Deze zomervakantie maakten we weer een fantastische reis. We gingen 3 weken op pad. Te veel om in 1 bericht te plaatsen, dus ik heb het verdeeld. De eerste week gingen we op safari met de kinderen tijdens een rondreis in Zuid-Afrika. We zagen zoveel dieren tijdens deze eerste week, wil je weten hoe wij het hebben ervaren?
(De foto’s zijn niet bewerkt, maar ik had geen geduld meer en wilde dit al delen. Later zullen we de foto’s eventueel vervangen)
27-07-2024 Op reis
Het is zover! Onderweg naar Zuid-Afrika!
We gaan op safari met kinderen tijdens een rondreis in Zuid-Afrika. Maar eerst moeten we er nog naar toe. Een flinke reis.
Om 15.00 uur gingen we naar het station. De meiden en Ivonne (mijn schoonmoeder) gingen in de auto en Alex en ik liepen met de oudste. Allemaal een rugzak op de rug, een vest omgeknoopt en vier kleine koffertjes en 2 grote gingen we op pad.
1e klas. Ideaal. We moesten overstappen in Tilburg en Breda. Ongeveer 2 uren later kwamen we in Brussel Zaventem aan. De mannen keken in de trein de kwalificatie voor de F1, de meiden deden spelletjes. Zo ging de tijd vrij snel. Op het station aten we (veel te dure) sandwiches en dronken we wat. Het liep allemaal soepel en het vliegtuig vertrok om 21.45 uur uit Brussel.
28-07-2024 De jongste is jarig!
In Dubai kwamen we aan om een uur of 6 ’s ochtends plaatselijke tijd. Voor ons gevoel dus midden in de nacht, 4 uur om precies te zijn. We waren moe, niet iedereen had geslapen in het vliegtuig. We moesten behoorlijk ver lopen. Wat een enorm vliegveld. In eerste instantie leek het helemaal niet zo groot, maar er kwam geen einde aan de lange gang. Toch kwamen we veel te vroeg aan bij de gate. Zoveel te doen op het vliegveld, maar wij bedachten al meteen dat we niet nog een keer zo ver wilden lopen. Dat betekende genoeg tijd om na te praten over het feestje in het vliegtuig.
Om twaalf uur ’s nachts vlogen we net boven Turkije (dachten we te zien op het kaartje). N werd 9 jaar en kreeg van ons giraffenoorbelletjes en een sleutelhanger. We hadden haar verjaardag in Nederland al gevierd, maar we wilden dit niet ongemerkt voorbij laten gaan. Toen we wakker gemaakt werden voor het ontbijt kwamen de stewardessen nog zingen met een cadeautje en chocola. Zo leuk!
In Dubai voelde ik met niet fit. Snotverkouden, moe, hoofdpijn. Paracetamol en een paar uur slaap in het vliegtuig in Johannesburg deed me heel goed. De kinderen sliepen ook veel, maar werden letterlijk ziek van de turbulentie. De zakjes in het vliegtuig zijn goed gebruikt.
We hadden allemaal spullen mee om ons te vermaken in het vliegveld, maar we hebben niets gebruikt. We sliepen vooral. Of keken een film. Of deden een spelletje met eigen controller, dat konden de kinderen heel erg waarderen. We zaten dit deel van de reis in een Airbus 380. Wat een enorm vliegtuig zeg. Zo groot had ik nog niet eerder gezien van binnen.
We hadden wel iets vertraging, vanwege een passagier die niet was komen opdagen, waardoor de koffers er weer uit moesten. Maar uiteindelijk kwamen we maar een minuut of 15 later aan op de bestemming. De (niet zo geïnteresseerde) vrouw die onze Visa stempels moest zetten begon spontaan te zingen toen ze de ‘Birthday Girl’-broche zag. Daarna was die vrouw ineens een stuk gezelliger vonden wij.
Johannesburg
Omdat het bij de bagageband wat langer duurde en door het aangegeven was dat we moesten bellen als we later waren moesten we snel zijn. De chauffeur zou maar 1 uur en 15 min wachten na aankomst van de vlucht. Toen we de eerste koffers hadden liepen L en ik vast naar de aankomsthal.
In de aankomsthal zagen we heel veel mensen met naambordjes staan. Het wordt hier namelijk afgeraden om zomaar een taxi te nemen. We hoefden niet lang te zoeken en toen zagen we iemand met ‘Sjoeke’ er op. Verbaasd. Ik had de achternaam verwacht, maar dit was helemaal duidelijk. Hij gaf aan dat hij niet van plan was geweest nog lang te wachten. Dus goed dat we het zo opgelost hadden. Toen de groep compleet was liepen we naar de taxi. Het was meer snelwandelen. Maar we konden de chauffeur nog net volgen. De taxi van het hotel was een 7-persoons auto met een karretje erachter.
10 minuten later konden we inchecken in het hotel. En toen kwam de verrassing. Cadeautjes, kaart van een giraffe, taart, personeel zingend, tafel gedekt in een aparte ruimte, ballonnen met 9 er op!
