. Beach volleyballers, iemand die een zandsculptuur had gemaakt, mensen die aan het sporten waren en gezinnen die gewoon rondliepen. De hele setting was mooi, alleen de bedelaars die er ook rondliepen vond ik dan wat minder. Iemand die probeerde geld in te zamelen voor het goede doel, maar er zelf ook echt uitzag alsof ze dit zelf ging gebruiken. 1x Afwijzen was niet genoeg, ze bleven meelopen en het proberen. Aan de ene kant heel erg dat het nodig is natuurlijk, aan de andere kant wel vervelend als je met de kinderen loopt.
Het zou me er niet van weerhouden om naar dit strand te gaan hoor. We konden vanaf dit strand zowel Lion’s head als de Tafelberg goed zien. Een prachtige locatie.
Nadat de kinderen de golven hadden kunnen ontwijken (en iemand weer bijna natte voeten had) liepen we nog even naar de speeltuin. Toch nog een speeltuin 🙂 De kinderen speelden hier heerlijk. Terwijl wij een man probeerden af te wimpelen die schilderijen probeerde te verkopen. Hij showde de witte canvas doeken op de grond, ze waren dus al niet echt schoon meer. We zagen mooie schilderijen met allerlei verschillende namen er onder. Duidelijk niet zijn eigen werk. Het lukte om hem af te wimpelen. Nou ja eerlijk gezegd, er kwam andere kinderen aan aan wie hij de doeken wilde verkopen.
Wij liepen langs het strand terug naar de auto die gewoon aan de kant van de weg geparkeerd stond. De ‘auto-opletter’ betaalden we 20 Rand. Hij blij, wij blij. We reden naar het appartement door allerlei smalle straatjes. Daar aangekomen keken we eerst de filmpjes terug. Zoals ik net al aangaf had ik dat misschien niet moeten doen. Toen de oudste zei; “Mam, zo erg was het niet. Wij vonden het hartstikke leuk en zouden zo nog een keer gaan”, werd ik wat rustig. Tijd voor een drankje! We haalden deze in de minibar. Mijn eerste alcoholische drankje van de vakantie. En voor maar een kwart van de prijs die je in Nederland kwijt bent voor een mixdrankje.
We deden met z’n vieren een spelletje. De meiden gingen ondertussen in bad en hadden daar de grootste lol. Toch wilden zij ook graag een spelletje doen, dus nog maar een spelletje. Met een koekje en chips op tafel.
13-08-2024 Storm op de Kaap
Nog 1 volle dag in Kaapstad, daarna vliegen naar Dubai. Wat ging de tijd toch snel. Veel te snel. Ik wilde echt nog niet terug naar het gewone leven. Ik wilde nog meer zien van dit land, van de andere landen in de wereld. Al zag ik ook dat het voor de kinderen wel weer leuk was om vrienden en vriendinnen weer te zien.
F werd niet helemaal fit wakker. Hoofdpijn en misselijk. Tijdens het ontbijt wilde ze weinig eten, een kopje thee ging er wel in. Gelukkig voelde ze zich al snel beter. Lang leve de zetpillen. We hadden vandaag een autorit gepland. Eerst reden we over Chapman’s Peak. We betaalden tol en moesten toen een paar honderd meter later het bonnetje nog eens laten zien. Gelukkig hadden we deze niet te ver weggestopt. Dus mocht je de route gaan rijden, houd er rekening mee dat je het bonnetje goed bewaard. Ooit gekozen als mooiste autoroute ter wereld hoorde ik. Een prachtige route, maar deze zou nog mooier zijn als het zonnetje zou schijnen. Het waaide keihard en het weer werd steeds slechter. Regen en harde wind. Brr.
Jakkes
Na Chapman’s Peak zagen we een restaurantje langs de weg. Jakkes noemde de jongste het. De echte naam was Jakes. Een heel leuk restaurant met allemaal geinige bordjes e.d. Zoals boven het herentoilet ‘blah’ en boven het damestoilet ‘blah blah blah blah’… Heren urinoirs voor small, lage en pfff. En meer van dat soort dingetjes. Heel anders dan alle restaurants die we tot nu toe gezien hadden. We dronken koffie/thee en warme chocomel en bestelden 2 borrelplanken. Lekker, maar wel spicy.
