Herinneringen. Voor iedereen die zegt dat de kinderen niets aan de vakantie hebben, omdat ze dit later toch niet meer weten.

“Waarom zou je je kinderen mee nemen op vakantie naar verre bestemmingen? Ze weten dit later toch niet meer”.  Dit bericht post ik omdat ik het hier niet mee eens ben. (Pixabay.com)

Waarom niet?

Wat ik nog weet van een aantal vakanties van vroeger:

Zuid Frankrijk, 28 jaar geleden.

We reden midden in de nacht door een tunnel met veel lichtjes. Ik vond dat zo speciaal dat ik mijn rode walkman even afzette. Het was warm in het kleine tentje. Tegenover de tent waren koude douches. In de speeltuin hingen ringen die eigenlijk te hoog voor mij waren, maar toch probeerde ik keer op keer daar aan te hangen. Om brood te halen moesten we een helling af lopen. Er was een circus, buiten, met hondjes. Mijn moeder kocht een vaas voor mijn oma’s. Veel losse herinneringen, maar toch best veel omdat ik toen nog maar vijf jaar was.

Ergens in Nederland, 25 jaar geleden.

Op vakantie met oom en tante, neefje, mijn ouders en mijn zusje. We verbleven in een vakantiehuisje met een zwarte stoel met gekleurde strepen. Er waren eekhoorntjes buiten. Neefje stond op een oranje speeltoestel. We deden mee met de bingo. En er was iemand die met wel vier kaarten tegelijk speelde. (Dat vond ik toen zo gek, 1 kaart bijhouden vond ik al een hele prestatie)

Limburg, 24 jaar geleden.

We verbleven in een Stacaravan. Mijn zusje liep steeds weg. Richting een steile helling die uitkwam op een drukke weg. Een vriendin viel in de speeltuin op een blauwe paal en had een gigantische blauwe plek op haar bovenbeen. Samen met twee meisjes die ik daar had leren kennen deed ik mee met de spokentocht en de karaoke. We zongen ‘op een onbewoond eiland’. Aan het eind van de vakantie gingen we barbecueën met een paar buren. Ik weet nog precies hoe het ‘straatje’ er uit zag.

Luxemburg, 23 jaar geleden.

Dit keer sliepen we in een gehuurde tent. Ik weet nog precies hoe de ingang van de camping er uit zag. Het campingwinkeltje was tegenover de midgetgolfbaan. Toen wij een uitstapje maakten heeft het keihard geregend. Alle tassen met kleding stonden op de grond. Wij kwamen terug en alle kleren waren doorweekt.

Er is tijdens onze vakantie een ernstig ongeluk gebeurd, een kind is naar beneden gevallen van een berg/heuvel. De trauma helicopter moest komen. Hoe het is afgelopen weet ik niet, maar het maakte wel indruk.

Verder herinner ik me nog dat we op zoek waren naar een dokter, maar dat was heel lastig omdat we geen Frans spraken. Ook hier kwam een circus.  De koepel van het zwembad kon open en dicht. (Camping Birkelt in Larochette).  Zeven jaar geleden ben ik nog eens bij het zwembad geweest en dit was exact zoals ik het in gedachten had.

Conclusie

Ik denk dat kinderen vanaf een jaar of vijf zeker iets van de vakantie onthouden. En dan hoeven het geen grote dingen te zijn, geen uitgebreide activiteiten of speciale bezienswaardigheden. Ik heb vooral de kleine dingen onthouden: de eekhoorntjes, een regenbui, de kleur van een speeltoestel, het afzetten van de rode walkman in een tunnel. Maar ik denk er wel nog steeds aan terug met een lach op mijn gezicht.

Ik vind dat je kinderen ook vooral mee moet nemen op vakantie. Ook al weten ze achteraf niet alles meer, het gaat vooral om het moment. En je bent er als ouder ook nog. Je bent er om hen te herinneren aan alle mooie momenten samen. En met foto’s er bij komen herinneringen al meer tot leven.

Dit zijn mijn herinneringen, maar ik heb een 7 kinderen in de leeftijd van 5 tot 12 gevraagd of zij wat over hun vakanties kunnen vertellen en ook zij vertelden vooral de kleine momenten.

Je gaat niet op vakantie om het jaren later nog allemaal precies na te vertellen. Je gaat toch op vakantie om te genieten?

Fijne vakantie!