Ze hadden er echt werk van gemaakt. Wat geweldig om zo je verjaardag te vieren. En om zo je vakantie te starten. Het avondeten was inbegrepen (soep vooraf, chicken curry o.i.d. en taart na) en dat deden we in deze familiekamer. Daarna douchen en naar bed. We hebben nog even naar een handbalwedstrijd van de Olympische Spelen gekeken voor we gingen slapen. Ivonne sliep bij de meiden en L sliep bij ons.
Accommodatie
We sliepen in Safari Club SA en hadden 2 cottages met 3 bedden. Zeker een aanrader! Het zag er gezellig uit, was goed verzorgd, vriendelijke en behulpzame mensen en dichtbijt het vliegveld. Het is dat je wat geluiden hoort van de vliegtuigen en snelweg, maar anders zou je niet denken dat je in een industriële omgeving zit. Zoals alle accommodaties in Zuid-Afrika hadden we deze geboekt via de Zuid-Afrika Specialist.
29-07-2024 On the Road
De wekker stond om 08.00 uur. Even aankleden, spullen deels inpakken en naar het ontbijt. Buiten was het toch wel fris, maar een paar graden boven nul. De vesten konden uit de tas. Gelukkig warmde het op zodra de zon op kwam. Het ontbijtbuffet was prima. En alle mensen die er werken waren zo vriendelijk. Na het ontbijt ruimden we onze spullen op, want om 09.30 kwam de chauffeur. Hij bracht ons naar de Europcar afhaalplek.
Dude, Where’s my Car?
Het huren van de auto ging vrij soepel. We kregen de sleutel mee en in vak D27 zou onze auto staan. Een Hyundai Staria. Daar aangekomen zagen we een leeg parkeervak. Dude, Where’s my Car? Where’s my car, dude? En zo gingen we nog even door. Totdat de kinderen er gek van werden. Want waar hadden die oudjes het toch over?
De man van de verhuurmaatschappij ging op zoek en vond de auto in een ander parkeervak. Nou ja auto, wat mij betreft was dit al een bus. Een ruime auto met evt. plek voor 9 personen. We vroegen nog even naar een tolbadge, die was niet beschikbaar. Volgens de verhuurder konden we gewoon met credit card betalen. We kregen nog wel weer even waarschuwingen mee voor Johannesburg en dat we alleen binnen moesten pinnen. En toen reed Alex natuurlijk weer zo weg met dat ding. Respect. Hij had in Engeland natuurlijk ook al links gereden dus dat scheelt wel denk ik.
Het meteen wegrijden lukte niet iedereen. Een groep dames hadden ook net hun autosleutel gekregen, wilden wegrijden en ramden de eerste de beste paal die bij hun parkeerplek stond. Oeps…
Maar wij gingen dus de snelweg op. En hadden bij de eerste tolweg een probleempje. We konden niet met onze Nederlandse passen betalen. We hadden nog geen contact geld. En hielden heel de rij op. De vrouw in het hokje bij de tolpoort vond het vooral irritant dat wij daar nog stonden, maar dacht uiteindelijk toch mee met het vinden van een oplossing. De man achter ons moest maar even voorschieten. Dat deed hij gelukkig ook. Wij wilden naar de benzinepomp rijden om hem terug te betalen, maar dat hoefde niet. Hij was al lang blij dat hij door kon rijden. Achteraf bleek dat het maar 19 Rand was, nog geen euro. Toch pinden we maar wat geld, dit zou ons niet nog een keer overkomen.
We kochten hele zoete donuts en een droge croissant en aten deze in het zonnetje op een parkeerplaats op. We pakten de telefoon er bij en zongen nog even om twee jarigen op afstand te feliciteren. Dan spreek je af om maar een klein stukje van het liedje te zingen, ben je bezig en houd je je met z’n allen niet aan de afspraak.. Als dat maar goed gaat de rest van de vakantie.
Pilanesberg
We reden nog een uurtje ongeveer en keken onze ogen uit onderweg. Mensen die op de weg lopen, heel veel afval, mensen die sinaasappels verkopen midden op de weg. Huisjes van golfplaten e.d. Dit hadden we alleen nog maar op tv gezien. Normaal slaap ik altijd in de auto, maar nu was er zoveel om te zien. Rond 14.00 uur kwamen we aan op de plek van bestemming. Kwa Maritane in Pilanesberg NP. Hier konden we dan echt op safari met kinderen tijdens de rondreis in Zuid-Afrika
Vooraf bedachten we vanavond al de eerste game drive te doen, maar deze was al om 15.00 uur. Dat gingen we niet halen. Dus planden we beide (er zat 1 bij voor elke nacht die je er slaapt) de volgende dag. We gingen naar de kamers. En daarna aten we een heerlijke lunch op het terras van het restaurant.
Ineens riep de oudste; ‘er zit een aap op het dak’. Ja haha, vast, net als die beer die Alex in Amerika zag en er toch niet bleek te zijn. Toch wel. Een grote baviaan. En nog één. Aan de mensen van het park te zien was deze niet gewenst. Met een groot geweer liepen ze hem te zoeken. Wij vonden de baviaan wel en zagen hem eten uit een grote zak chips. Toen de aap weg was kwam er een kudde zebra’s langs. Met een kleintje er bij. Wat bijzonder om zo te lunchen. We genoten volop in het zonnetje.