Kaap de goede hoop
Daarna stapten we weer in de auto, want we wilden naar Kaap de Goede Hoop. Hier had ik me ook niet helemaal goed ingelezen, want ik wist niet dat dit in een Nationaal Park lag. De entree hiervan kostte ons ongeveer 90 euro. Als we dat hadden geweten hadden we beter een wild card kunnen nemen voor alle Nationale Parken in Zuid-Afrika. Wel een mooi wandelgebied, alleen het regende keihard. En die wind.. niet te doen.
Maar goed, we waren er nu toch. En als je er bent moet je ‘het bord’ ook zien. Na een plaspauze bij het Visitors Centre, ging ik met de meiden nog even naar het kleine museum over het ontstaan van mens en dier en Zuid-Afrika. Oké, ik geef toe dat dit wel heel vaag klinkt zo. Zo goed heb ik dus niet opgelet, er waren vele filmpjes die ik niet gekeken heb. Daarna reden we in 1x door naar het uiterste zuidwesten van Zuid-Afrika.
Bij mooi weer waren we vast nog gestopt om te genieten van de natuur, nu zaten we warm en droog in de auto. Waar we dus uitstapten op de plek waar de Indische en Atlantische Oceaan samenkomen. Daar waar schepen (in ieder geval de opvarenden) vroeger blij waren dat ze er voorbij waren. We maakten een aantal foto’s. Snel, want het regende en waaide keihard.
Op een rots in de zee zagen we nog een behoorlijk aantal zeeleeuwen. Met het blote oog wel te zien, maar met de verrekijker toch een stuk beter.
Iets verder op is het nieuwe Cape Point, hier staat ook een bord en een vuurtoren. De route naar de vuurtoren lieten we voor wat het was. De kinderen vertelden nog wel vol verbazing over een Aziatische toerist die haar jas over de handdroger bij de wc had gehangen om te drogen. Dat is ook een manier. Wij doken koud en doorweekt de souvenirs winkel in. De meiden kochten een T-shirt en Alex een armband.
Op de terugweg geen stop voor ons. De regen en de wind waren te heftig. We eindigden de dag weer bij V&A Waterfront (niet zo ver van het hotel), we gingen naar een visrestaurant aan de haven. Duur, maar lekker. De kids kozen voor de garnalen en genoten hier van. Wij aten pasta seafood en Risotto seafood. Na de tafel goed vies gemaakt te hebben, oeps.., vertrokken we naar het hotel. Parkeren in de parkeergarage leek lastig. Er stond een grote auto naast en voor op straat stond ook een auto, waardoor de draai erg moeilijk was. Ik was hier dus nooit aan begonnen, maar Alex deed het gewoon.
Op de kamer pakten we de koffers in en deden nog een spelletje Phase 10. We gingen maar tot fase 5. Het duurde echt te lang. Vervolgens doken we ons heerlijke bed in. Het was alweer later dan gemiddeld deze vakantie. Al was dat natuurlijk niet zo moeilijk.
Accommodatie:
Green Point: Romney Park All Suite Hotel. We hadden een 3 slaapkamer appartement op basis van logies en ontbijt voor 3 nachten.
De meiden sliepen samen en hadden een grote 2-persoonskamer met badkamer met groot bad en een balkon met zitgedeelte en deze stond vol met mooie planten. Door middel van stenen pad tussen de planten door kwam je op ons balkon met zitje. Wij hadden ook een grote 2-persoonskamer met badkamer met dubbele wastafel en douche. Ivonne en de oudste hadden ook een 2-persoonskamer (zonder balkon, met uitzicht op een muur) en een eigen badkamertje met douche. De bedden lagen heerlijk.
Het appartement had een mooie, luxe, keuken. Zo’n keuken wil ik thuis ook wel. Er stond een ovalen grote eettafel met stoelen en een ruime bank met tafeltjes en grote tv. De verlichting in het huis was uitgebreid, dit gaf een luxe gevoel. Bergruimte was er genoeg. Het hotel had verder een restaurant voor ontbijt en lunch, een zwembad, parkeergarage en een super goede service.
