Trouwen met papa

To make dreams come true!

Wat is er nou mooier dan een droom uit te laten komen?

De droom van onze jongste dochter was: trouwen met papa. Want papa is haar grootste held.

Alex is inmiddels drie keer getrouwd. En nog nooit gescheiden gelukkig. 10 jaar geleden was onze trouwdag, 1 jaar geleden trouwde hij met onze oudste dochter. Hier schreef ik een paar maanden geleden al eens over: https://wereldwijdopgroeien.nl/origineel-budget-idee-voor-thuisblijvers-in-de-vakantie/

En vorig weekend was het weer zo ver.

The Wedding Day

Om 11.00 uur gingen we samen naar boven. 1 Uur tijd om aan te kleden, make-up en haren te doen moest wel genoeg zijn dacht ik vooraf. Eerst de bruid maar. Ze had haar K3 jurk zelf al gebombardeerd tot trouwjurk. De sluier hadden we nog van de bruiloft van vorig jaar.

Nou dat viel toch even tegen. De bruid was in een klein half uurtje klaar. Het moest een vlecht worden. Na wat toveren had ik de sluier daar in vastgehaakt. Wat witte en zilveren speldjes voor de afwerking. De kleuren oogschaduw, lipgloss en nagellak had ik wel kunnen raden; roze, roze en roze met een beetje glitters.

Tijd voor het bruidsmeisje. Ze had zelf haar make-up al gedaan. Nog vrij netjes ook. Toch knap voor een 6-jarige. Alleen haar haar moest gedaan worden, dus binnen 10 minuten klaar.

Maar toen begon het. Ik moest zelf ook nog. De jurk die ik in gedachten had was te groot. Yes! De kilo’s gaan er langzaam aan toch af. Maar nu even niet zo handig. De volgende jurk was de jurk die ik op de bruiloft van zwager en schoonzus aanhad, voordat ik zwanger was van de jongste. En deze kreeg ik aan en met een beetje hulp ging de rits dicht. En.. ook net zo snel weer open. Iets te optimistisch dus. De gala-jurk die ik nog had liggen kreeg ik aan, maar zat zo strak dat ademen moeilijk was. Uiteindelijk werd het een rokje met shirtje. Ook prima. Wat een gedoe als moeder van de bruid. Ik ben blij dat de oudste nog maar 9 is en ik voorlopig nog geen moeder van bruidegom of bruid ben.

Alex paste zijn trouwpak natuurlijk nog wel. Het was zelfs iets te groot. Na 10 jaar! Ook de trouwschoenen kwamen weer uit de kast.

Aangezien ik nog niet klaar was ging de rest al vast een broodje eten. En om 12.15 kwam het eerste bezoek. Dus dochter naar boven. Geweldig om te zien hoe stralend ze van de trap kwam. Ze kreeg een prachtig boeketje en Alex een corsage. Bedankt tante!

Toen gingen we op de fiets naar het trouwlaantje. Wat een tegenvaller. Het was afgesloten. Er stond een kraampje voor. En twee muzikanten. Dat zou geen foto op de trap worden. Toch lief gevraagd of we een foto mochten maken.

En we mochten in de trouwzaal. Omdat dit zo uniek was (en omdat de trouwzaal toch te bezichtigen was). Het was open monumenten dag.

Wat een geluk! Het was echt helemaal echt. De getuigen (opa en oudste zus) op het bankje voor de getuigen. Oma speelde de BABS en had een mooi verhaaltje. Ze had zelfs een trouwakte gemaakt die door het bruidspaar, de getuigen en de BABS getekend werd. Grote broer bracht de ringen. Een beetje te klein voor de bruidegom, maar dat mocht de pret niet drukken.

Na het officiële gedeelte was het tijd voor de balkonfoto. Eerst een groepsfoto en daarna alleen het bruidspaar. De muzikanten speelden en zongen toen ze de trap af liepen en er werd geklapt door de mensen op het terras. (waarschijnlijk klapten ze voor de muzikanten, omdat het liedje afgelopen was, maar dat mocht de pret niet drukken).

Na de fotosessie liep het paar terug naar de fiets.

Thuis aangekomen strooide opa eerst een handje rijst. Daar werd de bruid niet heel erg blij van. En de bruidegom vond ’s middags op een ander feestje nog rijst in zijn haar.

Nog even koffie, thee of ranja drinken. Met een stukje bruidstaart er bij. De taarttopper van 10 jaar geleden hebben we nog. De bruid had aardbeienschuimtaart uitgekozen. Lekker!

De bruid kreeg nog een klein cadeautje van het bezoek en toen was de trouwdag afgelopen.

De volgende dag heb ik de bruid gevraagd wat ze er van vond. Wel een beetje spannend, maar heel leuk, zei ze. En nu vertelt ze aan iedereen die het maar horen wil dat ze met papa getrouwd is. En iedereen kijkt verbaasd. Zeker bij het zien van de trouwfoto’s.

Ik denk dat er heel veel kinderen zijn die zeggen dat ze met papa of mama willen trouwen, maar dat er maar weinig zijn die dit ook echt gedaan hebben.

Misschien heb ik nu vaders en moeders op ideeën gebracht?

De vraag of ik nu met onze zoon ga trouwen kan ik heel kort beantwoorden: Nee. Daar maak ik zoon niet blij mee. Die gaat liever buiten spelen.

 

 

 

 

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

1 × een =

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies ". Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten