Dit bericht schrijf ik nadat ik deze week meerdere keren ouders heb horen zeggen ‘oh gelukkig is het bij jullie ook zo’, ‘ik ben blij dat ik niet de enige ben bij wie de kinderen niet gelijk staan te springen om naar huis te gaan’, ‘let niet op de rommel hoor’.
Tijdens zo’n gesprek komt vaak ter sprake dat vooral moeders soms het idee hebben dat ze de enigen zijn bij wie het niet altijd perfect gaat. En dan nemen ze (of eigenlijk we) een voorbeeld aan het perfecte plaatje. Maar opvoeden gaat niet altijd vanzelf.