14-08-2024 Nog een ochtendje voordat de reisdag echt begint.
Na het opstaan pakten we meteen de spullen verder in. Om 09.30 uur gingen we ontbijten. De koffers mochten we in het hotel laten staan, dus na het ontbijt checkten we meteen uit. We gingen met de auto weer naar V&A Waterfront. Op naar het aquarium. Het was weer heerlijk weer. In een T-shirt liepen we rond. Ondertussen zagen we nog allerlei dingen om foto’s van te maken. De letters van Cape Town, 4 standbeelden (o.a. Nelson Mandela) en de uitspraken die zij hebben gedaan op het gebied van gelijkheid.
Het aquarium was niet zo duur gelukkig. Voor volwassenen € 12,50 en voor de kinderen minder. Het 2 Ocean Aquarium was zeker de moeite waard. Het voeren van de pinguïns viel tegen. Druk, daardoor slecht zicht en wij hadden natuurlijk al pinguïns in de vrije natuur gezien. Het voeren van de pijlstaartroggen (en schildpadden en diverse vissen) was zeker de moeite waard. En we hebben haaien gezien! Niet in de vrije natuur, maar toch.
Na het aquarium (waar de oudste nog een hoodie kocht) liepen we terug naar de parkeerplaats. Via het winkelcentrum. We kwamen nog het toeristentreintje (voor kleine kinderen tegen en de kinderen renden nog even door de speeltuin. We kochten een burger bij de Mac Donalds. Drinken hadden we nog meer dan genoeg in de auto liggen. En toen was het tijd om te vertrekken.
Vliegen
We haalden de koffers op, leverden de garagesleutel in en reden de stad uit. Op naar het vliegveld. We wilden vooraf de auto nog voltanken, maar de benzinepomp die op de navigatie stond bleek er niet te zijn. We hadden gehoord dat het maar enkele euro’s extra kostte als de verhuurmaatschappij dit moest doen. Dus dan maar zonder te tanken doorrijden. Op het vliegveld van Kaapstad dronken we zoveel mogelijk, voor we naar de gate gingen. De rest van de flesjes ging de prullenbak in.
Bij de gate moesten we ongeveer 1,5 uur wachten. We wilden eigenlijk een spelletje doen, maar alle grote tafels waren bezet. Op die bij sushi&champagne of champagne&sushi? na. We kochten er twee flesjes water en deden een spelletje keer op keer. De tijd vloog voorbij. We hadden niet eens tijd om de scores te berekenen dachten we. Achteraf stonden we een behoorlijke tijd in de rij voor het boarden en had het makkelijk gekund. Een tweede spelletje was ook nog wel gelukt. De vlucht van 9 uren ging soepel. Er was een tijdsverschil van 2 uur. We aten diner, gingen slapen en kregen om 04.00 uur nieuwe tijd al een ontbijt. Iedereen sliep toch een aantal uren, waardoor we redelijk fit aankwamen in Dubai om 06.00 uur ’s ochtends.
Feeling hot
Er stond een lange rij voor de paspoort controle in Dubai. De elektronische poortjes deden het bij ons niet. Er werd gezegd dat dat kwam omdat we voor het eerst in Dubai waren. Uiteindelijk kregen we de stempel in ons paspoort.
Ik heb ook de noodstop van de roltrap nog gebruikt. Als ik het niet deed was er twee tellen later iemand van de luchthaven die dit van plan was. Maar toch voelde het wel even alsof mijn taak belangrijk was 🙂 Iemand liet haar trolley los, omdat ze bezig was met haar telefoon. De trolley viel naar beneden op een andere vrouw. En zij viel weer onderaan de roltrap. De koffers lagen inmiddels op de grond voor de roltrap en toen kwamen wij dus naar beneden en kon ik op de noodstop drukken. Gelukkig was iedereen oké.
De koffers hadden we vrij snel. Toen we door de deuren naar buiten gingen kwam de klap in ons gezicht. Het was ongeveer 07.30 uur ’s ochtends en al 33 graden. We kwamen uit Kaapstad waar het 15 graden was, in het vliegtuig hadden we een dekentje gehad en op het vliegveld maakte de airco overuren. Wat een verschil. Pffff… We moesten nog een stukje lopen naar de airport shuttle en waren al nat van het zweet. Yes, we hadden geluk, want het busje kwam elk half uur en wilde net wegrijden. We konden dus nog mooi mee.