Het allereerste dier
Na de lunch liepen we door een tunnel naar de hide. Je moest heel stil zijn. Best een opgave voor één van ons. We zagen hier helemaal geen dieren, maar spraken af er later nog eens terug te gaan. Na een rondje park was de lijst met dieren wat verder aangevuld. We zagen meer apen en hert-achtigen. Wat voor bokken dit waren wisten we nog niet.
Donker
Morgen om 05.45 uur moeten we klaar staan voor de eerste game drive. Vooraf wilden we wel iets kleins eten, maar we hadden helemaal niets. Toch nog maar even naar de supermarkt op 10 minuten rijden. Het was 16.40 uur, dan zouden we toch makkelijk terug zijn voor donker. Tijdens de rit werd het al schemerig. Op de parkeerplaats aangekomen werd het steeds donkerder. Oh oh. En overal gebaarden groepjes mannen dat we die parkeerplek moesten hebben. Dat voelde niet fijn. Vlakbij was een Mac Donalds. Hier parkeerden we illegaal. Dit was alleen voor gasten van de Mac. Dat voelde ook niet zo fijn. Terwijl wij de verkeerde kant op liepen werden we er al op gewezen dat de ingang van de supermarkt aan de andere kant was. En of we iets voor hem mee wilden nemen. Ik ging steeds harder lopen. Dat viel natuurlijk ook op.
Toen we in de supermarkt binnen kwamen schrok ik wel even. Honderden mensen binnen, file lopen, er werd her en der al wat in de zakken gestoken en wij waren met z’n tweeën de enigen blanken binnen, dus we werden flink aangestaard. Of wellicht beelden we ons in dat iedereen naar ons keek. Maar erg prettig voelde het niet. Zo ontzettend druk. En daarbij het feit dat we zo gewaarschuwd waren om voor donker thuis te zijn. We wilden dus zo snel mogelijk naar het park terug. We kozen 1 gangpad en haalden wat snacks en flesjes drinken. Dan maar ontbijten met koekjes. Beter dan in donker buiten zijn. Snel liepen we de winkel uit en toen was het echt pikkedonker. Dat was snel gegaan. Leermoment zeggen we dan.
Ik was niet erg op mijn gemak en dat werd zeker niet beter toen diezelfde man ons echt stond op te wachten. Hij vroeg of we iets voor hem hadden gekocht en zei dat hij ons de auto wel zou wijzen. Hij had ons dus al in de gaten vanaf het moment dat we op de parkeerplaats binnen kwamen. Wat wij ook zeiden hij bleef gewoon mee lopen naar de auto. We stapten snel in, deden de deur op slot en reden weg. Leermoment.. ik had toch liever op een ander moment geleerd dat het hier dus heel snel donker was. We misten ook nog een afslag, maar uiteindelijk kwamen we via de goede weg terug. Ongedeerd. We gingen lekker dineren. Een heerlijk uitgebreid buffet. Dit was inbegrepen bij de overnachting. Terug op de kamer gingen we meteen slapen, want de wekker stond op 05.10 uur.
30-07-2024 Safari
De dag begon vroeg. Heel vroeg. Om 05.45 uur stonden we bij de receptie. In Nederland verklaarden ze (Alex en Ivonne) me voor gek met mijn hoeveelheid warme kleren, maar nu kreeg ik toch gelijk. Het was ‘s nachts -1 geweest enu nu wel 2 graden warmer. Brr. Ik droeg een hemd, T-shirt, hoodie en fleecevest en het was eigenlijk nog niet genoeg.
Maar goed.. we stonden dus bij de receptie en kregen koffie/thee. We namen maar een half kopje, want we moesten nog even rijden en wisten niet of er een plaspauze zou zijn. We hadden een lange vinger als ontbijt gegeten. Dat had dus een goede reden vonden wij. Het echte ontbijt kregen we na de game drive. We zaten dus in een grote jeep op de twee achterste rijen en om 06.00 uur reden we in donker naar de ingang van het park. Het was al best koud die eerste meters.
Sunrise
Als eerste zagen we een ‘black rhino’. Een zwarte neushoorn. Hij was zichtbaar, maar daar was het eigenlijk ook mee gezegd. Vervolgens kwam de droom van onze jongste dochter uit. Een giraffe! Deze bleef maar lopen, maar wat een mooi beest. Ondertussen kwam de zon op. Wauw! Wat een prachtig plaatje zo!
We zagen nog wat dieren tot de pauze. Bij een speciale plek (met eettentje en toilet) stopten de jeeps (wel 6 of zo) die tegelijk vertrokken waren. We kregen koffie/thee/ warme chocomel en we aten een kitkat chunky (tja.. toch weer door dat supermarkt avontuur). Na de stop maakten we nog van alles mee en uiteindelijk kwamen we pas rond 09.45 uur terug. Het zou maar 3 uren duren. Bonuspunten voor de ranger!
