Stelling: remigreren is heftiger voor kinderen dan emigreren.
Emigreren en remigreren, het vertrekken naar een ander land is hier in huis regelmatig een gespreksonderwerp. We hebben in onze omgeving zowel te maken met gezinnen die emigreren als remigreren. Wij zijn geen ervaringsdeskundigen. Wel heb ik tijdens mijn afstudeeronderzoek naar ondersteuning op het gebied van opvoeding en gezondheid tijdens lang verblijf in het buitenland argumenten voor- en tegen deze stelling gevonden.
Ja
Gezinnen zijn in het geval van een emigratie vaak goed voorbereid. Ze hebben informatie opgezocht over het land waarnaar ze vertrekken. Kinderen hebben de taal misschien al een beetje geleerd. Expats hebben al een baan en (tijdelijke) huisvesting. Tijdens een remigratie schiet de voorbereiding er wel eens bij in, bijvoorbeeld omdat iedereen het gevoel heeft naar bekend land te gaan. Echter, is de tijd daar ook niet stil blijven staan. Klasgenoten van vroeger hebben andere vriendjes gemaakt. Kinderen weten vaak niet wat nu hip is, welke muziek en kleding. Kinderen kunnen weer opnieuw te maken krijgen met een cultuurshock.
De kinderen zijn ouder geworden, hebben weer nieuwe vriendjes gemaakt, waarvan ze afscheid moeten nemen. Leeftijdsgenoten worden steeds belangrijker naarmate de kinderen ouder worden.
Als kinderen in een land zijn geweest waar ze heel beschermd opgevoed werden, bijvoorbeeld vanwege de veiligheid, is het echt wennen voor een kind als hij of zij weer meer vrijheid krijgt. Of als een kind thuis onderwijs kreeg is het lastig om weer klassikaal les te krijgen.
Soms is er geen keuze en moet je terug. De stap om terug te keren kan dan voor ouders voelen als falen. Als de kinderen niet achter de beslissing van de ouders staan om te remigreren kan dit ook problemen binnen het gezin opleveren. Terwijl de periode rondom het (r)emigreren juist een periode is waarbij je bij elkaar terecht moet kunnen om het makkelijker te maken.
Nee
De risico’s van emigratie zijn niet allemaal van toepassing bij remigreren, de gezondheidsrisico’s nemen vaak af. (Kijk hier voor de risico’s van een lang verblijf in het buitenland https://wereldwijdopgroeien.nl/risicos-voor-gez…-buitenland-gaan/)
Je hebt het al eens meegemaakt, een verhuizing naar een ander land is bekend terrein. Zeker als dat het land is waar je bent opgegroeid. Je kent de normen en waarden, je weet hoe het er uit ziet, hoe het zorgstelsel in elkaar steekt en de huizenmarkt en arbeidsmarkt.
Weer terug naar vrienden en familie heeft vooral veel voordelen. Iedereen is vast heel erg blij je weer te zien na lange tijd. Als het je eigen keus is geweest om terug te gaan vanwege bijvoorbeeld heimwee dan is het weerzien met de persoon of de dingen die je gemist hebt juist een opluchting.
Gelukkig zijn kinderen flexibel en als ze tijd en ruimte krijgen kunnen ze veel meer aan dan volwassenen vaak denken.
Voorafgaand aan het onderzoek had ik volmondig nee geroepen op deze stelling. Nu denk ik daar anders over. Ik ben van mening dat het echt afhankelijk is van de situatie en dat het teruggaan naar het land waar je vandaan komt echt onderschat wordt. Wat vind jij?
(Ken je een gezin dat binnenkort gaat emigreren of op wereldreis gaat, misschien heb je dan iets aan mijn tips: https://wereldwijdopgroeien.nl/9x-afscheidscade…-wereldreis-gaan/)