10 minuten later waren we al in het hotel. We konden meteen inchecken en naar de kamers, omdat we deze al een nacht eerder hadden geboekt. We besloten pas een latere vlucht te nemen toen we de kamers al geboekt hadden en hebben deze bewust zo laten staan.
Eerst omkleden en korte broeken aan. Toen konden we aanschuiven bij het ontbijt. Heerlijk luxe. Beter dan het vliegtuigontbijt. We ontbeten met o.a. noodles. Voor ons gevoel was het al bijna lunchtijd, omdat we al uren wakker waren.
Daarna koelden we af in het zwembad van het hotel. Heerlijk. Dat was lang geleden dat het zo warm was dat we buiten konden zwemmen. In de schaduw in het water was het goed te doen.
Maar we waren niet alleen voor het zwembad in Dubai. Dus omkleden en een taxi regelen.
En zo reden we rond 11.00 naar de Dubai Mall. Met 43 graden en 51 graden gevoelstemperatuur de ideale bestemming. Heel leuk die hele lijst met activiteiten die we konden doen in Dubai, maar niet met deze temperatuur. Meer dan 25 graden verschil met waar we vandaan kwamen was echt te heftig voor ons. We keken een keer buiten en liepen weer snel naar binnen. Eerst regelden we de kaartjes voor vanavond. We hadden al betaald voor de Burj Khalifa, alleen de papieren tickets moesten we nog ophalen.
Verder zagen we een enorme speelgoedwinkel, mooie indoor waterval, heel veel wc’s (we bleven plassen hier), de ijsbaan, veel te dure winkels en veel te bloot geklede mensen. We aten donuts of een veel te duur gebakje. Daarna liepen we toch nog een keer naar buiten om de oversteek te maken naar Souk Al Bahar en Time Out Market. Een mooi gebouw, met oosterse invloeden, maar we waren toch al snel weer terug in de Dubai Mall.
We konden niet tegen de hitte buiten, hadden al heel wat kilometers gelopen, maar hadden te weinig tijd om op en neer naar het hotel te gaan met de taxi. Vervelen is een groot woord, maar we waren er eigenlijk wel klaar mee. Of we onze dag heel goed besteed hebben hier? Nee eigenlijk niet, maar het lukte ons even niet anders.
Texas
We kozen een restaurant. ‘Texas’. Hier ploften we neer en dronken wat. We hadden afgesproken dat we een uurtje later (rond 16.30 uur) pas zouden gaan eten. De kinderen wilden nog wel shoppen, maar zij kwamen al snel terug met de mededeling dat iedereen naar hen keek als ze met z’n drieën naar binnen gingen. Achteraf stond er dus bij veel winkels een bordje dat kinderen alleen met volwassenen naar binnen mochten. Ik heb dat bordje zelf nooit gezien.
Het eten was lekker. Tijdens onze maaltijd ging het hele personeel klaar staan voor een flashmob. Dat zag er gezellig uit. De middelste vroeg zich af welke (onverstaanbare) taal ze hier spreken. Is het nou Dubiaans of toch Arabisch? Ze kwam tot de conclusie dat het woord Dubiaans wel leuk klinkt, maar dat het toch Arabisch is. Net als in Amerika, was hier gratis refill van frisdrank. Beetje jammer dat de icetea niet zo lekker was en deze nu dus weer op tafel stond. Het was een enorme hoeveelheid eten. Toen Ivonne even van tafel was kreeg ze haar eten in een doggybag mee. Zelfs de zure augurk en de overgebleven frietjes. We konden dit niet meenemen, dus het eten is toch weggedaan.
Vanuit Texas gingen we toch nog een poging doen om de hitte te trotseren.Om 17.55 uur liepen we naar buiten waar om 18.00 uur de fonteinenshow begon. Het leek iets koeler, we hadden een mooie plek aan het hek. We hadden in Amerika al eens een mooie fonteinenshow gezien, maar deze was ook echt uniek. Ik moest aan de Efteling denken met die Arabische muziek. Belachelijk natuurlijk dat ik hier aan dacht. Het zou juist andersom moeten zijn.