Baby’tjes en andere bijzonderheden:
- We zagen een leeuwin met drie welpjes vlak naast ons lopen. Die welpjes zagen er echt uit zoals de knuffeltjes. Toch zou ik ze maar niet knuffelen.
- De verrekijkers hebben we goed gebruikt. Zo kon je ze toch net wat gedetailleerder zien.
- We gingen ineens keihard rijden. Vanuit het niets. We vlogen omhoog, de jongste moest echt uit de lucht gepakt worden. Ze schrok hier ontzettend van. Helaas bleek het allemaal voor niks te zijn, het luipaard was er alweer vandoor.
- Een zebra drie direct naast ons stond te slapen (met 1 oog open).
- Er bleken dekens in de jeep te liggen. Na de pauze plek hebben we hier gretig gebruik van gemaakt. Het begon toen wel lekker op te warmen.
- We zagen meerdere koedoes. Dit bleekt ook het dier te zijn dat vlak voor onze auto over stak toen we naar de supermarkt gingen.
Animal planet
Terug bij de receptie gingen we meteen ontbijten. Dit zou eigenlijk tot 10 uur zijn, maar omdat de game drive later terug kwam mochten we hier langer gebruik van maken.
Na het ontbijt hadden we even wat tijd voor onszelf ingepland. F lag even op bed wat te appen met vrienden, L ging sporten, N en ik schreven in ons reisdagboek, Ivonne begon aan het Polarsteps verslag, terwijl Alex met zijn camera in de aanslag naar de hide ging. Hier zag hij meerdere dieren.
Ik zat rustig op het balkon te schrijven toen ik ineens een olifant zag langs lopen. Snel iedereen geroepen. Alex rende op en neer en was eigenlijk net te laat om foto’s te maken met de goede lens. Balen! Toch kwam de olifant weer even terug op het moment dat L er aan kwam. Hij zag hem niet, te ver weg. Maar hij werd wel bijna omver gerend door een Baboon (Baviaan) die een stuk vlees gejat had. Schrikken!
Omdat de olifant in de richting van de hide liep ging Alex vast terug.
Wij zetten de tv aan op de zender die uitzond wat er in de hide te zien was en ja hoor. De olifant kwam er echt aan. Wij rennen. We zagen de olifant echt van heel dichtbij. We hoorden hem de takken kauwen. En zagen hoe hij met zijn slurf probeerde de hoogste takken te pakken. Op een gegeven moment stond hij echt recht voor ons. Als we gewild hadden zouden we hem kunnen aanraken. Wat bijzonder! Eerst baalden we tijdens de safari dat we geen olifanten gezien hadden en nu stond hij gewoon op een armlengte afstand.
Na dit avontuur gingen we wat drinken op het terras. De olifant dacht er hetzelfde over. Deze ging ook wat drinken bij het water naast ons terras. Wat een geluk!
Het was inmiddels 13.45 uur en over een uur moesten we ons weer melden voor de volgende safari. Toch wilden de meiden nog even zwemmen. Met 25 graden was het zoveel warmer dan vanochtend. Er was een klein verwarmd bad met glijbaan. De meiden vermaakten zich goed, maar moesten al snel weer omkleden. Ivonne en ik lagen lekker op een ligstoel te lezen, maar ook dit was dus maar kort. Het volgende avontuur stond alweer op de planning. Ditmaal ging er maar 1 jeep op pad. Wij zaten voorin en hadden dus goed contact met de ranger. Hij gaf veel info en wij konden hem van alles vragen.
Sunset
De ranger besloot te starten aan de oostkust. Hij overlegde het wel netjes even met ons. Dit betekende dat we een stuk over de hoofdweg moesten. Voordat we bij de hoofdweg waren zagen we al de eerste olifanten. Tiener jongens legde hij uit. Op pad met andere jongens olifanten om van elkaar te leren. We zagen o.a. hoe hij droog gras eerst een aantal keer afklopte voordat hij het at. Slim, zo ging het zand er af. Iets minder slim leek ons dat hij de takken met grote stekels ook at. Blijkbaar verteren deze niet en komen er dus ook weer zo uit. Hele gesprekken hadden we met de kinderen over het poepen van olifanten.
Tijd om de hoofdweg op te gaan. 15 minuten met de wind in onze haren. Gelukkig was het niet zo koud als vanochtend. Deze lange route er naar toe bleek zeker de moeite waard te zijn, want na de eerste impala’s zag Ivonne iets tussen de struiken. Een katachtige. Het bleek een cheeta te zijn. Die zijn er maar 5 in dit enorme park van 55000 m2. Zelfs de ranger was helemaal gelukkig. Zo vaak zag hij geen cheeta. We bleven wachten, foto’s maken, wachten, kijken door de verrekijker, wachten… totdat de kleine kinderen achterin de jeep begonnen te huilen. Of eigenlijk was het gewoon schreeuwen. Oh nee.
