Wie had gedacht, zo’n twee jaar geleden, dat ik nu een bericht zou schrijven over logeerpartijtjes. Tot twee jaar geleden waren de logeerpartijtjes van onze kinderen maar minimaal. Ja, bij opa en opa of een keer een nachtje bij oom en tante. En de oudste durfde ook nog naar z’n beste vriend. Wel met buikpijn van de zenuwen, maar hij deed het toch. Bij anderen logeren was echt geen optie. Veel te spannend. (Ik twijfel of ik nog een bericht zal schrijven over heimwee. Interesse? )En nu..
Nu moet ik de kinderen echt remmen. Ik vind het ook wel leuk als we eens met z’n vijfjes thuis zijn 🙂 De oudste heeft afgelopen jaar bij minimaal 5 verschillende vriendjes gelogeerd. En dat bleef niet bij 1 nachtje. En we hebben ook al veel verschillende kinderen hier over de vloer gehad. Op instagram vroeg ik wat anderen doen met logeerafspraakjes. Helemaal uitpakken of ‘go with the flow..’, meegaan in het gezinsleven. De antwoorden waren heel verschillend. Van ‘logeren is 1 groot feest’ tot ‘als er spinazie op het menu staat ga ik dit niet aanpassen’.
Bij ons ligt het aan de situatie. Voor een afspraakje die al weken staat zorg ik dat ik wat lekkers in huis heb. Vaak gaan we overdag iets leuks doen, ’s avonds lekker eten, dan spelen de kinderen nog even samen. Kijken we een film onder een dekentje op de bank. In pyjama. Of nee, eigenlijk in een onesie. Chips er bij en het feestje is compleet. De volgende dag hebben we een wat uitgebreider ontbijt dan normaal en spelen de kinderen zelf nog even.
Het komt ook wel voor dat ze pas op de dag zelf met het idee komen om te logeren. In dat geval is het ‘eten wat de pot schaft’. Lekker zelf spelen. Ik vind spelletjes doen heel leuk. Dus meestal doen we nog een spelletje. En omdat de kinderen denken dat een film kijken onder een dekentje er bij hoort eindigt de dag toch vaak op de bank onder een dekentje.
Logeerafspraakjes; heel leuk, maar soms heb ik er gewoon even geen zin in om een vriendje of vriendinnetje over de vloer te hebben. Dan wordt de nee vaak niet geaccepteerd. En stel dat het een keer niet mag, dan proberen we het toch gewoon morgen weer 😉 Wat bij ons het beste werkt is om duidelijk te zijn. Duidelijk nee te zeggen. Een ‘ik weet het nog niet, spreken we straks even af’ is voor onze kinderen reden om te denken ‘ze gaan straks ja zeggen, dus we moeten het gewoon blijven vragen’. En daarbij maken we vaak gelijk een nieuwe afspraak. In december bijvoorbeeld mochten ze in de weekenden niet afspraken, omdat we dan al genoeg te doen hadden. Maar we hadden wel een datum in de vakantie afgesproken wanneer ze konden logeren.
Nu heeft de oudste dus zo de smaak te pakken dat hij zelfs een slaapfeestje wil geven. Ik ga geen nee zeggen, want ik weet nog heel goed dat ik voor mijn tiende verjaardag ook al een slaapfeestje gaf. Samen met vijf vriendinnetjes, met make-up, maskertjes, een hele hoop Tina’s, chips (alweer chips 😉 ). We gingen natuurlijk veel te laat slapen en waren de volgende dag niet te genieten. Om een uur of tien ging iedereen alweer naar huis. Helemaal op van vermoeidheid. Maar wat hadden we het leuk gehad. Maar goed, dat was dus een meidenfeestje. Als ik zie hoe druk die jongens kunnen zijn weet ik niet of ik zelf zo gelukkig wordt van een slaapfeestje. Misschien bedenkt hij zich nog…
En anders gooi ik een stapel luchtbedden, matrassen, slaapzakken en kussens in de woonkamer. Dan nodigt hij zijn vrienden uit om mee te eten. Zou gourmetten leuk zijn? Of misschien toch gewoon pizza of friet. Daarna lekker naar buiten. Zodat ze goed moe zijn 😉 Bioscoop maken in de huiskamer. Gordijnen dicht, film aan, wat lekkers er bij. En dan maar hopen dat ze gaan slapen. De volgende ochtend ontbijten met worstenbroodjes. Zo klink ik al bijna als een echte Brabander. Nog even spelen en dan op tijd naar huis om bij te komen. Ik ben benieuwd. Het duurt gelukkig nog even tot maart.
Ik was al klaar met typen toen me ineens nog iets te binnen schoot. Ze beginnen hier steeds eerder met logeren. De jongste wil ook logeren bij een vriendinnetje zei ze gisteren. Ik heb haar verteld dat ze eerst beter speelafspraakjes kan plannen in plaats van gelijk logeren. Drie jaar vind ik nog wel erg jong. Voor nu vindt ze dat ook prima. Maar voor hoe lang?