Jaaa… ons kleine neefje is geboren. We zijn zo blij!
Onze oudste is alweer tien. TIEN! Dat betekent dus dat ik ook alweer tien jaar ouder ben. Laten we het daar maar niet over hebben. Ik dacht dus weer terug aan de eerste bevalling. En wat er de tweede en derde keer anders ging.
Wat ging er anders?
De eerste bevalling begon met weeën. De tweede met gebroken vliezen. En bij de derde braken de vliezen pas bij het persen.
De eerste kwam tien dagen voor de uitgerekende datum, de tweede en derde deden er wat langer over. Acht dagen na de uitgerekende datum lieten ze zichzelf aan de wereld zien.
Bij de oudste twee wisten we het geslacht niet; een jongen en een meisje. En bij de jongste wisten we dat het een meisje zou worden. Omdat ik het wilde weten.
Maar er ging ook veel hetzelfde:
De bevallingen gingen alle drie vrij vlot. Ze zijn allemaal in hetzelfde ziekenhuis geboren. Allemaal overdag. En we kijken er met een goed gevoel op terug.
Ik vroeg drie keer om pijnstilling. En drie keer kreeg ik niets. Bij de laatste keer riep ik toen heel hard: ‘Yes!’ Inmiddels wist ik dat als ze nee zeiden de kleine er al bijna was.
Nog wat anekdotes;
De eerste kwam bijna in de auto, de snelste route was via de taxiparkeerplaats. In de rolstoel en rennen naar de verloskamers. Toen was er geen tijd meer om de auto te parkeren. Dat er nou net op dat moment parkeerwachters rondliepen was toch een beetje jammer. (we hebben het geld wel netjes teruggekregen, omdat op het geboortebewijs stond dat zoon vijf minuten later geboren was. )
Bij de tweede vroeg ik al een paar minuten na het aansluiten van het infuus met weeën opwekkers om pijnstilling. En toen hoorde ik ze op de hal gewoon zeggen:’ mevrouw vraagt om pijnstilling, maar we wachten nog even’. Ik was zo boos, voor heel even. Kort daarna had ik het te druk met persen.
De laatste keer was mijn buik echt enorm. Elke arts/ verpleegkundige/ bezoeker die wij tegenkwamen in het ziekenhuis vond het ook nodig om dat te zeggen. Ik had enorm veel vruchtwater. Het was dan ook niet erg slim van de gynaecoloog om met haar witte broek recht voor me te gaan staan toen ik moest persen. Mijn vliezen waren immers nog niet gebroken. Een waterdicht schort was misschien handig geweest…
Tussen de kinderen zit een leeftijdsverschil van 3 jaar, 2 maanden en 1 week. Natuurlijk weet ik dat een zwangerschap niet te plannen is, maar je zou bijna denken dat we dit zo uitgekiend hebben.