Gelukkig bleven zowel de cheeta als de ranger gewoon staan. Het wachten werd beloond. Niet de aanval op de impala’s zoals de rangers verwachtte, aangezien de cheeta steeds de kant van de impala’s op keek. De cheeta stond op en liep voor onze auto langs. Wauw! Die vacht vol met stippen zag je nu echt heel goed. Bijzonder!
Zien we daar een katachtige?
De cheeta was overgestoken, dus we reden door. Maar enkele meters, want toen zagen we de volgende dieren alweer staan. Het volgende dier dat we zagen was een witte neushoorn. Zo naast ons.
Vervolgens nog antilopen, koedoes, heel veel impala’s, nijlpaarden en zelfs krokodillen. Al waren deze niet zo goed te zien, omdat ze zo plat zijn. En ze bewogen niet.
En ook deze game drive zagen we vele giraffen. Met kleintjes. Van ver weg, maar ook recht voor ons op en naast het pad.
Ook hier hadden we een pauze tussendoor. De tijd werd weer lekker opgerekt. We bleven zeker een half uur langer in het park en zagen de zon ondergaan. In het donker zagen we nog een springbok en giraffen. Wat een prachtige dieren zijn er toch. Wat een geweldige dag, eerst de zonsopgang en daarna de zonsondergang tussen de wilde dieren. Een droom die uitkwam.
Om 18.30 uur kwamen we aan bij het restaurant. Het was heel rustig, dus we mochten een drie gangen à la carte diner kiezen. Ik koos gerookte zalm en springbok. Dit smaakte heel goed. De jongste was zo moe dat ze met Alex terug naar de kamer ging. Douchen en naar bed. De rest at nog een lekker dessert voor we gingen dromen over deze fantastische dag.
Accommodatie
Kwa Maritane Bush Lodge. We hadden 2 standaard familie kamers met 2 tweepersoonsbedden. F sliep bij ons en de andere twee bij oma. Het ontbijt, diner en 1 game drive per nacht was inbegrepen. Het was een fantastische plek, midden tussen de wilde dieren. Aardig en behulpzaam personeel, hele enthousiaste rangers die echt passie voor hun vak hebben, de big 5 is hier, goed gevarieerd eten en genoeg te doen naast de game drives. Er is een speeltuintje, trampoline, midgetgolf, tennisbaan, zwembad (1 klein verwarmd badje met glijbaan en 2 door de zon opgewarmd), hide, spa en een animatieprogramma. Volgens mij is het wel duidelijk dat we enthousiast waren. Hier zouden we gerust een week kunnen verblijven.
31-07-2024 Op naar het volgende park
De wekker stond op 08.00 uur. Dat voelde toch wel wat vroeg, maar we wisten nog niet zo goed hoe lang we bezig waren met inpakken van de koffers. Om 08.30 uur gingen we naar het restaurant voor het ontbijt. Daarna pakten we de spullen in om te vertrekken. Helaas, we vonden het allemaal jammer dat we hier niet langer geboekt hadden. We hadden ons echt nog wel een paar dagen kunnen vermaken. Maar er stond een nieuw avontuur te wachten. Op naar het volgende park. AfriCamps Waterberg.
In de auto keken we onze ogen uit. We moesten een paar keer stoppen voor de apen die langs de weg liepen of over wilde steken. Na zo’n drie uur rijden waren we in Vaalwater. Hier deden we de boodschappen in een Spar. We zouden de komende 3 nachten geen boodschappen kunnen doen op het park en om nou elke avond te BBQ-en hoefde voor ons ook niet.
Zandweg, grindweg, hobbelige weg…
Gat in de weg. Na het boodschappen doen begon het avontuur. Ongeveer 18 kilometer over hobbelige, ongelijke zandwegen. Met een jeep was dit waarschijnlijk goed te doen, maar met onze auto toch wel spannend.
Onderweg zagen we verschillende dieren. Pumba’s 😊 zoals wij de wrattenzwijnen noemden, struisvogels en impala’s. Vooral het laatste stukje was erg spannend. De auto stond helemaal schuin en we konden ook echt niet terug. Keren was onmogelijk. Gelukkig kwamen we veilig aan via de achteringang. We waren niet meteen enthousiast. Tot we bij de tent kwamen. Twee prachtige glamping tenten met hottub, braai en houtkachel. En een prachtig uitzicht. Met struisvogels in de achtertuin. En impala’s, giraffen en misschien nog wel meer. We zouden het de komende dagen vast ontdekken.
Sterren kijken
We installeerden ons en wasten de kleren die vuil waren in een grote ton in de douche. De natte kleren hingen we buiten, tot het heel hard begon te waaien. Alex kookte ondertussen macaroni. We moesten even opschieten, want we hadden ‘s ochtends al gereserveerd voor de astronomie activiteit. Om 18.30 uur werden we verwacht.
Warme kleren aan. We liepen in donker naar de plek die met lichtjes aangegeven was. Er lagen allemaal matrasjes met kussens en dekens voor een groot scherm. En een grote telescoop verbonden aan het scherm. We mochten gaan liggen en kregen een warme kruik. Een hele bijzondere ervaring! Wat konden we veel sterren zien. Het was voor de meiden soms wel lastig dat het allemaal in het Engels was, maar de interesse was er wel degelijk. Vooral dat sommige sterren zo oud waren en heel ver weg vonden ze leuk om te weten. Met een laserstraal werden de sterren ook echt aangewezen.
