Angsten doorgeven aan kinderen.
Iedereen is wel ergens bang voor. Ik heb het niet zo op spinnen bijvoorbeeld. Eigenlijk ben ik helemaal niet van de kleine diertjes. En met slangen, schorpioenen en vele andere dieren die meer in het buitenland voorkomen maak je mij echt niet blij. En dat is een understatement.
Maar het zou mij er niet van weerhouden om op vakantie naar één van de landen te gaan waar veel (grote en/of gevaarlijke) spinnen zijn. Lastiger wordt het als je kinderen bang zijn.
Voordat ik zwanger was van mijn oudste riep ik altijd dat mijn kinderen niet zouden merken dat ik bang ben voor spinnen. Dat heb ik heel goed volgehouden tot hij een jaar of drie was. Toen riep hij: “Mama, er zit een spin op je gordijn”. Nou dat was niet zo maar een spin. In mijn beleving was dat beest enorm en meer dan uitkramen dat het zielig was voor die spin als ik hem zou weghalen en hard wegrennen kon ik niet. Ik klonk denk ik niet zo geloofwaardig, want zodra hij om zes uur de deur hoorde werd mijn illusie verbroken. “Pap, mama is bang voor een spinnetje”. Spinnetje!
Omgaan met je eigen angsten zonder je kinderen bang te maken en daarbij toch je kinderen waarschuwen waar nodig. Ja, dat kan. Maar het is toch best moeilijk.
