Van secretarieel ondersteuner in de ouderenzorg naar begeleider van kinderen.
Nadat ik in februari mijn SPH diploma gehaald heb wil ik er nu daadwerkelijk ‘iets’ mee gaan doen.
Waarom? Dat vertel ik in dit bericht.
11 Jaar was ik toen ik begon met oppassen. Wat een andere tijd was dat. Nu zou ik iemand van 11 niet op mijn kinderen laten passen, maar toen was het helemaal niet zo vreemd. Wel was het altijd bij mijn ouders in de buurt. Dan konden zij komen helpen als het nodig was. Toen ik in groep 8 zat startte ik met een aantal vriendinnen ‘de Babysittersclub’ op.
Net als de gelijknamige boeken van Ann. M. Martin. Deze boeken zie ik nog regelmatig langskomen op tweedehands sites en markten. Misschien toch maar eens kopen. Jeugdsentiment 🙂 We hadden gezegd het hier niet meer over te hebben, want er werden geregeld vervelende opmerkingen over gemaakt toen we wat ouder waren. Dus voormalig voorzitter, vice-voorzitter en secretaris; de penningmeester van toen hoopt dat jullie nu niet boos zijn 😉
Daarna heb ik gewerkt bij Kinderspeelparadijs Bal-lorig. Bijna elk weekend liep ik met schmink op mijn gezicht om kinderen de leukste kinderfeestjes te bezorgen. Werken op campings en bungalowparken was mijn volgende droom. Ik heb heel wat vakanties recreatiewerk gedaan. Een studie toerisme was een logisch gevolg van mijn droom om naar het buitenland te gaan.
Toch bleef het werken met kinderen me trekken. Ik wilde kinderen en jongeren met AD(H)D, ASS, of aanverwante stoornissen begeleiden. Tijdens logeerweekenden, maar ook thuis. In hun eigen leefwereld. De reden voor mij om te starten met de studie SPH.
Inmiddels ben ik een paar jaar verder, ben ik getrouwd en heb ik drie kinderen. Mijn diploma is binnen. En nu?
Nu wil ik doen waar ik echt blij van word. Op Facebook deelde ik al een aantal kinderuitspraken. Die eerlijkheid en onbevangenheid van kleine kinderen. Daar word ik gelukkig van. De beste zorg geven aan een baby en deze baby zien groeien tot eigenwijze peuter, de eerste peuter en kleutervriendschappen zien opbloeien, het leren van cijfers en letters, over de mensen en dieren, over de wereld maar vooral sociale vaardigheden leren. Eigenheid, zelfstandigheid, opgroeien. Wereldwijd opgroeien. Ik wil zorgen voor de veilige basis voor kinderen om kinderen zichzelf te ontplooien. De letterlijke en figuurlijke groei te zien van kinderen. Observeren waar eventueel ondersteuning nodig is. Helpen als het even lastig is of als het niet allemaal gaat zoals vooraf gedacht. Kinderen hun eigen talenten laten ontdekken en ook laten benutten. Ouders ondersteunen en samen met ouders tot de best mogelijke zorg voor de kinderen komen. Ik kan nog uren doorgaan over wat er zo leuk is om met kinderen te werken.
Daar schort het ook aan in mijn huidige functie. Ik word er niet meer blij van. Ouderen maken niet dat gelukkige gevoel in mij los. En de administratie doe ik omdat het mijn werk is.
Dus daarom..
Tijd voor een carrière switch!
Dus, zie je me binnenkort tussen andere kinderen staan? Dan kijk ik waarschijnlijk blij en is het me gelukt. Dan heb ik mijn droombaan gevonden.
Tips zijn altijd welkom 🙂
Eén antwoord op “Carrière switch, van oud naar jong”