Wij hebben zoveel geleerd over wat er nog meer is naast de aarde. Op het eind stelden de kinderen alle drie nog vragen. De oudste twee deden dit zelf. Knap hoor hoe ze Engels spreken. Terug in de tent leek het wel middernacht. Zo donker was het hier. We deden een spelletje (of twee) met een lekker bakje chips op tafel. De houtkachel stond aan. Heel gezellig.
Toch was iedereen moe, dus weer op tijd naar bed. Hier gingen we nog wat lezen/puzzelen of in het dagboek schrijven. Ik sliep snel, maar werd vaak wakker van de harde wind.
01 augustus 2024 Op ’t gemakje
We hebben uitgeslapen. Om een uur of tien zaten we aan het ontbijt. We hadden gisteren brood gekocht in de supermarkt. Dit bleek nog niet gesneden te zijn. Dus we aten vrij dikke plakken geroosterd brood met kaas, zuivelspread, ham of kipfilet. En een bakje vruchtenyoghurt. Prima ontbijtje. Na het ontbijt deden we het rustig aan. Via de app wilden we het ontbijt en de braai voor morgen regelen zoals we vooraf hadden bedacht, maar helaas dat ging niet. Oh oh.. voor 2 dagen ontbijt, lunch en diner hadden we wel te weinig in huis.
Dan maar naar de receptie met minikampwinkel. Gelukkig konden we de ontbijtmand en braaimand hier nog wel regelen. Ook kochten we kebabstokjes en een grote kitkat voor iedereen.
En we namen een adoptiehond aan, Maxi. Wel tijdelijk hoor. Bijna iedereen is gek op die hond. Ik niet hoor. Die hond volgde ons overal. De kinderen speelden nog even in de speeltuin. Die volgens hen wel wat onderhoud kon gebruiken.
Bij de tent aangekomen ging Ivonne stoeien met het uploaden van foto’s en video’s. De meiden schreven in hun reisdagboek en Alex en ik maakten ons vast klaar voor de wandeling. De oranje route zou het worden. We hoefden alleen maar langs de tenten en de oranje stenen te volgen. Met z’n allen gingen we op pas. Zelf Maxi ging mee. We liepen een route, maar het was zeker niet de oranje. We hebben geen oranje stenen gezien. Ja 1, maar toen wisten we niet waar we heen moesten. Deze was gericht op een grote boom.
Uiteindelijk vonden we wel de zwarte route, maar toen waren we er al wel klaar mee. Bij de tent aangekomen deden we eerst een fotoshoot met de drone.
Daarna deden de kinderen de reisescaperoom die we eigenlijk voor in het vliegtuig hadden meegenomen. Ze zijn ontsnapt en kregen het spel ‘de Verraders’ cadeau. Toen dronken we even iets voordat Alex en ik met de meiden naar de receptie gingen.
Paardrijden
De meiden gingen voor de paardrijdsafari en wij zouden mee lopen. N zat eerst een beetje gespannen op het grootste paard. Dit was al een oudje, dus wat minder actief. Al snel ontspande ze en ze genoot zichtbaar van het paardrijden. F had al iets van ervaring en ging meteen relaxt zitten. Na enkele meters zei haar begeleider dat ze zelf mocht lopen, zonder dat de begeleider haar vasthield. Dit ging haar goed af. We liepen eerst door het veld naar onze tent. Waar ze in draf aankwamen. Beide vonden ze dat wat spannend, maar ze bewogen goed mee. Even zwaaien naar oma en hun broer, fotootje maken en door.
We liepen een mooie route. De paarden gingen af en toe in draf en ik sjokte er wel achteraan. Het terrein was niet vlak en omhoog rennen vond ik geen optie. We kletsen met de begeleiders. Altijd leuk om met lokale mensen te praten over het leven hier. En toen zagen we waterbokken. Of waterbokkies zoals ze hier zeggen. En nog impala’s, koedoes, struisvogels en zebra’s. Ook vertelden ze nog wat over de natuur. De grote kuilen overal werden gemaakt door de miereneters, die aten de mieren en termieten. Termietenheuvels hebben we inderdaad veel gezien. Daarna liepen we terug langs de vele paarden. Die hebben hier heel veel bewegingsvrijheid. De meiden mochten de paarden zelf terug brengen naar de bak. Ze keken zo gelukkig. Het kostte 50 euro (inclusief fooi) voor 45 minuten, maar dit was het zeker waard.
Nog meer sterren
In de tent waren de voorbereidingen voor het eten al gedaan. De afwas was klaar en de groente gesneden. Even wokken, restje pasta koken en de braai kon aan voor het vlees. We aten buiten. Daarna kwam de activiteit waar L op zat te wachten. (het was natuurlijk niet voor niets dat hij zo geholpen had met het afwassen en eten maken). De hottub ging aan. Onder de sterrenhemel hoorden we het gejank van jakhalzen. Het was heel krap, maar super. Het voelde als midden in de nacht, maar was zeker niet later dan 19.00 uur. Het was zo donker en we zagen veel meer sterren dan we thuis ooit zien. De hottub was heerlijk warm. Buiten koelde het goed af. Dus snel afdrogen en naar binnen. Na een warme douche deden we een spelletje verraders voordat we wederom vroeg naar bed gingen. Iedereen sliep in no time.