Burj Khalifa
Na de fonteinenshow gingen we naar ‘At the Top’. De ingang voor de Burj Khalifa. Een hele rijen een snelle lift verder stonden we met licht op de 125e verdieping. Bewust niet hoger, vanwege de hoge kosten. 45 of 195 euro per persoon is met zessen toch wel een enorm verschil.
Het palmeiland konden we niet goed zien. We zagen de contouren, maar hier had ik meer van verwacht. Daarna liepen we een rondje, keken onze ogen uit en toen werd het donker. We hadden echt de perfecte timing. Daarom hadden we dus vanmiddag even de tijd moeten overbruggen. We zagen de verlichte fonteinenshow. Wauw! Een verdieping lager stonden we buiten. In de warmte, maar niet meer extreme hitte gelukkig. Hier zagen we de fonteinenshow nog een keer. Deze keer hoorden we de muziek er ook bij. Wat ons ook opviel was dat alle hoge gebouwen een eigen lichtpatroon hadden.
En toen waren we echt moe en wilden we naar het hotel terug. Dat viel even tegen. Er stond een enorme rij voor de lift. Er ging ook maar 1 vrij kleine lift op en neer. Ik denk dat die andere kapot was. Zere voeten, benen, ruggen en moe. Iets meer dan een uur later stonden we in de souvenirs shop. Zoals verwacht kocht de jongste een beeldje en de middelste een sleutelhanger. Wat een verrassing. Daarna liep we naar de andere kant van het winkelcentrum voor de taxi. Die zou hier goed te regelen zijn.
En toen stonden we weer in de rij. Voor de taxi. Dit was gebruikelijk aan de paaltjes te zien. Terwijl we de Uber app opstarten kwam er al schot in. Dus we besloten af te wachten en een minuut of 15 later waren we al in het hotel. Daar dronken we nog een drankje in de bar voor we de koffers weer gingen inpakken. Een aantal waren ontploft na het zoeken van zomerkleren, gek want we hadden de zomerkleren bovenop gelegd. Natuurlijk was mijn koffer er één van. Het goede voorbeeld geven was dus bij mij mislukt. Daarna was een frisse douche wel nodig voor we gingen slapen.
Accommodatie
In het Premier Inn Dubai International Airport hotel boekten we 2 kamers, elk met een groot tweepersoonsbed en een slaapbank. We kregen een twee persoonskamer en driepersoonskamer met extra bed met tussendeur. Alleen stond er een bed voor de deur, dus konden we deze niet gebruiken. De jongste sliep bij oma en de oudste twee bij ons.
De kamers waren prima. Bedden goed, op het extra bed na. Dit matras was heel hard. Douchen in bad is wel een nadeel.
Verder was de service goed, een taxi was bijvoorbeeld snel geregeld. Er was toezicht in het zwembad en gratis handdoeken werden daar verstrekt. Het ontbijt was heel divers (westers en Aziatisch). De shuttle naar het vliegveld was heel fijn. We hebben geen diner gehad in het restaurant en ook niets in het kleine winkeltje gekocht, maar dit zag er allemaal prima uit.
16-08-2024 Europapa Europapa
De wekker ging al om 07.45 uur, want de kinderen wilden nog zwemmen. Om 08.00 uur was het zwembad open. Dat kon ook makkelijk, want het was al 36 graden. Ivonne friste zichzelf nog even op met de sproeier van het bidet. Oeps.. als je voordoet hoe je evt je voeten er in kunt wassen, is het wel handig om de sproeikop niet op je gezicht te richten.
Ik zat bij het zwembad, in de schaduw, te puffen van de warmte. Het zonnetje scheen nog niet eens en het was nu al benauwd. De lucht was ook echt niet helder. Mistig/ smog?Na het zwemmen gingen we ontbijten. Om 10.30 uur zaten we in de shuttle op weg naar het vliegveld.
We vonden het nog even spannend na het inchecken, want er was per ongeluk een powerbank in de ruimbagage gegaan en we hadden er al voor getekend dat er niets van batterijen in de koffers zat. Hier kwamen we dus pas achter toen de bagage al afgegeven was. Oh oh.
