Eerder schreef ik over afscheidscadeaus voor kinderen die op wereldreis gaan of gaan emigreren. Ik kwam op dat idee doordat onze zoon afscheid moest nemen van zijn beste vriend, omdat hij ging verhuizen. Ongeveer een maand geleden was het zo ver.
(Foto van Pixabay.com)
Dit was niet alleen voor hem lastig, maar voor ons hele gezin. En de klas en de sportclub en alle andere vrienden.
Afscheid nemen, op allerlei vlakken, hoort bij het leven, bij het opgroeien. Prima, maar dan wel graag zo makkelijk mogelijk. Ik deel hier mijn ervaring.
Open en eerlijk
Misschien een open deur, maar ik vind dat je eerlijk moet zijn tegen kinderen. Onze zoon van 9 vroeg eind vorig jaar wanneer zijn vriend zou vertrekken. Ik gaf aan ergens in de zomervakantie. Er gingen maanden over heen en de vertrekdatum werd naar voren gehaald. In de meivakantie. Ik heb er helemaal niet aan gedacht om dit te vertellen en daarom had ik eind februari een verdrietig kind thuis zitten. Nu zou je zeggen dat ik daarvan geleerd heb. Nee, blijkbaar toch niet. Toen onze zoon er begin april achter kwam dat de meivakantie al in april zou beginnen en zijn vriend de eerste week al zou vertrekken werd me dat pijnlijk duidelijk. Ik heb mezelf toen beloofd om voortaan open en eerlijk tegen mijn kinderen te zijn. Heel even leverde dat een dilemma op, want wat zeg je als een ander vriendje zegt dat hij hem dan nooit meer zal zien? Ik heb eerlijk gezegd dat ik begrijp dat hij daarom verdrietig is. En dat de kans dat ze elkaar niet meer zien er zeker is, maar dat ze wel contact kunnen hebben. Telefonisch of per internet. Het eerlijk zijn is goed bevallen.
Mooie momenten delen, maar overdrijf niet.
Iedereen wil in die laatste weken iets van de persoon die vertrekt. Logeren, speelafspraakjes, samen naar de film, samen zwemmen, samen sporten. Het is voor degene die vertrekt ook een emotionele en spannende tijd. Zo wilde vriend graag bij iedereen logeren. Hij wilde geen nee zeggen en vond het vervelend om zijn vrienden teleur te stellen. Toen ik dit hoorde heb ik samen met onze zoon besproken dat hij zelf geen speelafspraakjes zou voorstellen, maar natuurlijk wel ja zou zeggen als vriend dit zou vragen.
En daarnaast hebben we één logeerpartij geregeld met onze zoon en zijn twee beste vrienden. En wat hebben ze een lol gehad!
Cadeau, voor allebei.
Ik heb samen met onze zoon gezorgd voor een mooi afscheidscadeau. Iets om trots op te zijn, wat hun vriendschap benadrukte. Een fotoboek. Zonder dat onze zoon het wist heb ik het fotoboek nogmaals besteld, voor hem. Zo heeft hij ook een herinnering.
Vliegveld
Afscheid nemen op het vliegveld. Vooraf vond ik dit een risico, want wat als de kinderen zo emotioneel zijn dat het alleen maar averechts werkt? Dit bleek echt heel erg mee te vallen. We hebben een vriendje meegenomen en ze hebben echt veel aan elkaar gehad. Een goede afleiding.
Een laatste knuffel, nog even kletsen en dan is het zo ver. Het uitzwaaien heeft ze goed gedaan. Ik denk dat het voor hun ook duidelijk is om te zien dat ze daadwerkelijk gaan. Mijn tip: luister naar je kind. Even knuffelen? Prima. Er over praten? Natuurlijk. Helemaal niets zeggen? Ook goed.
En dan zit hij in het vliegtuig..
Contact houden met tijdsverschil kan wel lastig zijn, maar je hebt verschillende apps waarbij de tijd ter plaatse snel te zien is. Gelukkig zijn er in deze digitale wereld genoeg manieren om contact te houden. Maar ik heb, heel ouderwets, onze zoon geadviseerd om een brief te schrijven. Nee, geen mail. Een echte brief. Wie krijgt er tegenwoordig nog brieven? Het kost meer moeite dan snel een e-mail schrijven en is langer onderweg. Ik denk dat vriend het kan waarderen om dit echt met de post te krijgen. Speciaal voor hem geschreven.
En nu? Gaan we onze reis voor volgend jaar plannen. Vriend, we komen echt langs!