02 augustus 2024 Echt Afrikaans – Braai en Safari
Om 07.30 uur werd ik wakker met hoofdpijn. Ik ben maar gelijk uit bed gegaan, want vanaf dit tijdstip kon het ontbijt gebracht worden. Ik ben maar even gaan schrijven in mijn reisdagboek nadat ik wat huishoudelijke klusjes had gedaan. En toen kwam de ontbijtmand. Genoeg voor 2 dagen. We genoten van een heerlijk ontbijt met koffie/thee, brood om te toasten, ei, bacon en worstjes om zelf klaar te maken en yoghurt, muesli, sap, melk, appel/sinaasappel en een muffin. Een goed begin van de dag. Daarna deden we nog een spelletje verraders. Daarna liepen Ivonne, Alex, N en ik de zwarte wandelroute. Deze is maar 2 kilometer. Maxi liep natuurlijk weer mee. We liepen tussen de struisvogels, impala’s en de paarden van de boerderij. Die lopen ook overal vrij rond. Twee van de wandelroutes konden we niet lopen, omdat daar de kudde buffels te dichtbij waren.
Teruggekomen bij de tent sneed ik wat fruit en smeerde zuivelspread op de crackers die we nog hadden. Een simpele lunch, want vanavond hadden we een braaipakket. We zaten buiten in het zonnetje. Met korte broek! Tot we zagen dat er giraffes dichtbij de andere tent waren. Letterlijk in de voortuin. Wauw! Ze liepen vrij snel weg,, maar niet lang daarna kwam er een struisvogel op bezoek. Hij bleef maar om de tent lopen. Of was het nou een zij. Later hoorden we dat de zwart/witte mannetjes zijn en de bruine vrouwtjes. We namen heel voorzichtig foto’s, want eigenlijk wisten we niet zo goed wat hij zou doen. Gevaarlijk of niet? De struisvogel dronk uit het bakje water dat we klaargezet hadden voor Maxi en die stond voor de ingang van ons terras. Daar kwam onze redder aan. De safariman.
Big Four
Hij vertelde dat je het vaak wel merkt aan struisvogels als ze agressief zijn. Dan klapperen ze met de veren en kun je beter uit de buurt blijven. Ze worden zelfs als bewaking ingezet net als honden. Hoe feller roze de snavel en poten zijn hoe meer testosteron en hoe agressiever ze zijn. Deze struisvogel was vooral erg nieuwsgierig. Weer wat geleerd.
We gingen op safari. Deze zou 2 uren duren, maar we kregen een uur extra. Maxi ging (gezellig ?) mee.
Ik was vooraf bang dat dit tegen zou vallen, omdat dit geen big five park is. Wij hadden al drie van de vijf gezien en wisten dat hier buffels rondliepen, dus dat was ons doel. Het was geweldig! We hadden een privé game drive geboekt, dus geen andere mensen. Het contact met de ranger was heel goed, hij vertelde van alles, beantwoordde onze vragen en we kregen zelf kans op te spotten.
We zagen zoveel dieren: natuurlijk weer impala’s, maar ook blesbokken, blauwe wildebeest (gnoe, deze hadden we achteraf al zien staan in ‘onze’ voortuin), elanden, sabelantilopen, zebra’s (zebbies), giraffen, vele pumba’s, een rode… bok (weet de naam niet meer, groter dan een blesbok), steenbok, waterbokken, koedoes, vele mooi gekleurde vogels, apen, bavianen en onze nummer vier van de big5; Buffels.
Buffels waren niet altijd te spotten, omdat ze vaak in de bossen zaten. Onze ranger had een ontvanger mee waarmee hij het grootste vrouwtje kon lokaliseren. Zij droeg een zender. De reden weet ik niet meer zo goed. Wij hadden dus geluk en zagen de hele kudde buffels aan komen lopen. We moesten wel echt op afstand blijven, maar met de verrekijkers zagen we ze heel goed. Nummer vijf van de Big 5, het luipaard, hadden ze hier een paar weken geleden ook gezien. Dus met heel veel geluk.. Helaas, ook nu zagen we geen luipaard.
Sunset
Ook hier kwamen we aan op een pauzeplek. En wat voor één. Midden tussen de dieren was een terras op hoogte met een overkapping. We kregen een blikje drinken en een snack (chips of koekjes) terwijl we naar een hele rode ondergaande zon keken. De ranger vroeg of we 15 minuten wilden wachten om de zo onder te zien gaan of liever naar de tent wilden. Natuurlijk wilden wij graag wachten. Wij zaten heerlijk op een bank en de kinderen op een schommelbank van pallets. Met een prachtig uitzicht hadden we mooie gesprekken. Maar helaas ook aan deze safari kwam een eind.