Verder ging de vlucht prima. De kinderen hebben wel vier films gekeken. De jongste mopperde over het vliegtuigeten, maar de rest vond dit helemaal niet slecht. De middelste had haar oordopjes weer in en geen oorpijn. Wellicht toeval, maar het lijkt echt te helpen.
Aangekomen in Europa, op Brussel Zaventem, regende het keihard. Beetje jammer deze ontvangst. We moesten in een lange rij staan voor de paspoortcontrole. Voordeel daarvan was dat we bij de bagageband gelijk de koffers konden meenemen. Omdat we hier op vrijdagavond aankwamen en de treinen dan niet meer (voor een normale prijs) naar Nederland reden hadden we nog een nachtje extra geboekt. We zochten de shuttle. Al snel wisten we het weer van de vorige keer. Hup de bus in en inchecken in het hotel.
Liftavontuur
Bij liftavontuur denk je vast iets heel anders. Liftend reizen. Maar nee, zo avontuurlijk zijn we nou ook weer niet. Het ging mis in de lift. Alex ging met de oudste twee en een aantal koffers al naar boven. N, Ivonne en ik namen de volgende. We drukten een aantal keer op het knopje, maar er gebeurde niks. Dan maar er uit en de andere lift nemen. Alleen ging de deur ook niet open. Hij deed helemaal niets.
En toen pas kwamen we erachter dat we het kamerpasje moesten gebruiken om de lift te bedienen. Beetje jammer dat wij die niet hadden. Gelukkig had ik wel mijn telefoon en kon ik Alex bellen. De alarmknop van de lift was de tweede optie. Alex probeerde de liften naar boven te halen. Toen wilde hij zelf naar beneden komen, maar ondertussen deed een andere hotelgast de lift open. Die schrok van ons. Hij had niemand verwacht, omdat de lift dus al stil stond.
We zetten onze spullen op de kamer en gingen naar het restaurant. We wilden nog wat kleins eten. Toen we daar zaten bleek het menu niet helemaal te zijn wat we verwacht hadden. Grote, prijzige gerechten. Alleen een drankje dan maar. In de bar bleek geen plek voor 6 personen. En verspreid zitten zagen wij niet zitten. Uiteindelijk kozen we ervoor om chips en blikjes drinken mee te nemen naar de kamer. Even kletsen, tv kijken, douchen, schrijven en slapen.
Accommodatie
Novotel Brussels Airport. We hadden twee tweepersoonskamers met groot 2 persoonsbed en slaapbank met tussendeur inc ontbijt. Ideaal. De shuttle service werkte goed. Betaalbaar hotel, handig voor of na een lange vliegreis. Of voor of na een vliegreis met onmogelijke tijden.
17-08-2024 Voor de laatste keer spullen pakken
Het ontbijt was heerlijk uitgebreid. Met de shuttle gingen we naar het vliegveld om de trein naar Oisterwijk te nemen. Deze keer moesten we wel alle koffers in de gewone bus tillen. De heenreis deed de chauffeur het bagage ruim open. Op de luchthaven liepen we meteen naar de trein. We zouden zelfs een eerdere trein halen. Helaas had deze een vertraging van 45 minuten. De treinreis ging prima, maar leek wel lang te duren vanwege de overstappen die we hadden.
Uiteindelijk waren we een uur eerder dan oorspronkelijk gepland weer in Oisterwijk. Daar stond opa al op ons te wachten. Hij blij dat wij er weer waren. Ik nog niet helemaal, ik wilde nog helemaal niet naar huis. Alex ook niet trouwens. Thuis aangekomen deden we eerst een drankje samen en deelden we wat verhalen met de buren. Toen gingen de kinderen op pad. Naar vriendjes en vriendinnen. En wij begonnen aan het opruimen. ’s Avonds nog gezellig uiteten om de vakantie af te sluiten en toen was het weer voorbij.
Wil je nog even teruglezen hoe onze rondreis Zuid-Afrika begon, dat lees je hier. Vragen over onze reis? Hulp nodig met het plannen van een reis? Ik hoor het graag!
Idee voor onze volgende reis?