Tijd om de braai aan te steken. Lekker! Er zat genoeg vlees bij, salades en sausjes. En een broodje met kaas in aluminumfolie. Die hebben we aan de prullenbak gevoerd, want het vuur deed wat te snel zijn werk.
De rest smaakte heerlijk. We aten wel binnen, want het was donker en dus flink afgekoeld. Na het eten maakten we ook het hout voor de houtkachel op. De open zakken. De dichte zakken konden we gewoon terug brengen. De jongste mocht afwassen en vond dat vooral erg leuk. Daarna deden we nog een spelletje Ligretto voor we gingen inpakken. De laatste avond in de tenten was alweer bijna voorbij. Eerst naar Pretoria voor 1 nachtje en dan start het tweede deel van onze reis. We vonden het echt jammer om te gaan, maar ja zo hebben we het natuurlijk zelf gepland vooraf.
Accommodatie
AfriCamps Waterberg. Twee 5 persoonstenten met hottub (de meiden sliepen bij ons en de oudste bij oma) Meer personen mogen echt niet. In de slaapkamers is ook geen ruimte voor een extra bed. Toen we hier aankwamen viel het eigenlijk wat tegen. De farm zag er vrij simpel uit en we kwamen van een topbestemming. Maar we werden heel vriendelijk ontvangen en hoorden dat we de verkeerde route hadden genomen, waardoor het zo’n heftige route was. Toen moesten we nog iets van 500 meter rijden naar de tenten en in één keer veranderde het beeld.
Wat een mooie tenten. Blijkbaar zijn alle tenten van AfriCamps hetzelfde, echter is er niet overal een hottub. De tenten waren schoon en echt compleet ingericht. Aan zout/ peper/ koffie/ thee en melk was al gedacht. Het mooiste aan de tenten was de omgeving. Zo’n vrij gevoel. Voor ons een grote vlakte met af en toe een boom en meters verder een bos. De tenten stonden vrij ver uit elkaar.
Hier zouden we gerust langer kunnen doorbrengen. Ook omdat wij er van houden om niet alles op 1 dag te doen, maar ook af en toe wat rustmomenten in te bouwen. De activiteiten die we gedaan hebben waren zeker de moeite waard. En de manden die we besteld hadden waren heel uitgebreid. De sfeer was er heel goed. Het zwembad hebben we vanwege het weer niet kunnen testen.
03-08-2024 Happy Birthday
We begonnen de dag mooi op tijd. De wekker stond om 08.00 uur. Eerst zingen, want we hadden weer een jarige. We ontbeten buiten met alle restjes die we nog hadden van het ontbijt van de afgelopen dagen. Het was meer dan genoeg. Heerlijk weer vandaag. Maar helaas brachten we een groot deel van de dag door in de auto. We reden deze keer een minder heftige route naar Vaalwater. Wel een stuk onverhard, maar veel minder lang en minder hoogteverschil. Daarna reden we kilometers snelweg op weg naar Pretoria. Onderweg stopten we voor een ijsje.
In Pretoria hadden we de bestemming al snel gevonden. Brooklyn guesthouse. Ik had vooraf contact gehad over een klein verjaardagsfeestje. De vrouw die ik gesproken had was eigenlijk vrij, maar kwam speciaal langs met taart, wijn en ballonnen. Top geregeld!
Rond 14.00 uur waren we op de kamer en een uurtje later kwam een vriendin van mij, wonende in Pretoria, gezellig langs om een taartje mee te eten. Zo grappig om haar Zuid-Afrikaans te horen praten. Helemaal ingeburgerd. Na een uurtje zijn we (met mijn zomerjurkje aan!) lekker naar beneden gegaan. We zaten op het terras van het Italiaanse restaurant horende bij het guesthouse. Daar dronken we wat en kletsten we heel veel. Over vroeger, over nu en over Zuid-Afrika. Tot de kinderen echt eten wilden bestellen. We namen afscheid.
En wij bestelden eten. Tijdens het eten werd het donker, we haalden al een vestje. Na het eten was het zo koud dat we snel naar binnen wilden. De koffers moesten opnieuw ingepakt en gewogen worden. Op de binnenlandse vlucht mochten we wat minder kilo’s mee. Maar het lukte om binnen de norm per grote koffer te blijven. De kleine koffertjes waren natuurlijk geen probleem.
Accommodatie
Brooklyn guesthouse, een wat kneuterige locatie midden in de stad. Het bestond over meerdere gebouwen. wel heel gezellig. En met een Italiaans restaurant er bij. Ook hier was een klein en nu veel te koud zwembad. We hadden een deluxe tweepersoonskamer (voor de middelste en oma) en een family room op basis van logies. De family room was groot; had een zitgedeelte, een tweepersoonsbed en twee eenpersoonsbedden. De badkamer was ruim, maar dat was in een andere ruimte, dus een paar meter over een privé-gang lopen.
Het ontbijt was prima. Er zat friet bij, voor ons wel bijzonder. Het duurde wel vrij lang voordat het gemaakt was, dus zorg dat je op tijd bent.